02
1316 Words
กึก
"สวัสดีค่ะ"
ผมมองที่ประตู หึ! นึกว่าใครลูกเมียน้อยพ่อผมนี่เอง!! สะเร่อมาทำไมผมไม่ได้เชิญมาเป็นผู้ปกครองซะหน่อย!?!
"เข้าเรื่องเลยนะครับ ทางเราต้องให้นายกวินพักการเรียนเป็นเวลาหนึ่งเดือนคะแนนความประพฤติของทั้งสองคนขึ้นทัณฑ์บนสองครั้ง"ฉันพยักหน้าเข้าใจไม่ขัดอะไรแค่เดินเข้ามาแอลยังทำหน้าปกติไม่สำนึกกับสิ่งที่ตัวเองทำเลยแม้แต่น้อย ตอนผอ.พูดก็เอาแต่เล่นเกมในโทรศัพท์ไม่สนใจอะไรเลยสักอย่าง
"จบแล้วใช่มั้ยงั้นผมขอตัว!"ผมลุกเดินออกจากห้อง พักการเรียนก็ดีผมขี้เกียจเรียนอยู่เหมือนกันแค่พักการเรียน หึ!!
"เดี๋ยวนายจะก่อเรื่องไปถึงไหนสงสารพ่อนายบ้างมั้ย?!"ฉันเดินตามหลังแอลแล้วพูด ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงทำตัวเป็นอันธพาลก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวันทำแต่เรื่องผิดๆ!
"อย่ามาเสือกเรื่องของกู!!"ผมหันไปพูดเสียงแข็งดุดัน คิดว่าตัวเองเป็นใครเก่งนักรึไงถึงมาพูดเรื่องของผม!?!!
"เป็นแค่ลูกเมียน้อยอย่าเสือกสะเร่อมาสั่งสอนกู!!"ฉันมองแอลพูดจาดูถูกและด่า ฉันกำมือแน่นข่มอารมณ์โมโหไว้ข้างใน สายตาที่แอลมองฉันมีแต่ความเกลียดชังรังเกียจและสมเพช
ผมแสยะยิ้มร้ายมองริดาอย่างสมเพชก่อนจะเดินไปขึ้นรถตัวเองแล้วขับไป หึ! ด่าแค่นี้ทำไมมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ!!
บ้านวัฒนาธนพิพัฒน์
"ดาทำไมวันนี้กลับไวจังละ"
"พอดีไปโรงเรียนแอลมาค่ะแล้วมันไม่มีเรียนต่อเลยกลับ"ฉันตอบแม่ยิ้มๆ แต่ในใจไม่ยิ้มเลยคำด่าดูถูกฉันกับแม่ของแอลมันยังวนอยู่ในหัวฉัน ฉันเกลียดมากที่สุดมาดูถูดกันแบบนี้!
"แอลเป็นอะไรหรอ"ฉันถอนหายออกมาพรืดใหญ่แม่ฉันดูเป็นห่วงแอลมากจริงๆแต่สิ่งที่แอลพูดมันสวนทางกันเลย คำพูดคำจาแม่ฉันไม่ควรเป็นห่วงด้วยซ้ำ!
"ต่อยกับคนที่โรงเรียนโดนพักการเรียน1เดือนค่ะ ทำไมแม่ต้องเป็นห่วงแอลขนาดนี้คะ"ถ้าแม่ฉันเห็นแอลพูดแบบนั่นสายตาดูถูกสมเพชเหมือนที่มองฉันแม่ยังจะเป็นห่วงแอลอยู่รึป่าว
"เป็นสิ่งที่แม่ต้องทำและพยายามทำให้ดี แอลก็เหมือนลูกแม่นั้นแหละ"
"แต่แอลไม่ได้เห็นเราแบบนั้นนิคะ"
"ใช่จ่ะ แม่รู้ว่าแอลเห็นแม่เป็นยังไงเกลียดแม่มากแค่ไหนแต่แม่ไม่เคยโกรธหรือไม่พอใจแอลเลย"ฉันถอนหายออกมา แม่ฉันพูดหน้ายิ้มๆแต่แววตามันเศร้าหมนหมองตลอดฉันไม่เข้าใจแม่เลยจริงๆ
"ค่ะ งั้นดาขึ้นไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ"ฉันบอกแม่แล้วเดินขึ้นไปบนห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็อยู่บนนั่นเลยนั่งอ่านหนังสือ นอนเล่นรอลงมากินข้าวทีเดียวเลย
18.30
"หื้มมม หอมจังป้ายา"ฉันเดินเข้ามาในครัวเห็นแม่กับป้ายากำลังทำอาหารกันอยู่ ป้ายาคือคนแก่คนเก่าของบ้านนี้
"ค่ะหนูดาออกไปรอได้เลยนะคะ ป้าทำเสร็จแล้ว^_^"
"ดาเอาข้าวไปให้แอลด้วยสิ"ฉันหยุดเดินแล้วหันมามองแม่ ใจฉันไม่อยากจะไปเลยสักนิดไปแล้วไม่รู้จะโดนด่าอะไรอีกแค่เจอกันวันแรกก็ด่าฉันแล้ว!
"นั่นสิค่ะหนูดาเอาไปให้คุณหนูป้าหน่อยนะคะ ไม่รู้ป่านนี้คุณหนูจะกินอะไรรึยัง"ป้ายาพูดสีหน้าเศร้าๆน้ำเสียงเป็นห่วงปนขอร้องฉัน เห้อ~ แล้วฉันทำไรได้ละนอกจากเอาไปให้ตามคำขอ
"ก็ได้ค่ะ บอกที่อยู่มานะคะ^_^"ฉันบอกยิ้มๆ ไม่รู้หรอกบ้านอยู่ไหนไม่เคยไปและไม่อยากไปสักเท่าไรเลย
"นี่ค่ะ หมู่บ้านKLบ้านหลังที่ห้าค่ะมีรถสปอร์ตสีดำจอดอยู่หน้าบ้าน"ป้ายาบอกฉันละเอียดแล้วยื่นกล่องข้าวมาให้ฉัน
"ค่ะ ไม่ต้องรอดาก็ได้นะกินกันไปก่อนเลย"ฉันบอกแม่กับป้ายาแล้วเดินไปที่รถตัวเอง
หมู่บ้านKL
ฉันจอดรถหน้าหมู่บ้าน หมู่บ้านคนรวยเงียบสงบดูวังเวงมากเลยละตอนดึกๆแบบนี้
"หลังที่5 หลังนี่สินะ"ฉันจอดรถหน้าบ้านหลังที่5 ตรงตามที่ป้ายาบอกเป๊ะมีรถสปอร์ตสีดำแต่.......ทำไมดูเงียบๆเหมือนไม่มีคนอยู่
"แอล.......แอลอยู่มั้ย"ฉันตะโกนเรียกหน้าบ้านแต่ไร้เสียงตอบกลับมาก
"เปิดได้ คงอยู่มั้ง"ฉันเปิดประตูเข้าไปในบ้านพร้อมกับกล่องข้าวในมือ
กึก!!
"มาทำเหี้ยไร!?!!!"ผมมองริดาสายตาโมโหและโครตรำคาญแม่งจะอะไรกับผมหนักหนา!! สะเร่อหน้ามาชิบหายใครให้มาชอบเสือก!
"แม่ฉันให้เอาขะ..........."
"กูไม่กินอย่ามาเสือกทำดีกะกู!!!"หึ!!คิดว่าทำแบบนี้ผมคงหายเกลียด?!!! ผมไม่มีวันหายเกลียดคนที่ทำให้แม่ต้องตายหรอก!!
"ออกไป!!กูบอกให้มึงออกไป!!"
"แม่ฉันอุสาหวังดีแต่นายกลับทำแบบนี้เนี้ยนะ!!"ฉันพูดขึ้นเสียงมองแอลทำหน้าน้ำเสียงรังเกียจ แม่ฉันคิดผิดจริงๆที่เอามาให้เด็กแบบนี้!
"แล้วไง?!!กูไม่กินฝีมือพวกมึงเสนียดว่ะ!!!"ผมพูดพร้อมกับแสยะยิ้มสมเพชเย้ยหยัน หึ!! หน้าด้านอยู่ผมก็จะด่าให้หนีกลับไปเลย!
"นายมันไม่มี.............."
"กูบอกให้ออกไปไง!!หรือมึงต้องเจ็บตัวก่อน!?!!"ฉันมองแอลพูดขู่ฉันน้ำเสียงจริงจังแววตาพร้อมหาเรื่องกับฉันตลอด เหอะ!!คิดว่าอย่างมาอยู่นักรึไงเด็กไม่มีมารยาทแบบนี้!!
"ทีหลังอย่าสะเร่อมาบ้านกูอีกกูไม่ต้อนรับลูกเมียน้อยอย่างมึง!!!"ฉันหยุดเดินกำมือแน่นข่มอารมณ์โมโหเอาไว้แล้วเดินต่อไปที่รถ ลูกเมียน้อย?!คำพูดที่แรงสำหรับฉันเลย
"ไอ้เชี้ยแอลมึงพูดแบบนั้นกับพี่สาวคนสวยได้ไงวะ?!"นาสกับพีดีนั่งอยู่ในบ้านได้ยินเสียงสองคนทะเลาะกันเสียงดังและได้เห็นหน้าคนที่มาเดิาออกไปเมื่อกี้
"แล้วไงก็กูเกลียดพวกมัน!!"นาสกับพีดีเงียบไม่พูดต่อพวกเค้ารับรู้อารมณ์เสียของแอลเป็นอย่างดีว่าไม่ควรจะพูดอะไรต่อ เดี๋ยวจะได้แดกตีนแทนกัญชา
"ลองเคป่ะ"พีดีหยิบซองยาเคออกมาจากกระเป๋าวางบนโต๊ะ เค้าไปดักซื้อท้ายซอยหมู่บ้านมาเมื่อเช้า
ผมยิ้มมุมปากหยิบซองยาเคกับที่ดูด มันเป็นหลอดนั่นแหละดูดง่าย
"เอาน้อยๆก่อนก็ได้มึงเดี๋ยวเมาไว้"ผมมองไอ้พีดีสายตาติดรำคาญปนโมโห ดีแม่งดูดเข้าจะได้ลืมเรื่องเครียดให้หมดแม่งมีแต่ปัญหา!!
"ตามสบายเดี๋ยวกูพาไปนอน"นาสบอกแอลแล้วมองแอลดูดเค เค้ารู้ว่าแอลไม่ชอบหรืออารมณ์เสียอะไรก็จะระบายแบบนี้ตลอด มันไม่ดีแต่มันทำให้หายเครียดลืมไปเลยด้วยซ้ำ
"กูไปนอนก่อน"ผมรู้สึกตัวเองไม่ไหว พวกแม่งเล่นเอาผมมึนยืนทรงตัวไม่มีอยูู่สมองแม่งโครตโล่งว่างเปล่าเลย ทั้งก***าทั้งยาเคแม่งตีกันไปหมด
"พีดีลุกดิสัส ไอ้แอลจะสลบอยู่ล่ะ"นาสกับพีดีพยุงแอลขึ้นไปนอนบนห้อง เดี๋ยวก็หายแค่นอนแค่นั้น
"นอนนี่ละกันกูไม่ไหวละ"พีดีส่งแอลนอนในห้องเสร็จก็เข้ามาอีกห้องกับนาสนอนกันคนละฝั่ง พวกเค้าก็ดูดเหมือนกันหมดแต่น้อยกว่าแอล
- Writer
