ซ่อนรักวิศวะ

บทที่10 เอาใจเด็กอ้วน

บทที่10

เอาใจเด็กอ้วน

ปริญญ์ออกมานั่งอยู่ที่อ่างปลาเขาไม่ได้กลับไปไหนเพราะมีปัญหาค้างคาใจอยากรอคุยกับเป้ยแต่เพื่อนเธอก็ไม่นอมกลับไปเสียที สิ่งที่เขาแอบสงสัยมันต้องมีอะไรมากกว่านี้แต่เหมือนทุกคนปิดบังความจริงเอาไว้

"เด็กวัดนี่ปุ้มปุ้ยนะ" เด็กตัวอ้วนกลมชี้ไปที่เจ้าปลาทองตัวเล็ก

"ครับ"

"เด็กวัดทำไมมานั่งตรงนี้ หิวข้าวเหรอ"

"เปล่าครับ"

"เด็กวัดเข้าบ้านกัน ปุ้มปุ้ยมีของเล่นที่ปู่เมศซื้อให้เยอะๆ เลยมาสิ"

เด็กอ้วนกลมจับมือปริญญ์ลุกขึ้นจากโต๊ะแต่ปริญญ์ซ้อนตัวเธอมานั่งตักแล้วมองดวงตาคู่นั้น จะผิดไหมถ้าเขาเห็นเงาคุณแม่อยู่ในดวงตาคู่นี้

"ปู่เมศใจดีไหมครับปุ้มปุ้ย"

"ปู่เมศของปุ้มปุ้ยนะ" เด็กน้อยทำหน้านิ่วคิ้วขมวด "ปู่เมศใจดีมากนะเด็กวัด"

"จริงดิ ทีกับพี่ปู่เมศชอบบังคับจังเลย"

"โนวว! ปู่เมศของปุ้มปุ้ยนะ" เด็กน้อยไร้เดียงสาเริ่มแสดงอาการหวงปู่เมศจนปริญญ์ต้องถ่ายคลิปส่งไปให้ปรเมศวร์ดู

ด้านคุณปู่เมศหลังจากที่ได้เห็นคลิปหลานสาวจากลูกชายก็ยิ้มตาหยีกดเซฟคลิปเอาไว้อวดอดีตภรรยาที่หย่าร้างกันไปแล้ว เขารู้ตั้งแต่คืนที่ลูกชายพาพี่สาวข้างบ้านเข้าโรงแรมเพราะอดีตภรรยาโทรมาบ่นว่าลูกชายตัวดีไม่ยอมกลับบ้านจึงโทรหาไม่รู้ว่าใครไปโดนโทรศัพท์จึงได้ยินเสียงลูกชายออดอ้อนสาวที่ชอบจนเขาต้องวางสายไป หลังจากนั้นไม่นานเป้ยก็กลับมาอยู่บ้านนอกจนวันที่เด็กคนนี้ลืมตาดูโลกปรเมศวร์ก็เป็นคนแอบตรวจดีเอ็นเอด้วยตนเอง

และความลับเรื่องนี้จะถูกใช้เป็นข้อต่อรองกับอดีตภรรยาไว้ถึงเวลาเมื่อไหร่เขาจะขึ้นมารับหลานไปหาคุณย่าเอง รับรองได้เลยว่าคนเย่อหยิ่งอย่างปรีชญาต้องอ่อนระทวยอย่างแน่นอน

"เด็กๆ ทานข้าวจ้า" กระแตเดินออกมาตามทั้งสองคนพอเห็นพ่อลูกกำลังถ่ายรูปเซลฟียังอดยิ้มตามไม่ได้

"เด็กวัดนี่ป้ากระแตนะ"

"ครับผม ไปกินข้าวกัน"

ปริญญ์อุ้มเด็กอ้วนเข้ามาในบ้านทั้งสองนั่งทานข้าวด้วยกันโดยมีปุ้มปุ้ยขอป้อนข้าวให้ปริญญ์แม้ปริญญ์จะปฏิเสธก็ถูกนิ้วอ้วนๆ ชี้หน้าพร้อมทำหน้าตาขึงขังเขาจึงต้องจำใจถูกป้อนข้าวไปหลายช้อน

"แม่คะ แม่ขาพรุ่งนี้ให้เด็กวัดมาเล่นที่บ้านอีกได้ไหมคะ"

"เขาต้องทำงานค่ะ"

"เด็กวัดตกงานค่ะ" ปุ้มปุ้ยตอบกลับทันทีโดยไม่ต้องคิดพาเอาผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่หัวเราะชอบใจ

"พี่ไม่ได้ตกงานนะแค่เจ้านายบอกให้หยุดพักเฉยๆ"

"ว่าแต่น้องปริญญ์ทำงานอะไรคะหรือฝึกงานอยู่" กระแตเริ่มทำหน้าที่สัมภาษณ์คุณพ่อของปุ้มปุ้ย

"ตอนนี้ผมฝึกงานอยู่อู่เพื่อนครับ"

"แล้วทำไมนายไม่เรียนหมอล่ะ ฉันจำได้ว่าตอนที่กลับไปบ้านแม่ฉันบอกว่านายสอบติดหมอไม่ใช่หรือไง"

"ใช่ครับผมสอบติดหมอแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่อยากเป็นหมอคงเป็นเพราะว่าผมกลัวว่าครอบครัวของผมในอนาคตต้องมาพังเหมือนที่พ่อกับแม่ผมต้องเลิกกันก็ได้"

"มันก็ไม่เสมอไปหรอกนะพ่อกับแม่นายทำงานต่างวาระต่างหน้าที่ พ่อนายเป็นผอ.โรงพยาบาลต่างจังหวัดส่วนแม่นายเป็นอาจารย์หมอแถมยังทำงานอยู่ในสภาด้วยการที่ทั้งสองต้องเลิกรากันก็ไม่ได้หมายความว่าทั้งสองจะเลิกรักนายนี่"

"ผมเข้าใจครับผมรู้แต่ผมคิดว่าผมคงไม่มีความอดทนมากพอที่ต้องเรียนหมอและดูแลคนไข้ขนาดคนที่ผมรักผมยังดูแลไม่ได้เลย"

ปริญญ์มองหน้าพี่สาวคนสวยด้วยสายตาแห่งความหวังคนอยู่ตรงกลางอย่างกระแตจึงทำได้เพียงแค่เปลี่ยนเรื่องคุยเท่านั้นไม่งั้นจะสียบรรยากาศ

หลังจากทานข้าวเสร็จปุ้มปุ้ยก็ขอมาเล่นสกู๊ตเตอร์หน้าบ้านกับปริญญ์ไม่รู้ทำไมคนเอาแต่ใจอย่างเขาถึงได้ยอมเอาอกเอาใจเด็กอ้วนคนนี้ไม่ว่าจะสั่งอะไรเขาก็ยอมจะพูดให้ฟังทั้งวันเขาก็ไม่เบื่อ

"เด็กวัดพรุ่งนี้มาเล่นกันไหมแม่คะ แม่ขาไม่ว่าหรอก"

"เราอยากให้พี่มาไหมล่ะ"

"อยากสิ นี่ปุ้มปุ้ยนะอยากให้มาอยู่แล้ว"

"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่หาขนมอร่อยๆ มาให้ก็แล้วกัน โอเคไหมคนเก่ง"

"ปุ้มปุ้ยโอเค ขนมที่พระได้มาใช่ไหมไม่บาปใช่ไหม" เด็กน้อยถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

"ไม่บาปหรอก กินของวัดได้บุญ"

"งั้นโอเคนี่ปุ้มปุ้ยนะ ปุ้มปุ้ยชอบกินข้าววัด^^"

หลังจากที่ปริญญ์กลับวัดไปแล้วเป้ยก็ต้องนั่งฟังลูกสาวพูดถึงเพื่อนใหม่อย่างปริญญ์ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเลี้ยงปลาเรื่องสอนการพูดภาษาไหนจะเรื่องนับเลขถือว่าปริญญ์ก็มีความคิดที่ดีไม่ได้ทำอะไรไร้สาระให้ลูกเห็น

"แม่คะ แม่ขาพรุ่งนี้เด็กวัดจะเอาขนมมาให้นะ"

"ค่ะลูก"

"แม่คะ แม่ขาเด็กวัดบอกว่าปุ้มปุ้ยน่ารัก วันนี้ก็หอมแก้มปุ้มปุ้ยด้วยนะ"

"ปุ้มปุ้ยหนูมีความสุขไหมเวลาที่พี่ปริญญ์เขาอยู่กับลูก"

"มีสิ นี่ปุ้มปุ้ยนะมีความสุขอยู่แล้วปู่เมศบอกว่าปุ้มปุ้ยเป็นเด็กสดใส ยิ้มแล้วโลกจะสวยงามค่ะ^^"

"ไว้ถึงเวลาให้ทุกอย่างมันพร้อมกว่านี้แม่จะบอกเรื่องนี้กับพ่อของหนูนะ ตอนนี้ให้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีพร้อมในทุกๆ ด้านก่อน การที่เราจะเป็นพ่อแม่คนความรับผิดชอบมันต้องมีแม่ไม่เคยโกรธเขาเลยมันผิดที่แม่ที่ไม่ป้องกันแต่ก็เพราะเขาที่ทำให้แม่มีปุ้มปุ้ยในวันนี้เด็กดีของแม่ แม่เห็นหนูมีความสุขแม่ก็ดีใจแล้วค่ะ"

------------------------

ก็ว่าไอ้หมาวัดมันได้ใครมา ปู่เมศนี่เอง