Chapter 7
1308 Words
ดารารัตน์เข้าไปภายในงานเปิดกล้องละครเรื่องใหม่ และตอนนี้มีนักข่าวมารอมากมายหลายสำนัก เธอเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวยกมือไหว้ทักทายผู้ใหญ่ทุกคนภายในห้องนั้น
"สวัสดีค่ะทุกคน"
"สวัสดีค่ะน้องดารา วันนี้สวยจังไม่ให้พี่แต่งหน้าให้เหรอ"
"นั่นสิ แล้วดูชุดสิคอลเลคชั่นใหม่ด้วย อร๊าย พี่ว่าไม่ต้องเปลี่ยนแล้วใส่ตัวนี้แหละ"
ช่างแต่งหน้าและช่างแต่งตัวเอ่ยชมหญิงสาวไม่หยุดเมื่อเห็นการแต่งตัวของเธอในวันนี้ ปกติเธอจะมาในชุดธรรมดาและทางทีมงานจะเป็นคนเตรียมชุดให้ แต่ว่าคราวนี้แต่งมาเองเลย
"พอดีว่ามีคนทำให้ค่ะก็เลยไม่รบกวนพวกพี่แล้ว"
เธอเอ่ยออกมาอย่างเกรงใจก่อนจะเอากระเป๋าไปเก็บไว้ในล็อคเกอร์ นักแสดงท่านอื่นที่เห็นดารารัตน์บางคนก็ไม่ค่อยชอบเธออาจจะเพราะว่าดูหยิ่งไม่ค่อยคุยกับใคร
"แกดูยัยตัวประกอบสิ ใส่แบรนด์เนมตัวละเกือบสองแสน ฉันไปจองที่ช็อปตั้งนานยังไม่ได้เลย"
"รายรับแค่นี้จะเอาอะไรเงินจากที่ไหนมาซื้อ ของก็อปรึเปล่า"
สองดาราสาวสวยและตัวร้ายกระซิบกระซาบกันอย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ย ดารารัตน์ได้ยินทุกอย่างแต่ว่าทำหูทวนลมเหมือนไม่ได้ยินทุกอย่างที่พวกหล่อนพูด ว่าแต่ชุดที่เธอใส่เกือบสองแสนเลยเหรอ ตกใจนะเนี่ย....
"นั่นสิ ก็อปแน่ๆ"
"ทุกคนพร้อมหรือยังจ๊ะ ได้เวลาแล้วนะพร้อมก็ออกมารอเลย"
พระเอกของกองละครคุณต่อเดินมาหาดารารัตน์ก่อนจะชวนไปในงานด้วยกัน เธอยิ้มกว้างทันทีในกองถ่ายเพื่อนที่เป็นนักแสดงมีไม่ค่อยเยอะหรอก บอกแล้วไงว่าเธอสนิทกับทีมงานมากกว่า
"ไปกันเถอะดารา"
"ไปค่ะพร้อมแล้ว"
ทั้งสองคนเดินเคียงข้างไปด้วยกัน โดยมีสองสาวเบะปากใส่อย่างหมั่นไส้ทั้งคู่
"ชิ... เป็นมิตรกับแค่ผู้ชาย แรด"
"รีบไปเถอะเดี๋ยวไม่ทัน"
หลังจากนั้นคนอื่นค่อยๆเดินตามกันออกไปภายในงาน ตอบคำถามนักข่าวสลับกันไป ดารารัตน์ยิ้มให้กล้องตอบคำถามตามที่นักข่าวถามเท่านั้น ไม่ได้ซีนพูดมากเหมือนตัวหลักหรอก แต่เรื่องนี้ได้เป็นเพื่อนนางเอกก็เลยพอได้ตอบคำถามอยู่ ประเด็นคือในละครเป็นเพื่อนรักกันแต่ว่าชีวิตจริงไม่สนิทกันเลย แถมหล่อนยังทำเหมือนไม่ชอบเธอด้วย
"ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ คุณดาราด้วยนะคะ"
"ได้ค่ะ"
เธอยิ้มให้กล้องเข้าร่วมเฟรมถ่ายภาพกับบรรดานักแสดงท่านอื่น ใช้เวลาในการร่วมงานหลายชั่วโมงกว่าทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อยผ่านไปด้วยดี หญิงสาวเดินไปหยิบกระเป๋าในล็อคเกอร์เพราะตอนนี้หมดหน้าที่ของตัวประกอบอย่างเธอแล้ว ส่วนนักแสดงท่านอื่นที่มีบทบาทมากกว่าเขาจะต้องให้สัมภาษณ์กับสื่อต่ออีกคนละสิบนาที
"อ่าวคุณต่อเปลี่ยนชุดเหรอคะ"
"ใช่ แต่ยังไม่ได้กลับหรอกรอสัมภาษณ์ต่ออีกนิดหน่อย"
"คนดังก็งี้แหละค่ะ สู้ๆนะคะดาราขอตัวกลับก่อน"
เธอยกมือไหว้ชายหนุ่มเพราะว่าเขาอายุมากกว่า ไม่ลืมที่จะทักทายผู้จัดการส่วนตัวของเขาด้วย คุณบาร์บี้ผู้จัดการส่วนตัวที่มีดาราดังในสังกัดหลายคน และแต่ละคนเป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงทั้งนั้นเลย
"สวัสดีค่ะคุณบาร์บี้"
"สวัสดีค่ะน้องดารา อ่ะนี่นามบัตรของพี่"
เธอมองนามบัตรในมือของบาร์บี้ก่อนจะรับมาถือไว้ในมืออย่างมึนงง
"ให้หนูเหรอคะ"
เธอมองบาร์บี้ตาใสแป๋ว ผู้จัดการดาราดังพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงอ่อนโยน
"ถ้าอยากจะให้พี่ช่วยดูแลเรื่องคิวงานการรับงานต่างๆของเราก็บอกได้นะ"
ดารารัตน์ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างตื่นเต้น อยู่ๆคุณเขาก็มาเสนอดูแลคิวงานให้ทั้งๆที่ไม่มีใครเคยทำมาก่อน ปกติคิวงานต่างๆเธอรับเองคุยเองทุกงาน รู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้างก็ต้องเรียนรู้เอาเพราะไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครแล้ว
"หนูเป็นเด็กในสังกัดของคุณบาร์บี้ได้เหรอคะ"
"ได้สิทำไมจะไม่ได้ล่ะ เราอ่ะหน้าตาสวยการแสดงก็ดี ขาดแค่คนช่วยผลักดันเท่านั้น ถ้าอยากให้พี่ช่วยก็โทรมาคุยรายละเอียดกัน"
"ขอบคุณมากนะคะที่ให้โอกาสหนู ดารารู้สึกเป็นเกียรติมากเลยค่ะ งั้นสมัครตอนนี้เลยได้มั้ยคะ"
เธอเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น บาร์บี้กับต่อหันไปมองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมาขำๆเอ็นดูในความน่ารักของหญิงสาวตรงหน้า
"ใจเย็นสิไม่คุยรายละเอียดกันก่อนหรือไง เรื่องเงินทองต้องคุยกันนะแบ่งเปอร์เซ็นต์ยังไง อยากรับงานแบบไหนไม่อยากรับแบบไหนต้องคุยกันเยอะ งั้นเอาเบอร์ติดต่อของเรามาพี่จะโทรแจ้งสถานที่แล้วเราไปคุยกัน ถ้าตกลงทุกอย่างก็เซ็นสัญญาได้เลย"
"ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"
ดารารัตน์ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะกดเบอร์โทรศัพท์ให้คุณบาร์บี้ด้วยความรวดเร็ว ถ้าเกิดว่าเธอมีผู้จัดการส่วนตัวอย่างคนอื่น และยิ่งเธอเป็นคนที่คอนเนคชั่นกว้างขวาง โอกาสที่จะได้ก้าวหน้าในวงการนี้ก็มีเพิ่มขึ้น
"ไว้พี่โทรหานะ ภายในสองวันนี้แหละขอให้ทีมงานพี่เตรียมตัวก่อน"
"ได้ค่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะคุณบาร์บี้ คุณต่อ"
"ยินดีที่จะได้อยู่สังกัดเดียวกันนะดารา"
ต่อหยีผมหญิงสาวเล่นอย่างเอ็นดูก่อนจะปล่อยเธอเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วหันไปยิ้มให้ผู้จัดการ
"น้องน่ารักดีนะพี่ว่า"
"นิสัยดีมากเลยครับไม่เคยถือตัว ผมว่าดาราอนาคตยังอีกไกล ตอนนี้เธอขาดคนดันให้ขึ้นสูง ผมว่าพี่ทำได้นะ"
ทั้งสองคนมองสบตากันก่อนจะยิ้มออกมา คนอย่างบาร์บี้ถ้าจะปั้นเด็กคนไหนสักคน ไม่เกินความสามารถหรอก รับรองว่าดารารัตน์จะต้องเป็นที่รู้จักในวงกว้างมากขึ้นแน่นอน....
หญิงสาวถือนามบัตรในมือยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีสุดๆ ถ้าการเจรจาลงตัวและเธอได้เซ็นสัญญาเข้าสังกัด ถึงตอนนั้นต้องมีงานเพิ่มขึ้นแน่นอนเลย แบบนี้ต้องบอกข่าวดีกับคุณแม่ซะแล้ว เธอหยุดเดินก่อนจะกดโทรไปหาคุณแม่ของตัวเองแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อลูกน้องของคชาภัทรเดินมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ
"นายมารอแล้วครับ"
"ไม่ไปค่ะดาราจะกลับบ้าน"
ดารารัตน์ปฏิเสธเสียงแข็งก่อนจะเดินหนีไปทางอื่น เธอกำลังค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของคุณแม่ก็ต้องหยุดเดินเพราะมีข้อความเข้ามาซะก่อน
'เลือกเอาว่าจะมานอนกับฉันที่บ้าน หรือจะให้ฉันไปนอนที่บ้านของหนู...'
เธอหลับตาลงช้าอย่างข่มอารมณ์ที่มันตีกันให้วุ่นภายในอก นี่เธอจะหนีเขาไม่พ้นจริงเหรอ... เธอไม่สามารถทำอะไรเขาได้จริงๆเหรอ หญิงสาวหันกลับไปมองหน้าทั้งสองคนก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเหนื่อย
"รถจอดตรงไหนคะ"
ใหญ่กับเล็กได้ยินเธอพูดแบบนั้นก็ยิ้มออกมาทันที คราวนี้คุยง่ายกว่าที่คิด ไม่ต้องอุ้มไปให้เสียเวลาด้วย
"เชิญทางนี้เลยครับคุณดารา"
- Writer
