“ท่านพ่อ เกรงว่าท่านจะขาดแคลนไปทุกสิ่งนะเจ้าคะ ข้าอยากเสนอให้ท่านกลับไปยึดอำนาจการปกครองมาจากขุนนางท้องถิ่นเหล่านั้น จากนั้นเริ่มจัดระเบียบการปกครอง ส่วนทางค่ายท่านสามารถสั่งการขุนพลข้าดูว่าพวกเขามีความมุ่งมั่นหากท่านสั่งพวกเขาต้องทำได้นะเจ้าคะ”
ช่างน่าละอายยิ่งนักสิ่งที่ตนคิดอยู่แม้แต่บุตรสาวก็ยังมองเห็น เช่นนั้นคนชั่วเหล่านั้นก็คงเห็นเช่นกัน หึ งั้นก็อย่าหาว่าข้ารุนแรงก็แล้วกัน
ปลายยามเฉิน วันรุ่งขึ้นที่ว่าการเมืองกานลู่(จวนเจ้าเมืองเก่า) ขุนนางท้องถิ่นที่ซื่อตรงบางคนก็มาทำงานแล้วแต่มีอีกจำนวนไม่น้อยที่ไม่ได้อยู่ในที่ว่าการ เฉินอวี้อันเวลานี้แต่งกายด้วยเครื่องแบบชุดขุนนางบุ๋นตามตำแหน่งเจ้าเมือง เดินเข้ามาพร้อมคนอีกสองคนคืออวี่หลง และฉีซุนเอ้อร์ (ถูกสั่งให้มาเป็นผู้ช่วย) เดินผ่านประตูที่ว่าการที่ไม่มีเจ้าหน้าที่ยืนรักษาการ ห้องต่างๆ บางห้องมีคนทำงานบางห้องก็ว่างเปล่ามีฝุ่นจับ ช่างเป็นศา
