“แม่นาง เจ้าขึ้นไปเถอะนั่งข้างในด้านหน้าประตู ทำตัวเสมือนสาวใช้”
นางจึงช่วยพยุงหญิงสาวขึ้นไปบนม้า
เปิดผ้าม่านเข้าไปพับเพียบชิดกับผ้าม่าน
เมื่อเห็นว่าเรียบร้อยดีแล้วจึงปล่อยชายผ้าม่านลง
“เจ้าก็ขี่ม้าไปกับข้าเถอะ”
เมื่อถึงประตูเมืองคนกลุ่มนั้นมองมาที่ขบวน ชายคนที่เคยถูกมีดสั้นปักเข้าที่แขนยังพันผ้าที่ข้อมืออยู่เมื่อเพ่งดูพบเห็นคนเคยมีเรื่องกับตนเองก็ทำหน้าตาเหยเก ขยับถอยไปข้างหลังเหลือเพียงคนที่ไม่รู้เรื่อง พวกมันเพียงมองอย่างตั้งใจมิได้เข้ามาก่อกวนจึงไม่เรื่องใดเกิดขึ้น เมื่อผ่านออกประตูได้สองลี้รถม้าก็หยุดให้สตรีด้านในลงมายืนด้านข้าง
“ขอบคุณพี่เมิ่ง ขอบคุณพี่เซี่ยที่ช่วยเหลือ หากวันหน้ามีเรื่องใดให้ข้าช่วยเหลือมิต้องเกรงใจ”
“ขอบคุณคุณชายทั้งสองที่ช่วยเหลือ”
“ไม่ต้องคิดมาก พวกเรานับได้ว่าเป็นสหายกันแล้วช่วยแค่นี้ไม่ต้องพูดให้มากความ พวกเจ้าสองคนจะเดินทางไปที่ใดต่อหรือ”
“ข้าจะไปเ
