ในกำแพงเมือง ทหารรักษาพระนครสลบไสลตามจุดต่างๆ บ้างก็ฟุบตามโต๊ะข้างทาง บ้างก็ทรุดตัวนั่งพิงกำแพงริมทางเดิน บางคนก็พาดตัวริมสะพานดูน่ากลัวจะตกลงไป นี่คือเหล่าทหารที่ดื่มน้ำจากบ่อน้ำ ดื่มน้ำชาที่ต้มจากบ่อน้ำสำหรับนักเดินทางทั่วไปที่กระจายอยู่ตามริมถนนในเมืองหลายๆ แห่ง ถือเป็นความโชคดีในความโชคร้ายที่ได้ดื่มเข้าไป จึงมิได้ถูกนับรวมอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายหลังจากนี้
ย้อนไปเมื่อตอนหัวค่ำหลังจากดูแผนที่ครั้งสุดท้ายก่อนจะแบ่งจุดและรับซองกระดาษที่ห่อบางสิ่งไว้ภายใน เขายังเขย่าๆดู อีกทั้งแกะออกเพื่อจะทดลองเอานิ้วจิ้มผงนั้นก่อนจะนำมาแตะที่ลิ้น แต่เป็นจ้าวหลินฟู่เยี่ย ที่มือไวจับข้อมือตนไว้ก่อนจะได้มีโอกาสได้ใช้ลิ้นสัมผัส
“หากเจ้ากล้าสัมผัสมัน อีกห้าถึงเจ็ดชั่วยามเจ้าจึงจะตื่นขึ้นมา ถ้าเช่นนั้นเจ้าจะพลาดโอกาสในการร่วมสนุกคืนนี้นะ”
“ห้าถึงเจ็ดวัน บ้าไปแล้ว นี่ นี่มันผงอันใดกันแน่ เจ้านำมันมาจากที่ใด”
