จะเอาอะไรมากมายแก้วกานดา เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย แค่ผู้หญิงที่คอยสนองความต้องการ เดี๋ยวเขาคงเบื่อแล้วล่ะ น้ำตารื้นล้นขอบตา มือบางปาดมันออกอย่างไม่ใส่ใจ หญิงสาวจัดเก็บข้าวของไปเรื่อยๆ เสียงสะอื้นแว่วดังเป็นระยะ เธอได้แต่ภาวนาให้หัวใจเข้มแข็ง เมื่อถึงวันที่ต้องก้าวเดินออกจากห้องนี้ไป อย่างน้อยเธอก็มีโอกาสได้อยู่กับคนที่รัก ถึงแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ และถึงแม้เขาจะไม่ได้รักเธอเหมือนเมื่อก่อนแล้วก็ตาม
“พี่รบขา” เจนจิราลุกขึ้นเดินประกบนักรบทันที เมื่อเห็นเขาก้าวเข้ามาในร้านเวดดิงแพลนเนอร์ที่บริการจัดการงานแต่งงานครบวงจร ซึ่งเป็นร้านหรูอยู่ใจกลางเมืองกรุง มือเล็กเกาะเกี่ยวลำแขนแกร่งและเบียดกายชิดอย่างไม่เขินอาย นักรบถอนหายใจยาว นี่ถ้ามารดาเขาไม่ได้โทรมากำชับให้มาที่นี่ภายในวันนี้ หลังจากที่เขาเห็นหมายเลขโทรเข้าและไม่ได้รับสายเป็นหมายเลขของเจนจิรา เขาจะไม่มีวันมาเด็ดขาด
“เรื่องงานแม่ไม่เคยก
