My Teacher is Mine

8

Airah POV

“Huuy! Quit acting so nerdy Airah kasi alam naman natin kung gaaano kadumi ang pinanggalingan mo.”

“At balita rin ay gano'n din ang trabaho mo upang matustosan ang pag-aaral mo kaya kawawa ka naman gusto mo ba ireto kita sa mga kakilala ng papa ko, sa pagkakaalam ko malaki ang bayad nila sa mga babaeng handa silang pasayahin.”

“Tsk gurang pala ang pinapatulan akala naman namin makaka-score kami, teka pwede na ba ang one thousand?”

“Oo nga classmate naman tayo diba? kaya hayaan mo na kami huwag kana magpaka miss perfect and smart alam naman natin na 'di totoo 'yun dahil bagay ka sa kama ko.”

--------------

Kuyom lang aking mga kamay habang pinagpapatuloy ko lang ang paglalakad habang kipkip ko ang mga libro ko at pinipilit ko na lamang na huwag mapaiyak muli lalo na sa mga naaalala ko wala eh gano'n parin lagi ang eksena sa eskwela, sa bawat araw kasi ng buhay ko ay di na ako tinantanan ng mga kutya at mga mapang-husgang mata ng mga taong nakakasalamuha at kakilala ko kaya minsan gusto kong umalis na lamang sa lugar na to at magpakalayo-layo, pero 'di ko magawa dahil patuloy akong umaasa sa isang bagay na alam ko noon pa na mahirap mangyari.

“Uyy Airah miss beautiful asan na mama mo miss na namin siya eh.” Natigilan ako nang biglang humarang ang dalawang tambay sa harap ko mismo pero di ko pinakita na mahina ako dahil alam kong mas mahihirapan lang ako.

“Oo nga simula nang may mabingwit itong mga malalaking isda ay 'di na niya kami napapansin, mas gusto na niya 'yung mga mapera pero ang hina naman sa romansa.” Gusto ko silang pagsapakin ang bastos-bastos nila! Mga walang respeto pero kahit gustuhin ko gawin yun ay mas kilala ko ang mga ugok na to alam ko na kapag may ginawa ako sakanila ay 'di nila ako titigalin at 'yun ang ayaw kong mangyari.

“Ipapaabot ko na lamang sa mama ko ang mensahe niyo kaya kung maaari pwede po bang padaanin niyo po ako nang makauwi na po ako” nagkatinginan ang dalawa at tinignan ako ng isa mula ulo at paa

“Hindi ba ikaw 'yung anak ng mama mo mula sa isang half foreigner hmm mukhang dalagang-dalaga kana ah.” Napalunok ako lalo na sa mga ngising binibigay nila sa'kin, nandidiri rin ako sa kawalan nila ng hiya kitang kita ko kasi sa mga mata nila ang maduing intensyon.

“Tama ka riyan pre at mukhang mas masarap pa ito sa nanay niya tingnan mo nga ay dugong banyaga kaya tiba-tiba tayo rito” Napaatras ako at napatingin ako sa paligid magdidilim na kaya medyo wala ng dumadaan at kung gugustuhin ng mga ugok na ito ay madali lang nila ako matatangay dahil wala akong laban.

“So miss ikaw na lang kaya magpaligaya sa'min? Saka 'di ka naman manghihinayang dahil masisiyahan ka sa gagawin natin.” Mas lumalaki na ang mga hakbang ko sa pag-atras,at tila konting konti na lang ay di ko na mapipigilan ang sarili ko na manginig sa pandidiri at takot.

“Anong ginagawa niyo?” Napasinghap ako nang may humawak sa balikat ko at tumabi sakin kaya napatingala ako at bumunggad sakin ang isang lalaking pamilyar na pamilyar sakin siya ang lalaking laging kasama ni mama at bumibisita sa bahay namin, isa itong mayaman na may pagmamay-aring hacienda sa laguna.

Kita ko rin na may kasama itong dalawang body guard at tila handang gumawa ng isang bagay kung sakaling nagkamali ang dalawang ugok na nasa harap namin.

Gusto ko man tanggalin ang kamay ng lalaki sa balikat ko dahil sa pagkailang ay di ko ginawa dahil sa ngayon ay kailangan ko ang tulong nito, ewan ko ba pero iba ang pakiramdam ko sa lalake, alam ko rin kasi na isa ito sa mga nagiging rason kaya nagagawang tustosan ng mama ko ang kaniyang mga luho, isa itong perpektong tao na gustong gusto ng mama ko na paligayahin lalo na’t 'di lang ito mayaman kundi may itsura at bata pa ito dahil nasa mid 20 palang ito.

“Tsk wala kaming ginawa tinatanong lang namin siya.” Sambit ng isang lalaki at agad na tinapik ang balikat ng kasama bago sila tumalikod samin at naglakad palayo naiwan naman akong nakaramdam ng ginhawa dahil nakaligtas ako

“Okay ka lang ba?” Kumibot ang labi ko dahil oo nga pala may kasama ako na siyang tumulong sa'kin.

“Ahh thank you po sir sa pagtulong.” Sabi ko at yumuko pero agad na hinawakan nito ang panga ko ng may pag-iingat at inangat ang mukha ko para mapaharap dito bago ito ngumiti

“Walang anuman halika na sabay kana sa'min papunta rin naman kami sa mama mo saka pinapakuha ka niya samin may pupunahan tayo.” Napatingin ako sa mukha nito at umawang ang labi ko 'di kasi ako makapaniwala sa sinabi nito, hindi ko akalain na isasama ako ng mama ko at pinasundo pa ako nito. 'Di kasi ito umaalis na dala ako lagi itong nabubuhay na parang wala itong anak.

Na kahit pag-aaral ko ay di nito nagagawang makatulong kung hindi nga dahil sa tulong ng eskwelahan at sa mga extrang trabahong ginagawa ko ay baka noon pa ay huminto na ako

Kaya nakakagulat talaga na may biglang pagbabago na mangyayari na agad na maaalala ng mama ko na parte pa rin ako ng buhay niya na nanggaling pa rin ako sa kaniya

“Hindi ka ba naniniwala? Ahh Josh pakiabot nga ang cellphone ko tawagin mo si Synthia.” Binitiwan nito ang baba ko at tila akong naestatwa sa harap nito hinihintay ang susunod nitong gagawin kasi hindi ko pa rin maunwaan ang mga nangyayari.

“Hello? 'Di mo ba sinabi sa anak mo na magbabakasyon kayo sa hacienda ko? 'Di ba sinabi ko sayo na gusto ko mabuo tayo? Kaya bakit 'di mo man lang binalita sa anak mo na riyan na kayo balang araw titira?” Napanganga ako at pilit na pinoproseso ng utak ko ang mga nagaganap at mga salitang lumalabas sa bibig ng lalaking na estranghero pa rin sa'kin, ni pangalan nito ay di ko masyado matandaan, at ngayon malalaman ko na lamang na doon na kami titira sa pamamahay nito?

“Nasa casino ako Nico nakakaistorbo ka.” Rinig kong malamig na sambit ng mama ko kaya kumunot ang noo ko akala ko ba nasa hacienda siya pero ngayon malinaw kong narinig sa mama ko na nasa casino siya.

“Synthia.” Nagbabantang sambit ng lalake na nico pala ang pangalan, at narinig ko ang tawa ng sarili kong ina.

“tsk quit acting Nico gawin mo na agad, saka 'di ba tagal mo na 'yang pinagnanasaan ang anak ko? Kaya nga binibigyan na kita ng hudyat! Kaya huwag kana riyan umarte!” Napasinghap ako at napaatras dahil rinig na rinig ko ang sinabi ng mama ko, naka loud speaker kasi ang cellphone at rinig ko kung paano binebenta ako ng mama ko sa lalaking ngayon ay nakatingin sakin at natatawa ng mahina.

I should have known 'di naman nito ako pupuntahan kung wala talaga itong masmang hangarin, bakit pa ba ako aasa sa ina ko? Pero nakakapanghina parin oo alam ko na masama ang ina ko pero ngayon 'di lang ito masama kundi demonyo na ito sa isip ko.

“you kill my joy synthia all I want is to bring your daughter without her struggling pero sinira mo yon kaya I might bruise her.” Naramdaman ko ang pagtulo ng luha sa mga mata ko at agad kong narinig ang sigaw sa utak ko mga pagbabanta

RUN..

Nakatulala lang ako dahil daming tanong dami kong gustong gawin at una na doon ang magwala at hanapin ang mama ko para magtanong at sumbatan ito

Why?

Bakit mama?

Bakit mo ginawa ang bagay na ito? Bakit sa anak mo pa?

RUN.

Pero 'di ko hahayaan na mangyari sakin to di ko hahayaan na masira ang buhay ko 'di ko hahayaan na mawawalan ako ng respeto sa sarili ko kaya napaatras ako at napahikbi.

Ngunit napailing ang lalaki na tila nababasa ang nasa isip ko pero agad tila nagkaroon muli ako ng lakas kaya agad na tumalikod ako at akmang tatakbo pero agad na akong nahawakan ng mga tauhan nito, kaya nagpumiglas ako.

“B-Bitiwan niyo ko!” Akala ko pa naman ligtas na ako pero ano to bakit napunta ako sa ganitong eksena bakit napunta ako sa ganitong kasakit na sitwasyon kung saan mismong ina mo na ang gumawa ng paraan para mahila ka pababa.

“Tsk too bad you are too innocent and bautiful, you caught my attention when I first saw you. And your mother is willing to give you to me by just paying her the amount of 50 thousand hmm how lucky I am right?” Nanginig ako at napapailing no hindi pwedeng manyari to sa'kin.

Hindi ko gusto ito please someone help me

“Please maawa po kayo babayaran ko po kayo ibabalik ko po ang pera pero huwag niyo po ito gawin parang awa niyo na.” Wala talaga akong kawala ngayon walang taong dumadaan kaya wala akong mahingian ng tulong.

“Sorry sweetie but I don’t need your money I can even pay thousands just to have a taste of you dahil sobra akong nanggigigil sa'yo kaya nga lang tanga ang ina mo para humingi lamang ng singkwenta mil. You worth more than that but she made you look cheaper.” Nanlalaki ang mga mata ko at niyakap na ako tuluyan ng takot, mga luha ko ay walang katupasan, I kept on sobbing and trying to move to get away pero wala na akong pag-asang makatakas.

“Maawa ka please huwag maawa ka.”

“No can do sweetie, so sleep for now.” At doon ko naramdaman ang masakit na pakiramdam dahil sa pagsuntok ng tauhan nito sa tiyan ko, I felt so weak after that and I felt like my world is spinning.

Ohhh God p-please save me.

_____________________

Nanghihinang napamulat ako at bumuggad sa akin ang isang magarbong tanawin, kaya napsinghap ako at agad na napabalikwas ng bangon

“Gising kana pala? O ayan suotin mo.” Naramdaman ko ang pagtama ng bagay na tinapon nito sa mukha ko, at napatingin ako doon hawak hawak ko lang naman ang isang kapirasong tela na kapag sinuot ko ay alam kong tila wala lang din akong matatakpan.

Napalabi ako at 'di ko napigilan ang nangrerebelde kong luha, ang sakit sobra, di ko alam kung bakit ganito, pakiramdam ko naninikip ang dibdib ko..

I am betrayed at ang taong inasahan kong proprotekta sa'kin ay andito sa harap ko ni walang pakealam kahit pa nakikita nitong lumuluha ako

“Ma i-ilayo mo ko rito ayokong gawin parang awa mo na mama please.” Napatayo ako at tila akong batang takot na takot at agad ko niyakap ang aking ina, all I need is to be save by her, ina ko ito kaya alam kong may pagmamahal pa din ito sakin bilang anak naman ako nito.

“Ma, a-ayoko gawin please sasaktan niya ako mama please mama iligtas mo ko, anak mo naman ako diba? Di mo kong hahayaan na masaktan diba mama? Kaya please alis na tayo rito please mama.” Higpit na higpit ang yakap ko dito takot na takot ako sa maaaring mangyari takot na takot ako sa maaaring kahihinatnan ng mga bagay bagay, wala akong pakealam kung ang sarili kong ina ang nagbenta sa'kin pero umaasa pa rin ako na baka magbago ang isip nito at tutulungan ako nito.

She’s my mother siya ang nagluwal sakin at nagpalaki kaya baka may puwang pa din ako sa puso niya na baka maisip nito na hindi lang ako pabigat kundi anak din ako anak na nangangailangan ng protekyon pagmamahal at pag-aruga.

“M-Mama takot na takot na ako, 'd-di ba dumating ka rito para alisin ako sa lugar na 'to? Sabihin mo mama 'di mo naman ako ibebenta 'di ba? Mahal mo pa rin ako 'di ba mama?”

Walang imik ang aking ina at natatakot na ako ng sobra sobra, buong buhay ko wala akong hiningi kundi ang maramdaman ang pagmamahal ng aking ina pero ngayon nawawalan na ako ng pag-asa, pero 'di ba bilang anak dapat kilala tayo ng ating mga magulang? 'Di ba dapat maramdaman ng ating mga magulang na ayaw natin sa isang bagay dahil nasasaktan tayo?pero bakit ganito?

Bakit 'di nito maramdaman na kailangan siya ng anak niya? Bakit hindi nito maramdaman na gustong gusto ko maramdaman ang yakap niya habang sinasabi niya ang mga salitang magiging okay lang ang lahat anak.

Bakit?

Gano'n ba ako hindi katanggap-tanggap? Pero Kaya ko naman siya mahalin eh, tanggap na tanggap ko siya kahit ano pa siya kahit siya pa ang dahilan kaya naghihirap ako still mahal ko siya kasi siya ay magulang ko, pero ako? Paano ako? Anak din ba ang turing nito sakin? Pero bakit kung saktan at pahirapan ako nito ay para akong hayop na kailangan niyang itapon? Na para bang isa akong dumi na kailangan tanggalin sa buhay niya. Ni hindi nito magawang suklian ang yakap ko, ni hindi ko maramdaman ang init nito kundi lamig ang sumalubong sakin lamig na sobrang nagpahina sa'kin.

“Tapos kana ba?” Malamig na sambit nito at tila nawalan ako ng lakas at unti-unting napabitaw ako dito, my tears taunt me, my head is throbbing.

Mama..

Please I love you don’t let me hate you please don’t.

“Tsk napakadrama mo! Ano ba ang inaarte mo? Sobra mo bang linis? At nakakatulong ka ba sa'kin? Niluwal kita pero ni singkong duling 'di ako nakatanggap sa'yo! Wala kang kwenta! At ngayon na may magagawa kana para sa'kin ayan nag-ngangawa ka na parang papatayin ka!” My heart aches di nga ako literal na pinapatay pero sa bawat salita nito ay namamatay na rin ako, nasisira na ang buhay ko,

Paano ko ba maipapakita ang kwenta ko kung una palang ay 'di nito ako hinahayaan na ipakita iyon, she deprived me the reason to love this life she gave me, kung ganito man sana 'di na lang niya ako binuhay sana hinyaan na lamang niya na mawala ako, kasi 'di ko to deserve to, lahat naman ng anak 'di ito deserve dahil all we need is love and a genuine one pero wala akong nakukuha and now she wanted me to pay for this life? Ano ba babayaran ko?

Napatawa ako ng mahina gusto kong maglupasay. Ang saya 'di ba sobra akong napasaya, ano ba tong kamalasan sa buhay ko, teka bakit ba ganito ang pakiramdam na to 'di ba dapat manhid na ako?

“Matanong kita mama minahal mo ba ako kahit minsan? Naging anak ba ako sa paningin mo?” Natigilan ito saglit and again I felt my hope engulf me pero di man lang iyo nagtagal dahil napalitan iyon ng sakit na sampal ng katotohanan dahil tumawa ito at napapailing.

“Hindi pa ba halata? na kailanman 'di kita naging anak, binuhay kita dahil akala ko maagawa kitang pakinabangan pero putek lang nilayasan ak ng walang kwenta mong ama.” Sa lahat ng bagay na aking narinig itong katotohanan ang tuluyang nagparamdam sa'kin na tila guguho ang mundo ko. Ina na minahal ko ng tunay na kahit anong pananakit ay tinanaggap ko, na kahit ang mga mapanghusagang mga salita ng iba ay binalewala ko para rito, dahil sa sobrang pagmamahal ko rito.

Pero 'yun pala mauuwi lang ang lahata sa wala dahil ang mahal lang nito ay ang sarili nito, at kailanman ay hindi ako magiging bahagi ng mga pangarap nito, na 'di amo magiging bahagi at rason ng saya nito.

Ngunit katanggap-tanggap ba na hayaan kong tuluyan ako nitong sirain? May sarili naman akong desisyon, at nararamdaman pero dahil dito hindi ko magawang mabuhay sa sarili kong paniniwala dahil noon pa man ay tinali na ako nito kasama ng kadumihan na buhay na meron siya.

“Sa bawat oras na wala akong inisip kundi ang saya mo lang, bawat pagpupursige, bawat mga maliliit na tagumpay na nakukuha ko ay di mo man lang nasususportahan, ni hindi mo ko maipagmalaki! Ina kang tinuring pero di mo alam kung paano maging isang tunay na ina, nanggaling man ako sa sinapupunan mo ay ni minsan di mo ko maramdaman! 'Di mo ko lubos na maintindihan! Asan ka nga ba noong ma araw na lubos akong nasasaktan at nagugutom dahil wala akong makain? 'Di ba sa mga lalaki mo? At lahat ng perang nakukuha mo ay binibili mo ng kung ano-anong luho! Pero 'di ako umangal 'di ako nagsalita hinayaan kita kasi iniisip ko na balang araw makikita mo rin ako, na balang araw matatawag mo rin akong anak at balang araw mayayakap mo din ako at maipagmamalaki. Ngunit nakakapagod ng maghintay kaya mama wala na ba talagang pag-asa? 'Di mo ba talaga ako magawalang mahalin? 'Di mo ba ako kayang tignan bilang anak? 'Di mo ba talaga ako maproprotektahan? Nagmamakaawa ako mama lumayo tayo dito mapapatawad pa kita basta ilayo mo ko dito dahil ayoko dito mama, ayoko please..mahal kita mama magtratrabaho ako para sainyo itigil na natin to, ayoko ng maita ka pang nagkakaganito, ayoko na makita kang 'di nirerespeto, anak mo ko mama ako na lang pamilya mo kaya huwag mo 'ko itaboy nagmamakaawa ako, hayaan mo na mahalin na lang kita mama huwag mo kong hayaan na magalit sa'yo please.” Wala itong kaimik-imik sa mga salitang sinambit ko, ni 'di ko nakita ang isang emosyon na gusto kong makita yun ay ang pagmamahal at pag-uunawa, ang nakita ko lang ay kawalan nito ng gana at inis.

Masakit man pero napalayo ako rito, lumayo ako sa taong inaakala kong nag-iisa kong pamilya. Saan pa ba ako kukuha ng lakas ngayon kung nasa harap ko ang pinagkukunan ko non

Mama you really wanted to lose me, 'di pa rin ako sapat para sa'yo, kailanman ay hindi.

Tama na Airah wala kang makukuha sa taong yan mabuti pa’t kalimutan mo na kalimutan na may isa kang ina napailing ako.

“I can’t believe you! You are cruel! Mas gugusthin mo na hindi ka respetuhin ng tao at idadamay mo 'ko! Ang gusto mo lang ay mabuhay ako na tulad mo na walang taong tunay na nagmamahal at walang taong rumerespeto!”

Nagulat ito sa agad na pagbabago ng emosyon ko, pinunasan ko na rin ang aking mga luha dahil nagsasayang lang ako non, lalo na kung manhid ang taong nasa harap ko.

Humalukipkip ito and she use her fingers to brush her hair before smirking at me.

Is this really the mother I’ve been longing to be with?

“You think you’re clean? Isa isip mo ito Airah na dadating ang araw na pagtatawanan kita! Akala mo makakaakas ka? Remember this you’re part of me, kaya kung makasalanan ako ay ganon ka din, a w***e is born inside of you. And you can’t change the fact na sisirain mo lang ang mga posibleng taong mamahalin ka!”

Tila naramdaman kong mabubuwal na naman ako mula sa pagkakatayo kasi totoo naman ang mga sinasabi nito na I am still trap on this hell na ilang oras na lang ang hinihintay ay madudumihan na din ako.

Na ilang oras na lang ay matutulad din ako rito, matutulad ako sa isang taong walang puso. At ang masakit ay tama ang sinsabi nito na kapag nasira na ako ay kailanman wala na ding rerespeto sakin

“N-No!—”

“Na ahh and just like me you my daughter doesn’t deserve happiness, you will become a slut and soon you will be proud of it.” Lumapit ito at pinunasan nito ang aking pisnge na basa ng luha.

“Make him happy this night, he is a Zapanta and what he wants he gets give it to him and you will be safe. While I can get the money I need.” Tulala lamang ako at dahan-dahan akong napaupo sa sahig.

Zapanta.

Nico Zapant,

will destroy me.