ตอนที่ 14 แรกวสันต์มาเยือน (1)
องค์หญิงเผ่ามาร?
หงหลิงเบิกตากว้าง ภาพสตรีนางหนึ่งลอยเข้ามาในมโนภาพราวกับว่าเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ สตรีรูปร่างอรชร เอวคอดบางราวกับว่าหากแตะต้องแรงเพียงนิดก็แทบจะหักคามือ
ยิ่งเมื่อเห็นแววตานิ่งสนิทอันแสนคุ้นเคยเหนือศีรษะ พลันร่ำร้องในใจว่าคราวนี้แย่แล้ว…แย่จริงๆ
“หุบเขาเขียว หิมะแดงชาด บุปผาโลหิตบานสะพรั่ง เหนือทะเลสาบเซวี่ยไป๋ วันที่เจ็ดเดือนเจ็ด”
หาใช่หนุ่มเลี้ยงวัวกับสาวทอผ้า
หากแต่เป็นเทพปักษาที่ใช้วิชาจำแลงของเผ่าจิ้งจอกสวรรค์ ได้พบกันกับนางมารน้อยจากวังบูรพา สะพานข้ามทะเลสาบที่ยาวสุดลูกหูลูก ตา
นางมารนางนั้นทั้งบอบบาง อรชร น่าทะนุถนอม ต่างกับบุรุษถึกทนอย่างมังกรชั่วคนนี้ลิบลับ ร้อยไม่เชื่อ พันไม่เชื่อ เขาต้องหลอกนางอย่างแน่นอน
“เทพที่ลำพองตนเช่นเจ้า หน้าบางกว่าผู้ใด ข้าไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างเจ้าจะสามารถยินยอมให้ตนเองเกิดเป็นสตรีได้”
