“มาแล้วเหรอ นั่งก่อนสินที” น่านนทีทรุดกายลงนั่งที่โซฟาอย่างงงๆ นี่ใครเป็นเจ้าของบ้านกันแน่
“สวัสดีครับจ่าแหนม...หนึ่งนายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?” เขาพนมมือไหว้จ่าแหนมอย่างนอบน้อม พร้อมกับเอ่ยถามสารวัตรศุภกรลูกชายของพี่สาวมารดาของเขา
“มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เข้าเรื่องเลยนะ มีเรื่องอยากจะให้ช่วยหน่อย” ศุภกรเปิดหัวข้อสนทนาทันที เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องด่วนชักช้าไม่ได้
“ช่วยอะไรล่ะ?” ถามออกไปก็อดแปลกใจไม่ได้ ไม่บ่อยครั้งนักที่ลูกพี่ลูกน้องคนนี้จะขอความช่วยเหลือจากเขา เรื่องที่ให้ช่วยต้องเป็นเรื่องที่สำคัญแน่ๆ
“ฉันอยากให้แกเป็นสายลับให้ฉันหน่อยได้มั้ย?” น่านนทีขมวดคิ้วยุ่ง ‘สายลับ’ ศุภกรนึกยังไงให้เขาเป็นสายลับ ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยฝึกฝนการเป็นสายลับมาก่อนเลย ไม่กลัวทำงานพังหรือไง
“อะไรนะ...เป็นสายลับ นายพูดผิดพูดใหม่ได้นะ?” น่านนทีถามย้ำ เผื่อเรื่องที่เขาได้ยินจะไม่ใช่เรื่องจริง เขาคงหูฝาดหรื
