ตอนที่ 1

1372 Words

ควันสีเทาลอยล่องไปพร้อมกระแสลมพัดผ่านเพียงไม่นานก็หายไปเหลือเพียงกลิ่นจางๆที่ติดตามตัวบอกให้รู้ว่าเคยทำอะไรมาก่อนหน้านี้และแม้ว่ากลิ่นจะไม่อยู่คงทนแต่ความรู้สึกอยากพ่นควันพิษสูบเอานิโคตินอัดลงปอดยังคงไม่จางหายไป เปลวไฟแผดเผาอย่างช้าๆเพียงไม่นานก็ถึงก้นบุหรี่จำต้องทิ้งมันไปอย่างไร้ค่า เท้าเหยียบขยี้ราวกับสิ่งสกปรกทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังคงต้องการอยู่แท้ๆ ถ้าจะเปรียบบุหรี่ม้วนนี้กับสถานการณ์ปัจจุบันมันก็คงเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับหัวใจร้าวรานอย่างไร้เหตุผลและไม่ควรจะนึกถึงด้วยซ้ำ แต่รสจูบซาบซ่านยังตราตรึง กลิ่นน้ำหอมจางๆก็คล้ายว่าตลบอบอวลรอบตัว สัมผัสจากมือนุ่นลูบไล้เรือนกายในขณะที่เราต่างโรมรันด้วยความหิวกระหาย สองกายแนบชิดโยกเข้าหากันจนตัวสั่นคลอนร้องครางเมื่อความเสียวซ่านแผ่ขยายไปทั้งตัวได้เสพสุขสมใจอยากโดยปราศจากซึ่งความรักก่อนจะหลับไปในอ้อมกอดของกันและกันด้วยความเหนื่อยล้าแต่เมื่อลืมตาขึ้นมากลับว่างเปล่าไร้เงาคนที่กอดรัดฟัดเหวี้ยงมาหลายชั่วโมง ความสัมพันธ์ที่จางหายไปราวกับว่าไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเหมือนกับควันที่ไม่หลงเหลืออะไรให้มองเห็นนั่นแหละ ต่างกับภายในใจที่ยังจดจำทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ดีโดยเฉพาะความรู้สึกเอ่อล้นแทบเก็บไม่ไหวได้อีกต่อไปแล้วแต่ก็ไม่มีปัญญาจะหาทางจัดการสิ่งที่เกิดขึ้นนอกจากปล่อยเลยตามเลย บุหรี่ม้วนนี้ไม่ต่างจากความสัมพันธ์ผุพัง เสพติด โหยหา เป็นพิษ เปี่ยมสุข ใบหน้าหล่อนิ่งเฉยในขณะที่ทอดสายตามองทิวทัศน์เบื้องล่างด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่าต้องการเพียงใครสักคนมาเติมเต็มช่องว่างภายในหัวใจ แต่ใครสักคนที่ว่านั้นไม่ใช่ใครก็ได้เพราะคนที่ต้องการคือคนที่อยู่ด้วยเมื่อหลายชั่วโมงก่อน "บอสครับ" "ฉันรู้แล้ว" "คุณคาลอสป่วยกะทันหันมาไม่ได้แต่คุณลาเบลจะมาแทน" "...ลาเบล?" "ครับบอส เนื่องจากว่าคุณเลโอไปทำธุระที่เขตเจ็ดยังติดต่อไม่ได้นั่นทำให้คุณลาเบลจำเป็นต้องมาประชุมแทน บอสมีอะไรจะสั่งเพิ่มเติมรึเปล่าครับ?" "ไปเตรียมรถอีกสิบนาทีฉันจะออกไป" "ครับบอส" ใบหน้าเรียบนิ่งราวกับว่าไม่รู้สึกอะไรขัดกับแววตาอ่อนไหวอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินชื่อสาวน้อยที่พึ่งนอนกอดมาตลอดทั้งคืน ริมฝีปากหยักคลียิ้มบางๆก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์โทรออกอยากจะชวนกินอาหารเที่ยงหรือกาแฟด้วยกันก็ได้ขอแค่ได้พูดคุยตามลำพังแต่ปลายสายไม่รับ ยังไงประชุมก็ต้องเจอกันอยู่ดี คิดว่าจะหนีพี่ได้เหรอ? การประชุมที่จัดขึ้นในกรณีเร่งด่วนคงเกี่ยวเนื่องจากเหตุการณ์ระเบิดของบริษัทแอลที่เขตเจ็ดแน่นอนเพราะก่อนหน้านี้ก็มีเหตุการณ์คล้ายๆกันเกิดขึ้นกับคนอื่นเพียงแต่ว่าไม่รุนแรงขนาดนี้มาก่อนเลยสักครั้งและศัตรูที่กล้าท้าทายก็นับว่าอันตรายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้ ดังนั้นต้องหาทางป้องกันหรือทำลายให้สิ้นซากก่อนจะเป็นภัยไปมากกว่านี้ ที่นี่แบ่งการปกครองทั้งหมดสิบสามเขตโดยส่วนใหญ่ตัวเขามักจะประจำอยู่ที่เขตหนึ่งหรือเมืองหลวงเพราะธุรกิจหลักขนาดใหญ่สร้างเม็ดเงินเกินครึ่งของทั้งหมดคือที่นี่ ธุรกิจสีเทาค่อนไปทางดำมืดนั้นเกี่ยวกับสถานบันเทิงไม่ว่าจะเป็นผับบาร์หรือสถานที่เต็มไปด้วยกลโกงเล่ห์เหลี่ยมอย่างคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองนี้นอกจากการพนันแล้วยังมีสถานค้ากามชื่อดัง สิ่งสกปรกที่เคลือบทับด้วยความหรูหรา แหล่งทำเงินชั้นดี!! "ติดต่อคิมหันต์ได้ไหม?" "ไม่ได้ครับบอส" "มันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนนะเกิดเรื่องขนาดนี้แล้ว" "คุณคิมหันต์หายตัวไปตั้งแต่สามวันที่แล้วยังไม่มีใครพบในระหว่างที่ไปจัดการธุระส่วนตัวโดยที่ไม่ได้บอกว่าไปที่ไหนเลยยากจะตามหาเจอได้ครับ วันนี้คุณราชาและคุณราชันจะเข้าประชุมแทนเพราะถึงยังไงซะทั้งสองคนก็คือน้องชายที่รู้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันเป็นอย่างดีครับ" "ส่งคนตามสืบเรื่องบริษัทแอลให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วส่งมาให้ฉันด่วน" "ผมว่าบอสถามคุณลาเบลจะง่ายกว่าไหมครับ?" "ไม่มีวันได้คำตอบหรอก ลาเบลปากแข็งเก็บความลับเก่งกว่าเลโอหลายเท่าและไม่เปิดใจให้ใครสักคน ฉันไม่มีวันได้รู้เรื่องที่อยากรู้จากปากเด็กคนนี้ง่ายๆแน่นอน" "แย่จังเลยนะครับแบบนี้" "อย่าย้ำได้ไหม?" "ไม่คิดจะเปลี่ยนใจบ้างเหรอครับบอส?" "ถ้าทำได้แบบนั้นก็คงดีสิ" "แบบนี้ไม่ช้ำใจแย่รึไงครับ" ลูกน้องคนสนิทก็ชอบตอกย้ำเหลือเกินทั้งที่รู้ว่าเรื่องระหว่างเขากับเธอมันเป็นไปได้ค่อนข้างยากมากถึงแม้ว่าเมื่อคืนจะมีความสัมพันธ์ทางกายแต่คนเดียวที่รู้สึกนั่นคือเขาส่วนเธอก็แค่ทำให้มันจบๆเพียงเท่านั้นโดยปราศจากความรู้สึกลึกซึ้ง แล้วยังใจร้ายมากพอจะทิ้งโดยไม่กล่าวแม้แต่คำลา ทำยังไงดีถึงจะคว้ามากกกอดได้ตลอดไป ทำยังไงดีให้เธอรักตอบกลับมาบ้าง "อยากขย้ำนมนุ่นๆอีกจัง" "ครั้งต่อไปคงต้องใส่กุญแจมือกันหนีแล้วละถ้ายังดื้อแบบนี้" "เธอหนีพี่ไม่รอดหรอกลาเบล" รถหรูแล่นไปต่อเนื่องราวๆครึ่งชั่วโมงก็ถึงสถานที่นัดประชุมลับในครั้งนี้ บอดี้การ์ดคอยยืนดูแลความปลอดภัยอย่างหนาแน่นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่น่าสนใจเลยสักนิด แววตาคมกวาดมองหาร่างบางที่กกกอดตลอดแทบทั้งคืนเท่าไรก็ไม่พบแม้ว่าตัวเขาจะเดินเข้ามาถึงห้องประชุมเกือบสิบนาทีแล้วก็ตาม ผู้บริหารระดับสูงทยอยกันเข้ามาด้วยท่าทีไม่เร่งรีบแต่สีหน้าเรียบนิ่งเต็มไปด้วยความตึงเครียดจนคนภายนอกอาจจะจินตนาการไม่ถึงเลยว่าความกดดันจนสามารถทำให้อาเจียนออกมาได้เป็นอย่างไร แต่สำหรับตัวเขาที่ผ่านเหตุการณ์แบบนี้มานับไม่ถ้วนเลยค่อนข้างผ่อนคลายได้ สมาชิกหายตัวไปถึงสองคน เกิดอะไรขึ้นกับคิมหันต์และเลโอกันแน่ ใบหน้าเรียบนิ่งมองไปที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเพื่อรอคนที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงมาช้าขนาดนี้ทั้งที่เธอเป็นคนตรงต่อเวลาเสมอจนน่ากังวลว่าเกิดเหตุการณ์ไม่ดีระหว่างทางเพราะช่วงนี้มีแต่คนมุ่งร้ายโดยที่เรายังไม่สามารถระบุว่าเป็นใคร โดยปรกติแล้วสมาชิกระดับสูงของสมาคมเลือดมังกรนั้นมีทั้งหมดเจ็ดคนและเป็นผู้บริหารที่มากด้วยอำนาจเงินทองล้นมือพร้อมกับศัตรูนับร้อยนับพันหมายจะโค่นล้มจนถึงขั้นเอาชีวิตเพื่อขึ้นมาแทนที่แสนสูงส่งตรงนี้ นั่นเลยเป็นเหตุผลทำให้เราแข็งแกร่งมากจนใครหลายคนหวาดกลัวแต่ในขณะเดียวกันก็มีพวกอยากท้าทายอำนาจมืดอยู่เช่นกัน ในที่สุดก็มาได้สักทีนะแม่ตัวแสบ! "มองอะไรคะ?" "เปล่า!" "พี่ราชากับพี่ราชันจบประชุมแล้วจะไปไหนต่อรึเปล่า?" "จะชวนพี่เดตเหรอ?" "ชวนไปหาอะไรดื่มแถวๆนี้ค่ะ สนใจไหมคะ?" "แล้ว…พี่ไคโรละ?" "เกี่ยวอะไรด้วยละคะ?" "นั่นสิ! พี่ไปเกี่ยวอะไรด้วยห่ะ พวกเธออยากไปดื่มต่อที่ไหนก็เชิญแต่ระวังอย่าให้หายตัวไปไหนอีกก็พอ ลำพังเลโอกับคิมหันต์ก็วุ่นวายมากเกินไปแล้ว" "รับรองว่าวันนี้จะไม่มีใครหายไปไหนแน่นอนค่ะ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more