บทที่12.ใจเริ่มจะไหวหวั่นกับจูบแรกที่คุ้นเคย
“จันทร์เจ้าต้องไปภูเก็ตเพื่อทำงาน สามถึงสี่วัน จันทร์เจ้าได้ทำสกู๊ปพิเศษของนักธุรกิจดัง อเล็ก แซม คาโนวาเลย์เลยนะคะป๋า” เตชิลาคุยฟุ้ง ความตื่นเต้นแสดงออกทางแววตา จนบิดา มารดาไม่กล้าค้าน
“พ่อไปกับจันทร์เจ้าไม่ได้ด้วยซิ มีงานต้องเข้าไปดูด้วยตัวเอง คุณล่ะว่างหรือเปล่า พอจะลางานไปเป็นเพื่อนลูกได้ไหมล่ะ” ปราโมทหันไปถามคู่ชีวิต ท่านติดงานไม่สามารถปลีกตัวไปได้
“คงไม่ได้หรอกค่ะคุณ ฉันติดคุมสอบนักศึกษา” ศรีไพรหน้ายุ่ง เมื่อไม่มีใครว่างพอจะไปดูแลเตชิลาได้ซักคน
“จันทร์เจ้าโตแล้วนะคะ จันทร์ไปคนเดียวได้ มีเพื่อนร่วมทางตั้งหลายคน ทั้งนักข่าวไหนจะเด็กจัดฉาก ทีมงานก็ตั้งเยอะแยะ จันทร์เจ้าไม่ได้ฉายเดี่ยวเสียหน่อยค่ะ” เตชิลาแย้งเสียงเคร่ง เมื่อบิดา มารดายังมองเธอเป็นเด็กน้อยอยู่ตลอดเวลา
“พ่อเป็นห่วงนี่ จันทร์เจ้าไม่เคยไปไหนโดยไม่มีพ่อหรือแม่เลยซักครั้งเลยนะ”
