Meling’s POV
Papauwi na kaming magkakaibigan ng mapatigil ako sa paglalakad dahil hinarangan ni Daomingsi ang daraanan ko.
“Hi Meling, pwede ba kitang i-invite mamaya sa bahay?” Nag-angat ako ng tingin sa kanya at napatitig sa mga mata niya. Umaasa ang mga iyon sa pagtango ko ngunit alam na naman siguro niya kung anong sagot ko sa tanong niyang iyon.
“Ha?” Kunwari ay hindi ko narinig ang tanong niya.
“Okay lang ba na i-invite kita sa bahay? Okay lang rin kung isama mo ang mga kaibigan mo. Iilan lang rin ang ininvite ko, may konting salo-salo sa bahay,” tila nahihiyang napakamot ito sa kanyang ulo.
“Ha? Kuwan kasi,” lumagpas ang tingin ko sa mga kaibigan kong napahinto rin habang hinihinitay ako. Hindi nila narinig ang pag-aya ni Daomingsi dahil may pinag-uusapan ang mga ito buti nalan
