“พ่อว่าก็ดีนะ ความจริงจะได้กระจ่างซะที” จักราสนับสนุนความคิดของลูกชาย
“นารถก็เห็นด้วยค่ะ” เธอจำต้องไหลไปตามน้ำ ไม่อาจเอาเรือไปขวางน้ำที่เชี่ยวกรากนี้ได้ ในใจคิดถึงทางออกที่จะทำให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอคิด
“ผมขอตัวไปดูเด็กเจ้าปัญหาก่อนนะ ไม่รู้เตรียมตัวหรือยัง?” ปกรณ์ ลุกไปจากโต๊ะอาหาร เดินตรงไปที่เรือนหลังเล็ก นีรนารถทำท่าจะลุกตามไปด้วยหากแต่จักราห้ามปรามไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องตามไปหรอก ให้มาร์คเขาจัดการปัญหาด้วยตัวของเขาเอง” นีรนารถกระแทกตัวลงนั่งที่เดิมอย่างไม่พอใจ นึกขุ่นเคืองคำพูดของบิดาสามีที่ไม่เห็นเธอเป็นสะใภ้เลย ทั้งสายตาและคำพูดดูเย็นชายิ่งนัก ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่อยากเป็นสะใภ้ของจักราเช่นกัน แต่ที่ทนทุกวันนี้ก็เพราะเงินและความอยู่รอดของครอบครัว
ปกรณ์เดินมาถึงเรือนหลังเล็ก สายตาคมมองเห็นรถยนต์คันหนึ่ง มั่นใจว่าไม่ใช่ของพิมลวัลย์ และไม่ใช่ของเขาด้วย เมื่อเดินเข้าไปใกล้ เสียงหั
