"แผลเธอ ยังเจ็บอยู่ไหม"
เห็นผ้าสีขาวเล็กๆ ปิดแผลตรงหน้าผากของเธอ ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่ายังไม่ได้ขอโทษเรื่องวันนั้นเลย
"แผลนี่เหรอ ไม่เจ็บแล้วล่ะ พรุ่งนี้กลับถึงบ้านก็ได้ไปตัดไหมแล้ว หวังว่าคงไม่ทิ้งแผลเป็นไว้ให้กัน ไม่งั้นหน้าสวยๆ ของฉันเสียโฉมหมด"
ต้นเตยว่าพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเองเบาๆ
"ถึงจะมีแผลเป็น มันก็ไม่ได้ทำให้เธอขี้เหร่มากไปกว่าเดิมหรอกนะ"
ผมแกล้งว่าลอยๆ ยัยนั่นฟังแล้วก็ทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมาทำตาโตใส่ผม
"นี่นายชมหรือด่าฉันกันแน่ ฉันไม่ได้ขี้เหร่นะยะ แต่นายน่ะตาไม่ถึงเองต่างหาก"
"ฮ่าๆๆ พูดความจริงแล้วรับไม่ได้ เธอมันคนไม่สวย รู้ไว้ซะด้วยยัยเตี้ย"
ต้นเตยไม่ใช่คนสวย แต่เธอเป็นคนน่ารักต่างหาก และยังมีเสน่ห์ทำให้มองไม่เบื่อ ไอ้พวกเพื่อนผู้ชายหลายคนก็คิดจะจีบเธอเหมือนกัน แต่อย่าฝันไปเลย ใครหน้าไหนก็ห้ามจีบเธอทั้งนั้น!
จนกระทั่งไอ้จอมทัพถึงกับเอ่ยปากแซว
