ม่อเทียนไม่ได้สนใจผู้เฒ่าเคราขาว ชายหนุ่มหันไปบอกเสี่ยวชิงที่ยืนแอบอยู่ด้านหลัง "เจ้ากลับไปที่ห้องของเจ้า อาหารเย็นวันนี้ไม่ต้องกิน ถือว่าเป็นการทำโทษจากความผิดที่เจ้าก่อ"
เขาพูดจบก็หันหลังให้ไม่ยอมมองหญิงสาวที่ยืนทำหน้าหงอยๆ อยู่ด้านหลัง
เสี่ยวชิงพยายามดึงแขนเสื้ออ้อนวอน แต่เขาก็ยังคงไม่สนใจ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มตัดสินใจแน่วแน่ เสี่ยวชิงก็ไม่กล้าที่จะดึงดันอีก นางถือกระดาษยันต์เดินคอตกกลับไปที่เรือน
สายตาของชายชรามองตามเสี่ยวชิงไป ก่อนจะหันมาหาม่อเทียน "ท่านเทพไม่เคยติดต่อกับผู้คนภายนอก ท่านอยู่บนเกาะกลางน้ำแห่งนี้มานับพันปี เหตุใดเวลานี้ถึงได้มีสตรีนางนี้ขึ้นมาเล่า”
ม่อเทียนตอบชายชราด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย “ท่านผู้เฒ่าไม่ต้องอยากรู้เรื่องของนางมากเกินไป ท่านมีหน้าที่ทำสิ่งใดก็ทำไปเถอะ"
ชายชรารู้ว่าอีกฝ่ายไม่ชอบให้ยุ่งเรื่องส่วนตัวดังนั้นเขาจึงไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้อีก "ท่านเทพรู้หรื
