โคลินเห็นร่างวิญญาณของหญิงสาวจึงประเมินไว้ว่ารับมือได้ เธอยังไม่กลายเป็นวิญญาณร้ายโดยสมบูรณ์ ใต้จิตที่ยังคงหลับใหลกำลังร้องเรียกความช่วยเหลือ
เมื่อเห็นดังนั้น เขาจึงไม่อยากใช้ดาบเงินเพื่อหยุดเธอจึงยื่นดาบเงินให้เฌโรมถือไว้เผื่อป้องกันตัวแล้วรีบหยิบถุงเครื่องรางที่พกติดตัวออกมาแกะเอาผงสีขาวข้างใน
“ถือขู่ไว้ก็พอนะครับ ที่เหลือผมจัดการเอง” เขาหันไปบอกร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“...” เฌโรมพยักหน้าอย่างว่าง่าย มือขวากำด้ามดาบ ชี้ปลายแหลมคมไปที่วิญญาณฝั่งตรงข้าม
ทันทีที่ละอองสีขาวลอยฟุ้งในอากาศ แสงจันทร์ก็สะท้อนของสิ่งนั้นเป็นประกายระยิบระยับ โคลินท่องบทสวดในคัมภีร์ก่อนจะสะบัดมือใช้พลังของเขาพัดละอองนั้นเข้าหาร่างของเธอ
วิญญาณหญิงสาวหลบหลีกในพริบตาพร้อมฉีกยิ้มกว้างหัวเราะเพราะคิดว่าโคลินทำพลาด เธอหายตัวโผล่เข้าหาเขาระยะประชิดคิดจะหักคอ แต่คนถือดาบเงินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่นิ่งเฉยตวัดอาวุธในพริ
