[[ คีตะ ]]
ครืด...ครืด...
"อื้อ! ไอ้โทรศัพท์บ้านี่สั่นอยู่ได้"
หัวก็ปวด โทรศัพท์ก็สั่นเป็นสิบๆ รอบได้แล้ว คนโทร.ก็ไม่รู้ว่าว่างอะไรนักหนา โทร.จิกอยู่นั่นแหละ
"โธ่เว้ย!"
ผมรำคาญโทรศัพท์ที่สั่นไม่ยอมหยุด จนไม่สามารถนอนต่อได้ เลยดีดตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ทันใดนั้นอาการปวดหัวก็แล่นปี๊ดขึ้นมา จนต้องหงายหลังลงนอนต่อ
แล้วเมื่อวานไปทำอะไรมาเนี่ย ผมถึงได้ปวดหัวแบบนี้ พอพยายามจะคิดว่าเกิดอะไรขึ้นก็ยิ่งปวด ยิ่งปวดก็ยิ่งคิดไม่ออก
แล้วไอ้โทรศัพท์บ้านี่ก็สั่นขึ้นมาอีกแล้ว ไม่รู้ว่ามันสั่นอยู่ตรงไหนด้วย แต่พอดึงผ้าห่มออกถึงเห็นว่ามันนอนสั่นอย่างปลายเตียง อีกนิดเดียวก็จะตกลงพื้นแล้ว
"ว่าไง! ไอ้ที่โทร.จิกยิกๆๆ เป็นไก่คือแกเองเหรอไอ้ทัพ"
ก็นึกว่าใครมีธุระสำคัญอะไร ที่แท้ก็จอมทัพนี่เอง
"ก็เออสิวะ"
ไอ้นั่นตอบกลับมาเสียงฉุนๆ
"แล้วมีอะไรถึงโทร.กระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ขนาดนี้ฮะ ไม่รู้จักเวล่ำเวลาว่าคนจะหลั
