Chapter.1 เลี้ยงส่ง
1311 Words
"ชุดอะไรดีน้า ชุดนี้ไม่เอาหวานเกิน ชุดนี้ ไม่เอาเรียบร้อยไป เฮ้ย ทำไมฉันต้องบ้าลองเสื้อผ้าทั้งตู้แบบนี้ด้วย " ทั้งตู้เลยจริงๆ ขุดออกมาหมดแล้ว ดีที่ไม่รื้อในกระเป๋าเดินทางออกมาลองอีกไม่อย่างนั้นคืนนี้ก็คงไม่ได้ไป เพราะพี่ชบาแท้ๆ เลยที่ทำให้ฉันจิตตกเรื่องการแต่งตัวไปงานคืนนี้ มาคิดๆ ดูถ้าหากคุณนักรบขอฉันคบขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็ มันคงจะดีต่อใจฉันมากแน่ๆ ไม่เสียหายอะไรถ้าฉันจะยอมคบ ไม่ใช่ที่เขารวยอย่างเดียวหรอกนะ เพราะเขาเป็นผู้ชายที่โคตรให้เกียรติผู้หญิงต่างหากล่ะ แบบนี้นี่แหละไม่ต้องพิสูจณ์อะไรให้นมนาน นึกถึงเรื่องที่คุยกับยัยแก้วเอาไว้มันก็ทำให้ฉันยิ้มออกมาทันที เอาล่ะเกมส์นี้ฉันจะต้องชนะ
"ชุดนี้นี่แหละ " ฉันเลือกเดรสยาวสายเดี่ยวสีดำ ใส่แล้วก็ดูมีอะไร ผ่าหน้านิดหน่อยเรียบหรูแต่ก็แอบดูดีในระดับนึง วันๆ ก็แต่งแต่ชุดพนักงานบริษัท เสื้อผ้าก็ซื้อมาไว้เต็มตู้แต่ก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้ใส่สักที หาโอกาสที่จะใส่ยากเหลือเกิน ส่วนมากเวลาออกไปนั่งดื่มกับพวกเพื่อนๆ กางเกงยีนต์ขาสั้นกับเสื้อยืดบ้างสายเดี่ยวบ้างแค่นี้ฉันก็ไปได้แล้ว วันนี้ก็อยากจะแต่งแบบนั้นเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้เพราะต้องให้เกียรติเจ้าภาพสักหน่อย แต่งหน้าแต่งตาเพิ่มสักหน่อย แค่นี้ก็โอเคแล้ว
ฉันลากกระเป๋าเดินทางมาวางไว้ใกล้ๆ กับประตูเพื่อไม่ให้เกะกะขวางทาง ห้องฉันมันก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร มีแค่ห้องนอนห้องน้ำในตัวกับพื้นที่ระเบียงหลังห้องอีกนิดหน่อย มีเคาน์เตอร์ครัวเล็กๆ เอาไว้ให้วางเครื่องใช้ไฟฟ้านิดหน่อย มีความฝันเหมือนกันว่าอยากมีห้องนอนใหญ่ๆ มีห้องครัวกว้างๆ เพราะฉันเป็นคนชอบทำอาหารกับเบเกอรี่มากที่สุดเลยล่ะ ฉันไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่เพราะทั้งสองท่านเสียไปหมดแล้ว อยู่ตัวคนเดียวมาตลอดยังดีที่มีเพื่อนสุดที่รักอีกสองคน เกิร์ลกรุ๊ป เฟย์ ฟาง แก้ว รักที่สุด ฉันมองดูนาฬิกาใกล้จะถึงเวลานัดแล้ว กระเป๋าใบสวยถูกงัดออกมาจากตู้เสื้อผ้าได้เวลาใช้งานสักที
.......
ผับ UPG (สถานที่นี้ไม่มีอยู่จริง)
"เอ้า ชนนนนนน "
"ชนนนนน"
"เฟย์ชนกับพี่หน่อยสิ เอ้า ชนนนนนน" นี่มันงานเลี้ยงส่งหรืองานมอมเหล้าเนี่ยฉันไม่รู้เลยว่านี่มันแก้วที่เท่าไหร่แล้ว ยังไม่สี่ทุ่มเลยด้วยซ้ำมาถึงยังไม่ทันไรก็โดนยัดแก้วเหล้าใส่มือคนนู้นมาชนคนนี้มาชน หนีกลับตอนนี้จะเป็นอะไรมั้ย นี่มันมอมเหล้ากันชัดๆ ฉันเมาไม่ได้เด็ดขาดเพราะพรุ่งนี้ต้องบินแต่เช้า รับปากกับยัยแก้วเอาไว้แล้วว่าจะไปเสม็ดด้วยกัน ทิ้งเพื่อนให้ไปคนเดียวฉันคงจะรู้สึกผิดแย่ ฉะนั้นเปลี่ยนจากแก้วเหล้ามาเป็นแก้วน้ำเปล่าจะดีกว่าแสงไฟสลัวๆ แบบนี้คงไม่มีใครมองออกหรอกว่าเป็นน้ำเปล่า
.............
"คุณเฟย์ "
"เอ้าคุณนักรบ เอ่อ สวัสดีค่ะ " ในขณะที่ฉันกำลังนั่งซดน้ำเปล่ามองดูพวกพี่ๆ เขาสนุกกันเจ้าภาพของเราคืนนี้ก็มาปรากฏตัวด้านหลังของฉัน ลุคนี้ไม่ค่อยได้เห็น เสื้อยืดสีขาวธรรมดาแต่คนใส่ไม่ธรรมดาหล่อโฮกระดับพระเอกฮอลิวู้ด ใบหน้าลูกครึ่งกับรอยยิ้มสวยๆ ที่ทำให้ฉันแทบละลาย เพิ่งเคยเห็นคุณนักรบสวมกางเกงยีนต์รองเท้าหนังชิคๆ ขอเป็นแฟนเลยได้มั้ย
"นอกเวลางานครับ ทำตัวตามสบายเถอะ "
"อะไรนะคะ" เสียงเพลงค่อนข้างดังทำให้ฉันไม่ได้ยินที่คุณนักรบพูด
"ผมชอบคุณครับ" เมื่อกี้เขาพูดแบบนี้จริงๆ หรอ เสียงกระซิบที่ได้ยินกันเพียงสองคนมันทำให้ฉันพูดอะไรไม่ออกนอกจากนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ไม่คิดเลยว่าจะโดนจู่โจมรวดเร็วโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวขนาดนี้ ด้วยความที่อายทำอะไรไม่ถูกฉันจึงแกล้งกระดกน้ำเปล่าในแก้วรวดเดียวจนหมด แถมยังหยิบขวดเหล้าเทเหล้าใส่แก้วเกือบครึ่งแก้วกระดกตามลงไปรวดเดียวอีกเช่นเดียวกัน รู้สึกร้อนคอลามไปยังลำไส้ โอ๊ยทั้งเขินทั้งอายทำหน้าไม่ถูก พูดไม่ออก ไม่รู้จะไปทางไหนดี
"ชนแก้วกับผมหน่อยได้มั้ย" คุณนักรบยกแก้วขึ้นมาหลังจากที่พูดประโยคนั้นจบ เอาเป็นว่ารู้กันว่าขอชนแก้ว ฉันก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไรยินดีชนด้วยตามมารยาท เพราะเขาเป็นเจ้านายเรานี่หรือว่าเป็นเพราะที่เขาบอกชอบเราเมื่อกี้
..แยกแยะด้วยนะเฟย์เพราะตอนนี้แกกำลังเมา..
แก้วที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่ฉันนั่งดื่มกับคุณนักรบไหนจะบรรดาพี่ๆ ที่เดินเวียนเข้ามาขอชนแก้วกับฉัน น้ำเปล่าขวดที่เคยดื่มก็หายไปไหนก็ไม่รู้เหลือแต่ขวดเหล้า
"เฟย์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ" กินเยอะก็รู้สึกปวดฉี่ แถมสถานะทางประสาทและต่อมรับความรู้สึกยังเบลอๆ ต้องไปเอาออกสักหน่อยละ ฝืนนั่งต่ออาจจะคอพับไปต่อไม่ไหว ..อย่าลืมว่าพรุ่งนี้มีนัดแต่เช้า..
"ให้ผมไปเป็นเพื่อนมั้ย ดูคุณ เมาๆ แล้วนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ เฟย์โอเค เดี๋ยวเฟย์กลับมาค่ะ " ไม่ใช่อะไรหรอกนะกลัวโชว์อ้วกพุ่งหน่ะสิ สารพัดเหล้าสารพัดสูตร บอกเลยว่าไม่ไหวจริงๆ ขอเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำแป๊บนึง
"เฟย์เดินตรงๆ ดิวะ " พี่ชบาเจ้าของงานผู้หื่นกระหายสุรายิ่งกว่าผู้ชาย ก็แบบนี้ไงถึงยังหาผู้มานอนกอดไม่ได้สักที เดินไม่ตรงอ่ะยอมรับ แต่จะพยายามเดินไปให้ถึง
....
ปึกกกกก
"ขอโทษค่ะ ขอโทษ ขอโทษ "
"ไม่เป็นไร คุณ โอเคนะครับ " อยู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองเดินชนเข้ากับยักษ์ คนอะไรวะทำไมถึงได้ตัวใหญ่ขนาดนี้ ฉันได้แต่ก้มหน้าพูดคำว่าขอโทษซ้ำๆ ดูเหมือนจะเป็นชาวต่างชาติ ไม่แปลกเพราะผับที่นี่รองรับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเยอะทุกคืนอยู่แล้ว ดีนะที่เขาไม่โวยวายใส่ฉัน
"โอเคค่ะ ฉันกำลังจะไปเข้าห้องน้ำขอตัวก่อนนะคะ ขืนอยู่นานอาจจะไม่ไหว"
"โอเค ผมควรปล่อยคุณดีกว่า"
"ดีค่ะ ฉันเกลียดงานเลี้ยงนี้ที่สุดเลย ขอโทษอีกครั้งนะคะ "
"งานคงจะสนุกมากเลยนะครับ ถึงได้ดื่มหนักขนาดนี้ " ภาษาอังกฤษฉันก็พอใช้ได้นะจะบอกให้ บางทีการคุยกับคนแปลกหน้าเวลาเมานี่มันก็สนุกดีนะ เขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ได้เพื่อนเพิ่มเป็นชาวต่างชาติก็ดีเหมือนกัน จะได้ฝึกภาษาไปในตัวด้วย เผื่อว่าจะถูกส่งตัวไปสาขาที่ต่างประเทศกับเขาบ้าง
"งานเลี้ยงส่งพี่ที่ทำงานค่ะ "
"ลูส อย่ามัวไร้สาระ " เสียงผู้ชายอีกคนหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ฉันพยายามโฟกัสใบหน้าของผู้ชายคนนั้นแต่ก็เห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ พอเห็นลางๆ ว่าหล่อไม่เบา
"ผมขอตัวก่อนนะครับ มีงานต้องไปทำต่อ"
"โชคดีนะคะ "
"อ้วกเสร็จแล้วหาของเปรี้ยวตบท้ายรับรองโล่งแน่นอน"
"ขอบคุณค่ะ "
"ไอ้ลูส"
"ครับนาย ไปแล้วครับ"
...........................
- Writer
