หานรั่วหลานตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยดวงหน้าที่ดูสดชื่นยิ่ง วันนี้ชายชราใจดีมาปลุกนางในตอนต้นยามเฉิน หญิงสาวจึงมีโอกาสได้นอนเต็มอิ่มในรอบหลายวัน ผิดกันกับเฉินหลิวหยางที่ตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้าอิดโรย เขาหาวสองถึงสามครั้งในขณะที่รับสำรับเช้าร่วมกัน หานรั่วหลานเห็นว่าผิดสังเกตจึงได้กล่าวถามเขาออกมาด้วยความห่วงใย
"ป๋อเหวินท่านเป็นอันใดหรือ เมื่อคืนนี้หลับไม่สนิทหรือไร เหตุใดถึงได้มีท่าทีง่วงงุนเช่นนั้น"
เฉินหลิวหยางเพียงส่งเสียง 'หึ' ในลำคอก่อนที่จะคีบอาหารเข้าปาก ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ หานรั่วหลานไม่รู้ว่าตนเองกล่าวสิ่งใดผิดไป นางขมวดคิ้วมุ่น ชายหนุ่มพยายามที่จะสงบสติอารมณ์ตนเอง และเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องคุยกับนางเสีย
"งานพระราชสมภพของเสด็จพี่ ได้แล้วเสร็จไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดทั้งสี่แคว้นจึงไม่ยอมกลับไปเสียที มีเพียงแคว้นเป่ยที่ยอมกลับไป คุณชายหลิงซีที่เป็นสามีเก่าของน้องสาวเจ้า เขาออกเดิน
