“ที่นี่อากาศร้อนอบอ้าวเหลือเกิน หายใจหายคอไม่ค่อยสะดวก ดูสิเลือดกำเดาไหลเลย” ปกรณ์ใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดที่ปลายจมูก พร้อมกับพูดแก้เก้อ
“นั่นสิ หายใจไม่ค่อยออกเลย เลือดกำเดาไหลเหมือนกัน” น่านนทีสนับสนุนคำพูดของปกรณ์เช่นกัน
“แต่ผมว่าอากาศก็เย็นสบายนะครับ ไม่เห็นร้อนเลย ลมทะเลก็พัดชื่นใจ หายใจก็คล่องจมูกโล่งสบาย ดื่มด่ำกับธรรมชาติที่แสนสวยงาม ทำไมผมไม่เห็นเลือดกำเดาไหลเลย” พนาพูดขึ้น นึกขันเจ้านายของตนผ่านผู้หญิงมาก็เยอะ หุ่นเร้าใจก็มีให้เห็นมากมาย แต่ไม่เคยมีใครทำให้เจ้านายของเขาเลือดกำเดาไหลได้เลยสักคน เห็นจะมีแต่พิมลวัลย์คนนี้นี่แหละ หมดกันเพลย์บอยผู้มากรัก
“เลือดกำเดาไม่ไหลหรอก แต่เลือดหัวนายจะไหลแทน” ปกรณ์หันมามองลูกน้องคนสนิทที่นั่งทำหน้าทำตาไม่รู้ไม่ชี้กับคำพูดของเจ้านาย นั่งทาน แซนด์วิชทูน่าอย่างสบายใจ
“ถ้าร้อนอบอ้าวนักทำไมไม่ลงไปเล่นน้ำทะเลกันล่ะครับ บางทีอาจจะสดชื่นหายกระสับกระส่าย
