บทที่1.มาเฟียแห่งโรม..
1551 Words
“ประมาณสามเดือนก่อนที่ดอนจะเปิดท่าเรือน้ำลึกครับ”
“งั้นรึ ดอนมิคาเอลเป็นคนหนุ่มไฟแรงก็จริง แต่นี่มันไม่ใช่วิสัยของการ์เซียน่าที่จะมาทำร้ายคอลิเอโน่โดยไม่มีสาเหตุ ส่งใครก็ได้เข้าไปแทรกซึมที่การ์เซียน่าที ล้วงความลับมาแล้วฉันจะบอกเองว่าต้องทำยังไงต่อ” เฟรโดสั่งการเสียงเข้ม ดวงตาสิงห์ร้ายเปล่งประกายกระหายเลือด เมื่อคิดจะกวาดล้างครั้งเดียวให้สิ้นซาก ถ้าการ์เซียน่ากล้ากำแหงก็คงต้องสู้
“ครับดอน”
“อีกนานไหมกว่าจะถึงบ้าน ให้ใครจับตัวไอ้หมอนั่นออกมารอข้างสระน้ำเลย ฉันจะเค้นความจริงกับมันเอง” เฟรโดสั่งการครั้งสุดท้ายก่อนจะพริ้มเปลือกตาหลับลงอีกครั้ง การพักผ่อนอันแสนระทึกทำให้ชายหนุ่มสูญเสียพลังในร่างกายเกือบทั้งหมด เขาต้องโรมรันกับนางแบบทรวดทรงอะร้าอร่ามนับสิบชีวิต แทบจะหมดแรงเลยทีเดียว เสียงครางระโหยของสาวสะคราญทำให้ชายหนุ่มฮึกเหิม เขาทุ่มเทแรงกายปรนเปรอพวกหล่อนจนหลับพับคาเตียง มุมปากหนาหยักยกยิ้มสมใจเกมรักดุเดือดเลือดพล่านฝังอยู่ในทุกอณูผิวกาย มันเป็นการระบายความร้อนแรงในตัวเองให้หายไปกับเกมกามา
คฤหาสน์หลังใหญ่ตั้งเด่นตระหง่านกลางโรม ‘คฤหาสน์คอลิเอโน่’ ของดอนหนุ่ม รถยนต์ตีวงเลี้ยวตามถนนที่ทอดยาวจนถึงหน้าประตู มีกลุ่มชายฉกรรจ์ยืนรอรับการกลับมาของผู้มีอำนาจ ชุดสูทสีดำสแนบเนื้อ กระชับทุกสัดส่วน เผยให้เห็นมัดกล้ามตึงแน่น เฟรโดเบี่ยงปลายเท้าก้าวลงจากรถยนต์ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงยืนแหงนมองไม้กางเขนเหนือยอดตึก
“เตรียมพร้อมแล้วใช่ไหม”
“ครับดอน”
“ดีมาก ไปเถอะฉันอยากพบหนอนเน่าคนนั้นเสียหน่อย ดูสิว่าเราจะได้อะไรเพิ่มจากการเค้นคอมัน” เฟรโดเดินนำหน้าโดยมีการ์ดเดินตามมาห่างๆ
“ปล่อยผมนะ ผมไม่รู้เรื่องจับผมมาทำไม ผมจะแจ้งความให้ตำรวจจับพวกคุณทั้งหมด อย่าให้ผมหนีออกไปได้นะ!!” ปากจิ้มลิ้มป่าวร้องก่นด่าหนุ่มหน้าตายรอบๆ ตัว เสียงกรีดร้องดังก้องแต่ชายหนุ่มทุกคนกลับยืนเฉยปล่อยให้ เด็กน้อยวัยละอ่อนกรีดร้องโวยวาย น้ำตาไหลทะลักเพราะความหวาดกลัวเมื่อมองไม่เห็นทางรอด
อนงค์นาง ปาล์เมียสาวลูกครึ่งไทย-อิตาลีโวยวายเสียงสั่น เธอหวาดกลัวคนแปลกหน้าที่ยืนล้อมอยู่รอบตัว เพราะสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาจากทุกๆ คนที่ยืนอยู่รอบตัว เธอตัวสั่นเทาฟันกระทบกันดังกึกๆ เนื้อตัวสั่นสะท้านทั้งโวยวายต่อว่าแต่ไม่มีใครสักคนสนใจ ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา น้ำอุ่นซ่านในหน่วยตาไหลร่วงเมื่อคิดถึงบิดาบังเกิดเกล้า อนงค์นางยอมทำตามคำขอของผู้มีพระคุณ ผลตอบแทนที่ได้คือเม็ดเงินมหาศาลที่เธอหวังจะใช้เป็นค่ารักษาพยาบาลอัลเฟรโด้ที่นอนเจ็บกระเสาะกระแสะอยู่ในโรงพยาบาลใหญ่ โรคร้ายที่บิดาเป็นอยู่กำลังจะคร่าชีวิตผู้ให้กำเนิด ทำให้อนงค์นางยอมรับปากทำงานให้บุคคลผู้นั้น เพราะต้องการสตางค์มาเยื้อชีวิตอัลเฟรโด้นั่นเอง
สองมือสั่นระริกยกขึ้นกอดลำตัวไว้แน่น ริมฝีปากสีซีดสั่นกึกกักเมื่อเหลือบมองเห็นเงาร่างสูงใหญ่ของดอนเฟรโดผ่านเข้ามาในม่านน้ำตา อนงค์นางทรุดนั่ง เธอเริ่มสวดอ้อนวอนพระผู้เป็นเจ้าอยู่ในใจ กิตติศัพท์ความโหดเหี้ยมของดอนหนุ่มเป็นเหมือนตำนานที่เล่าสู่กันฟังถึงความน่าสะพรึงกลัว ดวงตาปานสิงห์หนุ่มมองตรงมา ยิ่งทำให้อนงค์นางแทบสิ้นสติ ความรักตัวกลัวตายยังอยู่ในกมลสันดาน แต่เมื่อเผชิญหน้ากับดอนหนุ่มชะตาชีวิตของตัวเองคงถึงฆาต และคงหมดลมหายใจลงในวันนี้
“พ่อจ๋านางลาล่ะค่ะ พ่อดูแลตัวเองดีๆ นะนางคงอยู่ดูแลพ่อไม่ได้อีกแล้ว” ความผิดอุกฉกรรจ์ที่ก่อไว้ คงไม่สามารถรักษาลมหายใจไว้ได้ เธอจึงอำลาบุพการีฝากสายลมไป สายน้ำตาอุ่นร้อนไหลร่วงปานน้ำฝน อีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าคงจะสิ้นลมหายใจ
“ออกไปให้หมด ขอฉันคุยกับมันแค่สองคน” น้ำเสียงเย็นชาสั่งโดยที่ไม่เหลือบสายตามองใครๆ
“แต่…”
“ออกไป!”
“ครับ”
การ์ดหนุ่มฉกรรจ์นับสิบชีวิตถอยกรูดไม่เป็นกระบวน เมื่อเสียงทรงอำนาจตวาดก้อง อนงค์นางทรุดฮวบแข้งขาอ่อนยวบมีร่างสูงใหญ่ยืนค้ำคออยู่เบื้องหน้า รังสีอำมหิตแผ่กว้างกระทบผิวกายเป็นระลอกๆ หญิงสาวแทบจะสิ้นสติ เธอก้มหน้าลงจนปลายคางจรดอกอิ่ม เสื้อผ้าหลวมโพรกขะมุกขะมอมเพราะควันไฟ หลังจากการวางเพลิงโกดังสินค้า อนงค์นางแทรกซึมเข้ามาทำงานที่ท่าเทียบเรือคอลิเอโน่ได้ 4-5 วันแค่นั้น ช่วงจังหวะพอเหมาะ เธอจึงทำการใหญ่ได้สำเร็จ แต่ไม่สามารถพาตัวเองแหวกวงล้อมของคนดูแลออกมาได้ จึงถูกจับตัวเอาไว้ได้ในที่สุด หญิงสาวปลอมตัวโดยใช้ชุดเก่าๆ ปกปิดร่างกาย เธอยอมนอนกลางดิน กินกลางทรายจนมีโอกาสทำการสำเร็จลุลวง
เฟรโดหมุนตัวพิงเสาไฟริมสระน้ำขนาดใหญ่ ดวงตาคมดุเพ่งมองรูปกายที่ปิดบังอำพรางไว้อย่างพินิจพิเคราะห์ ดอนหนุ่มผ่านผู้หญิงมาจนนับไม่ถ้วนจึงมองออกเพียงแค่มองแวบแรก สาวน้อยวัยละอ่อนริอ่านลองดีกับคอลิเอโน่ มันจะต้องมีผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง เพราะฉะนั้นเขาจะต้องเค้นคอให้รู้ความจริง
“เธอจะสารภาพได้หรือยังว่าใครเป็นคนบงการเธอ” เสียงเย็นๆ กล่าวถาม แฝงภัยคุกคามจนอนงค์นางตัวสั่นหนักขึ้นกว่าเก่า
“คุณๆ รู้…”
“เธอคิดว่าเสื้อผ้าตัวใหญ่ๆ แบบนั้นจะสามารถปกปิดสายตาฉันได้อย่างนั้นหรือหะ?”
“เปล่า นาง เอ่อฉันเปล่า”
“เธอชื่ออะไรล่ะ เวลาเธอตายไปฉันจะเขียนชื่อเธอได้ถูกต้อง”
“ได้โปรดอย่าฆ่าฉันเลยค่ะ ฉันทำเพราะความจำเป็น” อนงค์นางก้มกราบ สองมือยกพนม ร้องขอชีวิตพร้อมหยดน้ำตา
“ฉันก็ไม่ได้อยากฆ่าเธอหรอกนะ แต่สิ่งที่เธอทำ ฉันไม่สามารถให้อภัยได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นยอมสารภาพออกมาดีๆ ใครเป็นคนชักใยอยู่เบื้องหลังเธอ”
“นาง เออ ฉันๆ บอกไม่ได้ ปล่อยฉันไปเถอะนะ นึกว่าสงสารลูกนกลูกกาเถอะค่ะ”
“ตลกล่ะ เธอเผาโกดังฉันวอดวายเสียหายไม่รู้กี่ร้อยล้าน แล้วจะมาร้องขอชีวิตกันง่ายๆ แบบนี้ ฉันไมได้เป็นคนใจบุญขนาดนั้นหรอก ดอนเฟรโดเป็นสมญานามที่คนตั้งให้ฉัน แล้วเธอมาลูบคมฉัน ฉันปล่อยเธอลอยนวลอยู่ต่อคงถูกชาวบ้านนินทาลับหลังตายล่ะ”
“นางขอโทษ นางจำเป็นจริงๆ ค่ะ”
“เฮอะ! เธอมีความจำเป็นแล้วฉันล่ะ” เฟรโดหัวเราะเสียงกระหึ่มมองเด็กสาวด้วยแววตาเหมือนมีไฟแลบออกมา
“นาง…” อนงค์นางก้มหน้าลง ความตายกำลังกวักมือเรียก เมื่อตัดสินใจลงมือชีวิตก็แขวนอยู่บนเส้นด้าย เธอไม่ได้เสียดายชีวิตเพียงแต่เสียใจเมื่อไม่ได้อยู่ดูแลบิดาอีกต่อไป
“บอกมาซะ ว่าใครบงการเธอ แล้วฉันจะพิจารณาอีกที ว่าเธอสมควรมีชีวิตอยู่หรือไม่”
“ดอนจะฆ่านางก็ทำเถอะค่ะ นางบอกอะไรดอนไม่ได้จริงๆ” อนงค์นางยกมือป้ายน้ำตาบนหน้า กัดฟันพูดบอกชายหนุ่มเมื่อไม่มีทางเลี่ยงหรือบ่ายเบี่ยงอะไรๆ ได้เลย
เฟรโดโมโหจนเส้นกระตุก ผู้หญิงบอบบางแต่ใจแข็ง ขนาดความตายมารออยู่ตรงหน้า ก็ยังไม่คิดจะปริปากพูดอะไร หล่อนก้มหน้ายอมรับความตายแต่โดยดี
ตูม! น้ำแตกกระจายเมื่อชายหนุ่มโมโหจัด เขาจับเรือนกายบอบบางเหวี่ยงลงกลางสระ พร้อมทั้งกอดอกมองดูผลงานด้วยแววตาเฉยชา
“อ่วยอ้วย…อ้วยอางอ้วย…” เสียงหวานดังกระอึกกระอัก น้ำทะลักเข้าปากไหลเข้ามาในคอ อนงค์นางตะเกียกตะกายสุดฤทธิ์ ดวงตาเหลือกโปนดิ้นรนสุดแรงกำลัง สองมือพุ้ยน้ำพยุงตัวเองไว้ ตั้งแต่จำความได้ เธอกลัวน้ำยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เลยไม่เคยเฉียดใกล้สระน้ำกว้างๆ เพราะฉะนั้นเธอจึงว่ายน้ำไม่เป็น ร่างอ่อนบางค่อยๆ จมหายลงไปกลางสระโดยที่เฟรโดยืนมองอยู่ที่เดิม ด้วยแววตาเฉยชา
น้ำใสแจ๋วจนมองเห็นร่างของหญิงสาวค่อยๆ ดำดิ่งลงก้นสระ เฟรโดสบถออกมาเสียงดัง...ก่อนจะกระโจนตามลงไปติดๆ สองแขนแข็งแรงจ้วงพุ้ยสายน้ำสุดแรง ดำดิ่งลงไปฉุดดึงอนงค์นางขึ้นมาจากก้นสระอย่างทุลักทุเล
“ชิบ!” ตูม!
ชายหนุ่มหิ้วปีกร่างเล็กๆ ด้วยสองมือ จับเธอโยนขึ้นไปริมสระก่อนจะกระโดดขึ้นตามมาติดๆ หน้าหล่อนขาวซีดเพราะขาดอากาศหายใจตอนที่จมลงสู่ใต้น้ำ ดอนหนุ่มยกปลายนิ้วอังตรงบริเวณปลายจมูกเล็กๆ ลมหายใจของเด็กสาวรวยรินเหมือนจะขาดรอนๆ
- Writer
