“เอ่อ...พ่อก็ขอตัวก่อนนะ” ดิลกบอกพลางสะกิดภรรยาที่หน้าบานเป็นจานใส่ข้าวให้เก็บอาการ แต่ก็ไม่เป็นผล!
“ครับ” เพชรดนัยยิ้มก่อนจะยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองที่ลุกเดินขึ้นบันไดไป
“แหม...พี่เพชรนี่พ่อบุญทุ่มจังเลยนะคะ” ฟ้ารดาเอ่ยหยอกเมื่ออยู่ด้วยกันสองต่อสอง
“ทำไงได้ล่ะครับ ชอบลูกสาวเขาก็ต้องเอาใจใส่คุณพ่อคุณแม่เขาเป็นพิเศษ” คนที่ชัดเจนในความรู้สึกและการกระทำ บอกอย่างรู้สึกดีที่บิดาและมารดาของสาวเจ้าไม่ได้มีท่าทีรังเกียจตน
“บ้า!” ฟ้ารดามองค้อนอย่างอายๆ กับคำตอบตรงๆ ที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ว่าแต่กระจกนี่มองทะลุข้างด้านหรือเปล่าครับ” เพชรดนัยถามเรื่องอย่างอยากรู้
“ค่ะ” ฟ้ารดาตอบอย่างมึนงง ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร ถึงจ้องมองกระจกด้านหลังเธออยู่บ่อยครั้ง
“ว้า...แย่จัง” เพชรดนัยบอกด้วยน้ำเสียงผิดหวังนิดๆ
“ทำไมคะ?”
“พี่อยากจะ...”
“จะอะไรคะ?” ฟ้ารดาถามคนที่เอาแต่อ้ำอึ้งอย่างอยาก
