ก่อนพายุ
ผมขยับตัวลุกอย่างยากลำบากรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวเมื่อคืนพี่หมอรุนแรงกับผมมากแต่ก็เร้าใจสุดๆ อยากให้พี่หมอเป็นแบบนี้บ่อยๆจังเมื่อคืนมันสุดยอดจนไม่อยากให้มันจบเลย
หันไปข้างๆยังเห็นพี่หมอนอนหลับตาอยู่ข้างๆเมื่อคืนพี่หมอเสียพลังงานมากกับกิจกรรมของเรา แถมยังใส่แรงไม่ยังอีกไม่แปลกที่จะเหนื่อยจนลุกไปทำงานไม่ไหว
ผมขยับตัวเตรียมจะลุกแต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะตอนี้มันเสียดประตูหลังสุดๆ
“อืมม น้ำจะไปไหนครับนอนต่อเถอะ ”เสียงงัวเงียดังมาจากคนที่นอนข้างๆมือหนากระชับอ้อมกอดแน่นอย่างไม่ยอมให้ลุกหนี
“ไปทำอาหารไว้ไงครับ”ผมหันไปตอบพี่หมอ ถึงอยากจะนอนต่อแต่ท้องมันประท้วงแล้ว!
“นอนต่อเถอะครับพี่ง่วง”ผมจำใจเอนตัวนอนข้างๆไม่นานลมหายใจร้อนก็สม่ำเสมอบอกให้รู้ว่าร่างสูงหลับไปแล้ว
ผมยกมือลูบแก้มสาบเบาๆตอนนี้ผมรักพี่หมอจนไม่รู้จะบอกยังไงแล้วผมว่าพี่หมอจะใจอ้อนแล้วหละเมื่อคืนก็ยอมเอาตัวเองมาเป็นของขวัญ อีกไ
