[[ ต้นเตย ]]
ครืด...ครืด...
โทรศัพท์มือถือของฉันสั่นอยู่ที่ไหนสักที่ บนเตียงนอนลายนกฮูกขนาดหกฟุต
ใครกันโทร.มาตอนนี้ ตอนที่ฉันกำลังโมโห หงุดหงิด ไม่อยากคุยกับใคร ไม่มีแม้กระทั่งอารมณ์จะลงไปทานข้าวเย็น ถึงแม้ว่าคุณป้าจะขึ้นมาตามสองรอบแล้วก็ตาม
"ใครคะ"
ฉันควานหาโทรศัพท์แล้วกดรับสายโดยไม่ได้ดูให้ดีว่าใครโทร.เข้ามา
"น้าเองจ้ะ ต้นเตย"
"อ๊ะ! คุณน้าเหรอคะ"
"จ้ะ ทำอะไรอยู่จ๊ะ ทำไมเสียงเหมือนคนอารมณ์ไม่ดีเลย"
"แหะๆ ไม่ได้ทำอะไรค่ะ แค่กำลังนอนเล่น แล้วคุณน้าละคะ ทำอะไรอยู่"
ฉันหัวเราะแห้งๆ กลบเกลื่อนอารมณ์หงุดหงิดของตัวเอง
"น้าเพิ่งจะทานมื้อค่ำเสร็จจ้ะ แล้วพอดีน้าวีบอกว่าได้รับบัตรเชิญเข้าชมงานศิลปะ เป็นแกลเลอรีเปิดใหม่ใหญ่มากเลยนะ มีการจัดแสดงภาพเขียนสีอะคริลิกที่หนูเคยชอบ แล้วน้าก็เห็นว่าไม่ไกลจากบ้านเรานัก ก็เลยโทร.มาถามเผื่อหนูจะสนใจ มีสองใบนะจ๊ะ เผื่อชวนเพื่อนไปด้วย"
"งานศิลปะ? แล้วค
