“น้ำหวาน...น้ำหวานฉันมาแล้ว ฉันรู้เรื่องทุกอย่างแล้วนะ...น้ำหวาน!!!” ทันทีที่มาถึงจุดหมายณกรกระโดดลงจากรถแล้วมุ่งตรงไปยังห้องนอนของตัวเองด้วยความร้อนใจปากก็พร่ำเรียกชื่อมธุรสเสียงดังทั่วบ้าน
“น้ำหวาน...” ชายหนุ่มใจหายวูบเมื่อประตูห้องนอนถูกเปิดออก แต่กลับไม่มีร่างของผู้หญิงที่เขากลับมาหา เท้าใหญ่ก้าววิ่งกึ่งเดินเข้าไปสำรวจสายตากวาดมองทั่วทุกซอกทุกมุม ไม่มี...ไร้วี่แววของมธุรส มีเพียงกระเป๋าผ้าของเธอเท่านั้นที่ตั้งไว้ให้ดูต่างหน้า...หรือเขาจะมาช้าไปเสียแล้ว
“น้ำหวานอย่าทำอย่างนี้เลยนะ ฉันขอโทษ ขอโทษได้ยินไหม ฉันมารับเธอกลับไปบ้านของเราแล้วนะ ออกมาเถอะน้ำหวาน...ได้โปรด... ” ณกรวิ่งวุ่นใจร้อนรนเหมือนถูกใครสุมด้วยไฟ ทั่วทั้งบ้านไม่ว่าจะเป็นห้องน้ำ ห้องครัว หรือนอกระเบียงไม่มีแม้แต่เงาของมธุรสให้เห็น
ชายหนุ่มยังไม่หมดความพยายามเขาลงจากบ้านกระท่อมวิ่งหาจนทั่วบริเวณพร้อมตะโกนเรียกชื่อหญิงสาวไ
