"เสี่ยวชิง!" ภาพที่ม่อเทียนเห็นในตอนที่มาถึง มันทำให้หัวใจของเขาราวกับถูกบีบอย่างกระทันหัน ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บปวดจนแทบจะหายใจไม่ออก
เขามาช้าเกินไป!
นางมีระฆังเฉียนหวงไม่ใช่หรือ เหตุใดถึงได้บาดเจ็บมากขนาดนี้ เวลานี้ใบหน้าของนางขาวซีดมาก โดยปกติเขาจะเป็นคนคอยรับความเจ็บปวดให้กับนาง แต่ตอนนี้วิญญาณของเขาและนางถูกแยกออกไปจากกันแล้ว เวลานี้ไม่ว่านางจะเจ็บปวดเพียงใดเขาก็ไม่สามารถรับรู้ได้ถึงมันอีก
เสี่ยวชิงนอนหลับตาอยู่บนพื้น บาดแผลที่หน้าอกของนางมีเลือดหลั่งรินออกมาตลอดเวลา นางพยายามสูดลมหายใจเข้าลึก แต่มันก็รู้สึกเจ็บจริงๆ
"เหตุใดเจ้าถึงไม่มีบาดแผลอันใดเลย!" เหยาซุนเมื่อเห็นเขาปรากฏตัวโดยที่ไม่มีบาดแผลใดๆ ก็พูดขึ้นมาความประหลาดใจ
ม่อเทียนเลื่อนสายตาไปหาเหยาซุน แววตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยไอสังหาร หลังจากนั้นเขาก็เริ่มลงมือกับอีกฝ่ายทันที
เสี่ยวชิงลืมตาขึ้นมามองด้วยความมึนงง นาง ได้ยินเสียง
