เฌโรมคิ้วขมวดไม่เข้าใจสิ่งที่โคลินพูดแม้แต่น้อยว่าทำไมต้องเสียงดังแล้วทำหน้าจริงจังขนาดนั้น
“ไม่ยอมไปไหนครับ” เขาถามคนตรงหน้า
โคลินเพิ่งรู้สึกตัวว่าเผลอพูดตามใจไปหน่อยเลยแก้คำพูดของตัวเองใหม่ว่า “ผมหมายถึง... หมายถึงว่า ถ้าคนนั้นรักคุณมาก ต่อให้คุณผลักไส เธอก็คงจะไม่ยอมไปหรอกครับ”
เฌโรมหัวเราะเบา ๆ “มองโลกในแง่ดีเกินไปแล้วครับ ถ้าคุณเป็นผมจะทำแบบเดียวกันไหม”
“อื้ม ก็จริง” เขาพยักหน้าเห็นด้วย
ไม่ใช่สิ ถ้าผมเป็นคุณผมจะทำแบบนั้น แต่นี่ ผมเป็นผมนี่นา ผมไม่ยอมไปง่าย ๆ หรอก ผมจะจีบคุณใหม่ แต่โคลิน นายใจเย็น ๆ ก่อน คิดสิคิด นายคิดว่าเขาจะสนใจนายเหรอ นายคิดว่านายเป็นใครกัน เสียงในหัวของโคลินกำลังตีกันระหว่างฝั่งซ้ายและฝั่งขวา
“ผมหมายถึง ดูแลคุณอาจจะเหนื่อยก็จริง แต่ผมเต็มใจนะคุณไม่เคยได้ยินเหรอ เพราะรักจึงทำให้ได้ทุกอย่าง ต่อให้ลำบากแค่ไหนก็ไม่ทิ้งคุณไปหรอกครับ” โคลินปลอบใจเขา สายตามองขึ้นไป
