ฉันทิ้งตัวลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนอย่างเหนื่อยล้า ทั้งที่วันนี้ฉันไม่ได้สนใจที่จะทำอะไรสักอย่าง ไม่มีอารมณ์ที่จะทำอะไรทั้งนั้น แต่ฉันกลับรู้สึกเหนื่อย เหนื่อยมากจริงๆ
"แกดูเหนื่อยๆ นะมิ้นท์ ไม่ค่อยได้นอนหรือไง"
ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะม้าหินอ่อน โดยใช้แขนรองหน้าผากเอาไว้ ไม่มีแม้กระทั้งอารมณ์จะตอบอะไรออกไป
"หรือเมื่อวานพี่นิกกี้เขาทำอะไรแก"
ชื่อของผู้ชายคนนั้น ที่หลุดออกมาจากปากของเพื่อนฉัน ทำให้ฉันลืมตาทันที
"ที่เขาพูดเมื่อวาน มันมีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหม แล้วที่ฉันไลน์ไปถามแกเมื่อวาน แล้วแกบอกว่าไม่มีอะไรทั้งนั้น หรือแกแค่โกหกฉัน"
"..." ฉันเลือกที่จะเงียบปาก แล้วฟุบหน้าอยู่กับแขนของตัวเองอย่างเดิม
"หรือว่าแกกับพี่นิกกี้..."
"หมอนั่นเป็นแค่ผู้ชายที่เห็นแก่ตัว!" ฉันโพลงออกไป พร้อมกับการเงยหน้าขึ้นมาเผชิญกับความจริง ฉันยกมือสางผมตัวเองไปทางด้านหลังลวกๆ ยอมรับว่า ยังรู้สึกหงุดหงิดกับการที่ชีวิ
