ตอนที่ 18 กลับตัวไม่ทัน (2)
ฝนกระบี่สีทองโปรยลงสู่กองทัพมารทมิฬที่อยู่เบื้องล่าง ใบหน้างดงามของบุรุษที่ต่างได้รับการยกย่องนับถือเจือรอยยิ้มจางๆ ราวกับพระโพธิสัตว์ที่พร้อมจะโปรดเหล่ามารร้ายทั้งหลายให้กลับใจ ทว่าเมื่อเม็ดฝนสีทองสัมผัสร่างมารร้ายสองสามตนแรก ไม่ทันที่มันได้ร้องเอ่ยปากเตือนผู้ใด ร่างของมันก็พลันสลายกลายเป็นไอในทันที
“ค่ายกลปราการทมิฬ” แม่ทัพมารที่อยู่ด้านหลังสุดตะโกนก้อง เพียงพริบตาขบวนทัพก็พลันแปรเปลี่ยนเป็นรูปแบบใหม่ ลักษณะคล้ายดาวหกแฉกสีขาวสลับดำแล้วหมุนวนอย่างรวดเร็ว ร่มสีดำขนาดใหญ่ลอยอยู่เหนือเหล่ามาร ปกป้องพวกมันจากฝนกระบี่ของเมิ่งจวินเสียงได้อย่างทันท่วงที
“หึ...” เมิ่งจวินเสียงกระตุกยิ้ม ใบหน้าคล้ายมีความเบิกบานขึ้นอีกส่วน “จี้หนาน เจ้าพัฒนาขึ้นมาก”
“เฮอะ!” แม่ทัพมารที่มีนามว่าจี้หนานแค่นเสียงขึ้นจมูก ชี้กระบี่ไปยังเมิ่งจวินเสียงพลางกล่าววาจาด้วยแรงโทสะ “เจ้าก้อนเต
