หลังจากนั้นทุกคนก็หาที่นั่งลงล้อมรอบกองไฟที่ถูกจุดขึ้นเรียบร้อย รับฟังเรื่องราวต่างๆจากฉีซุนเอ้อร์ที่ค่อยๆเรียบเรียงเรื่องราวหลายปีที่ผ่านมาให้ทุกคนได้รับฟัง
“หลายปีที่ผ่านมานี้พวกเจ้าไม่เคยร้องเรียนหรือไง”
“ท่านขุนพล พวกข้าเป็นคนที่มาจากชาวบ้านยากจนจึงมาเป็นทหารในพวกเราทั้งหมดไม่มีใครเขียนหนังสือได้ แล้วพวกเราจะร้องเรียนได้อย่างไร ท่านคิดดูเดินทางจากที่นี่หากเป็นชาวบ้านทั่วไปกว่าจะถึงเมืองหลวงต้องใช้เงินเท่าไหร่ ในค่ายแห่งนี้ม้าสักตัวยังไม่มี พวกข้าจะทำอะไรได้”
“ในกองทหารยังมีบางคนไปเข้ากับขุนนางพวกนั้น ยิ่งทำให้พวกเขาเข้าใจกองทัพได้ดีการเขียนรายงานจึงไม่มีปัญหาการตรวจตราจากเมืองหลวงก็ไม่มีตามไปด้วย”
ทหารระดับขุนพลยิ่งได้ฟังอย่างละเอียดหน้าตาก็ยิ่งย่ำแย่ พี่น้องที่รักษาชายแดนเดือดร้อนถึงเพียงนี้กลับไม่มีข่าวส่งถึงเมืองหลวง ขุนนางบนล่างในเมืองกานลู่ล้วนกอบโกยผลประโยชน์ใส่ตน ไม่ต้องมอง
