เมื่อถึงวันที่เหมราชต้องเดินทางกลับมิ่งขวัญไม่รอช้าขอลาหยุดงานเพื่อชดเชยเวลาให้กับสามี ทันทีที่ชายหนุ่มก้าวเท้าออกมาจากสนามบินก็มีร่างเล็กของภรรยาเดินเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง
"จุ๊บ คิดถึงจังเลยค่ะ"
"ผมก็คิดถึงคุณครับที่รัก"ทั้งสองแสดงความรักราวกับโลกทั้งใบมีเพียงเขาและเธอ บัวผันที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่เก็บความริษยาเอาไว้แสร้งทำเป็นน้องสาวที่แสนดีต่อไปเพื่อรอเวลาที่เหมาะสมจัดการขวางทางรักของทั้งคู่ เธอหมายมั่นว่าจะต้องมาแทนที่มิ่งขวัญและจะต้องทำมันให้ได้
"เป็นยังไงบ้างคะไปดูงานที่ภูเก็ตตั้งหลายวัน คิดถึงขวัญบ้างไหม"หญิงสาวเอนซบลงบนไหล่เอ่ยถามสามีด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอย่างน่ารักในขณะที่ทั้งสามนั่งอยู่บนรถเพื่อเดินทางกลับบ้าน
"คิดถึงสิครับ คิดถึงมากกว่าแต่ขวัญเถอะไปทำงานที่โรงแรมเป็นยังไงบ้างครับเหนื่อยไหม"
"แค่ได้ยินเสียงของเหมขวัญก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ"
"ปากหวานจังเลยนะครับเมียของเหมเนี่ย"ทั้
