บทที่ 3 ลงโทษแบบไหนดีนะ

1639 Words

บทที่ 3 ลงโทษแบบไหนดีนะ เมื่อเลิกแถว นักเรียนแต่ละชั้นก็ต้องกลับเข้าห้อง โดยที่ห้อง 6/2 วิชาแรกที่จะต้องเรียนก็คือ ภาษารัสเซีย ผมมีความหวาดหวั่นเป็นที่สุด "มึงเป็นไรไอ้โก ทำไมมึงหน้าซีดๆ เมื่อเช้ามึงไม่ได้ขรี้มาเหรอ" โกมินทร์ถามขึ้น หลังจากเห็นสีหน้าของเพื่อนซีดแปลกๆ "แฮร่... กูขรี้มาอยู่ แต่ว่า เอ่อ" ผมไม่รู้จะทำยังไงดี จะบอกมันดีไหม ก็บังเอิญสายตาของผมมองไปที่ประตู ก็เห็นพญามัจจุราชเดินเข้ามา ทันทีที่สบตากัน ผมก็ผวาเยือก ยิ่งเมื่อครูมาร์คเหลือบสายตามาทางผม ในขณะที่ยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะของนักเรียนทั้งหลาย ผมก็ยิ่งอยากหายไปจากที่นี่ "หึหึ" มาร์คยกมุมปากขึ้น วันนี้เขาควรทำโทษเด็กดื้อ ที่นิสัยไม่ดีจะดีไหมนะ แล้วควรจะทำโทษแบบไหนดี เด็กจะได้จำ ครูหนุ่มหาวิธีลงโทษลูกศิษย์อยู่ในใจ เมื่อหัวหน้าห้องเอ่ยสวัสดีครูเป็นภาษารัสเซียเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ครูรูปหล่อก็เริ่มสอน และคงเป็นเพราะผม ที่จิตตกจนเกินไป เวลาครูเหลือบมาทางผม ผมก็ต้องสะดุ้งทุกครั้ง และเมื่อครูถามขึ้น ก็ทำให้ตอบไม่ได้ นั่นจึงทำให้ ครูรูปหล่อไม่พอใจเท่าไหร่นัก "เห้ย ทำไมไอ้โกมันตอบไม่ได้วะ นี่มันTop วิชานี้เลยนะเว๊ย" ไอ้ภูผากระซิบกระซาบกับไอ้โกมินทร์ "นั่นดิวะ นี่กูก็งง วันนี้ดูมันใจลอยๆ สมาธิบินไปไหนก็ไม่รู้ มึงว่าปะ" ไอ้โกมินทร์พูดขึ้น ไอ้ภูผาเห็นด้วย "มองโกล ทำไมตอบคำถามง่ายๆของครูไม่ได้" ครูมาร์คถามขึ้นเป็นภาษารัสเซีย (โปรดอ่านเป็นภา่ษารัสเซียเพื่อเพิ่มอรรถรสนะคะ) ผมอยากจะตีหัวตัวเองจริงๆ "ผมขอโทษครับ ผมไม่มีสมาธิเอง" ผมยอมรับ และไม่พูดอะไรอีก "พักเที่ยง ทานข้าวเสร็จ ไปหาครูที่ห้อง เอาสมุดวิชาของครูมาด้วย เข้าใจไหม" ครูมาร์คพูดขึ้น =หึหึ ได้เวลาทำโทษเด็กดื้อแล้ว= "เอ่อ...ครับ" ผมอยากปฏิเสธแทบตาย แต่ก็พูดไม่ได้ เมื่อจบวิชารัสเซียแล้ว ผมก็ต้องเรียนวิชาอื่นๆอีก 2วิชา และด้วยความที่ผมกังวล ว่าครูมาร์คจะทำอะไร ก็ทำให้ผมเรียนได้ไม่ดีเท่าที่ควร เมื่อพักเที่ยง "ไอ้โก มึงเป็นไร มึงมีอะไรจะบอกกูไหม กูเห็นสภาพมึงวันนี้แล้วกูสังเวชมากๆ มึงรู้ปะ" ไอ้ภพพูดขึ้น ผมชะงักกึก หัวใจหวิว เมื่อเดินผ่านตึกของครู แล้วมองขึ้นไปที่ชั้น 2 ก็พบว่า ครูมาร์คยืนที่หน้าต่าง มองดูผมอยู่ ผมต้องรีบก้มหน้าหลบทันที หัวใจเต้นรัวๆ จนไม่ได้ตอบคำถามของไอ้เพื่อน 2ตัวนั่นได้ "กูว่ามึงอาการหนักแล้วว่ะ ไปหาหมอปะ" ไอ้โกมินทร์ถามขึ้น เมื่อเห็นว่าผมมีสีหน้าซีดๆและมีเหงื่อผุดพรายตามใบหน้า "ไม่กูไม่ไป กูไม่ได้เป็นไร" ผมตอบมัน "แล้วมึงไม่ไปหาครูมาร์คเหรอ" ไอ้หมาภพถามขึ้น แต่ผมนี่สะดุ้งเยือก "ไร ลืมอะดิ ไปเลยมึง เดี๋ยวกูไปส่ง หรือมึงจะไปเอง" ไอ้ภพพูดขึ้น ผมกำลังจะบอกมัน ว่าให้ไปส่งผมที ผมจะได้ปลอดภัย แต่ไอ้หมาโกมินทร์ กลับดับฝันของผมซะงั้น "สัส...มึงจะไปด้วยทำไม มึงมาติวหนังสือกะกูนี่ อีกแค่3เดือนก็จะสอบแล้ว มึงไม่อยากจบชะ" ไอ้โกมินทร์พูด ทำให้ผมถึงกับเซ็งๆ "เออว่ะ มึงไปห้องครูมาร์คเองเหอะถ้างั้น กูจะไปติวกะไอ้มินมัน" และแล้วพวกมันทั้ง2ตัว ก็เดินจากผมไปอย่างไร้ซึ่งเยื่อใยทันที ผมมองตามอย่างปวดหัวใจ ทำไมมันถึงทำกับผมได้ ผมสะอื้น =ไอ้เพื่อนเลว แม่ง ทิ้งกูได้นะมึง= ขาของผมพาตัวเดินไปที่ห้องของครูมาร์ แม้จะไม่อยากไป และแม้จะก้าวไปให้ช้าที่สุด แต่สุดท้าย มันก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของครูมาร์แอนโทนีจนได้ ก็อกๆๆ ผมเคาะประตู "เข้ามา" เสียงเรียบๆนั้นเอ่ยอนุญาต ไม่มีใครรู้ว่า เสียงเรียบสนิทออกเย็นๆนั้น คนพูดคิดอะไรอยู่ เมื่อผมเปิดประตูห้องเข้าไปก็เจอกับ ร่างสูงใหญ่ของครูยืนพิงกับโต๊ะเขียนหนังสือ ใบหน้ามองมาทางผม และเมื่อเราได้สบตากัน ผมก็หวิวๆขึ้นมา และผมก็ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูอยู่แบบนั้น ไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปอีกเลย สายตาของครูมาร์คที่มองผม มันมีอะไรบางอย่างที่ซุกซ่อนอยู่ในนั้น ทำให้ผมขนลุกและ หัวใจเต้นโครมคราม ผมหวาดหวั่นเหลือเกิน ผมควรจะทำยังไงดี "จะยืนอีกนานไหมหรือจะให้ครูไปอุ้มมา" เสียงมัจจุราชนั้นพูดขึ้น ผมถึงกับชะงักแข้งขาอ่อนแรงขึ้นมาทันที กับน้ำเสียงเย็นๆแต่แฝงแววคุกคามของครู ผมไปค่อยๆเดินไปอย่างระโหยโรยแรง และหยุดอยู่ตรงหน้าพญามัจจุราช ครูมาร์คจ้องมอง เหยื่อตัวน้อยๆด้วยดวงตากระหายหิว พลางยื่นมือออกมา แตะไปตามเสื้อผ้าของเด็กนักเรียน ม. 6 ผมสะดุ้งเฮือก ใบหน้าซีดและแดงระเรื่อสลับกันไป หัวใจเต้นรัวเร็วแทบจะหลุดออกมาจากขั้ว " นายมองโกล กลัวอะไรครูกันครับ เห็นสะดุ้งทุกครั้ง เวลาครูมอง" คำพูดและน้ำเสียงของครูมีความเรียบนิ่งดั่งน้ำแข็ง " ผมเปล่า" ผมก้มหน้า รีบปฏิเสธและขยับเท้าถอยหนี แต่ครูมาร์คแอนโทนีก็ขยับตามมา ก่อนจะเดินวนตัวผมช้าๆ แล้วพูดขึ้นมา ยิ่งทำให้ผมหวาดผวาหนัก " ได้ข่าวว่า เมื่อวานนี้ นายมองโกลได้เห็นอะไรในห้อง 6/1นะ บอกกับครูหน่อยได้ไหมครับ ครูอยากรู้จัง" คำพูดเรียบๆแต่คุกคามนั้น ทำให้ผมตัวแข็งทื่อ "มะ ไม่เห็น" ผมปฏิเสธเสียงสั่นๆ และจู่ๆก็มีลมร้อนๆรินรดที่ต้นคอ พอผมเงยหน้าขึ้นแล้วหันหน้าไป จมูกโด่งของครู ก็ชนกับริมฝีปากของผมเข้าอย่างจัง " อ๊ะ! คะครู" ผมชะงักกึก และรีบหันหน้าหนี หัวใจเต้นโครมครามอย่างรุนแรง " หึหึ กลัวอะไรกันครับ เด็กน้อยของครู ไม่ต้องกลัวนะครับ ครูบอกแล้วไง ว่าจะสอนในสิ่งที่เราได้เห็น เราจะได้ไม่ต้องกลัวและหวาดผวาแบบนี้อีก จะให้ครูสอนแบบไหนดีนะ" ครูมาร์คเอ่ยขึ้น เขากำลังหลอกล่อลูกเจี๊ยบตัวน้อยๆ อย่างสนุกสนาน "มะ ไม่ครับ ผะ ผมไม่อยากรู้" ผมรีบปฏิเสธ น้ำเสียงสั่นพร่า แต่คนที่ได้ฟังแล้ว กลับอยากบดขยี้คนตัวขาวๆตรงหน้านี่เหลือเกิน " เอ๊ะ แล้วเรารู้เหรอ ว่าครูจะสอนอะไรเรา" น้ำเสียงหยอกเย้า หลอกล่อ ยิ่งทำให้ผมหัวใจจะวาย " มะ ไม่รู้" ผมพูดเสียงสั่นๆ " แล้วเราจะบอกครูได้ไหมครับ ว่าเมื่อวาน เราเห็นอะไร" ถามขึ้น อย่างชิดใกล้ เพราะขาแกร่งของครูหนุ่ม ขยับมาชิดกายของลูกศิษย์อีกครั้ง เฮือก! ผมถอยหนีอีกรอบ แต่ขายาวๆของครูวิชารัสเซีย ก็เดินตามมาอย่างไม่ลดละ ขายาวๆของครู แม้จะเดินช้าๆ แต่มันก็ถึงตัวของผมอย่างรวดเร็ว ทำให้ผมต้องหันรีหันขวาง อย่างไม่รู้จะทำยังไงดี กับสถานการณ์แบบนี้ "ครูมาร์คบอกว่าให้ผมมาที่ห้อง เพราะผมตอบคำถามวิชาของครูไม่ได้นี่ครับ แล้วทำไม ครูไม่สอนหล่ะครับ" ผมพูดเสียงแผ่วๆ หาทางหนีทีไล่ ผมเดินหลบมาทางโต๊ะของครู แต่แล้ว กว่าจะรู้ว่าผมนั้นเดินมาผิดที่ มันก็สายไปแล้ว "หึหึ ก็นี่ไงหล่ะ ที่ครูจะสอน" ครูหนุ่มตามมา แล้วนั่งแหมะลงที่เก้าอี้ ก่อนจะมองลูกศิษย์ด้วยดวงตาวาววับ เมื่อผมตกอยู่ในพื้นที่กักขังส่วนตัวของครูเข้าซะแล้ว "การที่เราทำตัวไม่ดี ไปแอบมองคนอื่นแบบนั้น จะให้ครูลงโทษเรายังไงดีนะ นายมองโกล ฮึ ไหน บอกครูมาหน่อยสิ" ครูหนุ่มมองเหยื่อเนื้อหวาน พลางคิดขย้ำลูกศิษย์ของตนลงท้อง " ผะ ผม ไม่ได้ ตะ ตั้งใจนะครับ" ผมรีบพูดตะกุกตะกักออกมา มือของครูหนุ่มรูปหล่อ ไล่มาที่เสื้อนักเรียนของผมอีกรอบ ผมก็ตัวสั่นขึ้นมา " เมื่อวาน นายเห็นอะไร ไหนตอบครูมาหน่อยสิครับ" " ผะ ผม ปละเปล่า" ผมอยากร้องไห้ "เห็นครูเอากับครูอินเหรอครับ" ถามเรียบๆ แต่มือยังไต่ไปที่ตัวของเด็กหนุ่ม ผมผวาเยือก "ผะ ผม มะไม่ได้ตั้งใจ" "แอบดูครู ไม่ดีเลยนะครับ มองโกล" ครูมาร์คพูดขึ้น "แล้วถ้าครู... ทำแบบนั้นมั่ง กับเรา มองโกลจะว่ายังไง" "ทำอะไรครับ ... อื้อ" ผมสะดุ้ง ที่ครูหนีบขาของผมเอาไว้อย่างรวดเร็ว แถมมือแกร่งยังขยำก้นของผมอีก มืออีกข้างก็ลูบที่เป้าของผมแล้วคลึงแรงๆ " คะ ครู" ผมมีใบหน้าที่ซีดเซียวและแดงก่ำที่ถูกครูหนุ่มทำแบบนี้ " หึหึ ครูจะลงโทษเด็กนิสัยไม่ดีแล้วนะครับ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more