INTRO
817 Words
ครืดด~ ครืดด~
ฉันเหลือบตามองโทรศัพท์ที่เคลื่อนไหวอยู่บนโต๊ะตรงหน้าเพียงนิด เบอร์โทรศัพท์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอ ทำให้ฉันพ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด จากนั้นก็เลือกที่จะตัดสายทิ้งอีกครั้ง ทั้งที่ก่อนหน้านั้น ฉันก็ตัดสายทิ้งจนแทบนับครั้งไม่ได้ แต่ก็อย่างว่า คนที่พยายามโทรเข้ามาก็หน้าด้านเกินใคร ไม่รู้จะตื้อเก่งไปไหน ฉันรำคาญจนไม่รู้จะด่าด้วยคำไหนแล้วเหมือนกัน
"แกไม่รับเหรอ เขาโทรมาบ่อยมากแล้วนะ" ไอติม เพื่อนของฉัน รู้จักกันมานานมาก นิสัยของมัน ไม่ได้ต่างจากฉัน ระดับการเรียนก็ถือว่าพอๆ กัน แต่เรื่องหน้าตา ฉันชนะขาดลอย
"รำคาญ ถ้าไม่ติดที่ว่า ฉันรอรับสายพี่ชายของฉัน ฉันปิดเครื่องใส่ไปนานแล้ว" ฉันบอกออกมาอย่างไม่แยแส รู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเมื่อนึกถึงผู้ชายที่ชื่อนิกกี้ ก็หล่ออยู่หรอกนะ เรื่องหน้าตา และโปรไฟล์ รวมๆ แล้ว ก็ถือว่าใช้ได้ แต่ฉันเกลียดความปากร้าย และความหื่นเกินใครของหมอนั่น และที่สำคัญ หมอนั่นพยายามยัดเยียดสถานะให้ฉัน ยัดเยียดว่าฉันเป็นเมียของมัน ทั้งๆ ที่ได้กัน ก็เพราะความเมา
"ฉันเห็นเป็นเบอร์ซ้ำๆ เลยนะ แต่สัญลักษณ์ตัว N ที่แกเมมไว้ พี่นิกกี้ใช่ไหม" ยัยไอมองฉันด้วยความอยากรู้อยากเห็น นางแอบมองโทรศัพท์ของฉันครั้งแล้วเขาเล่า ก่อนจะมองฉันตาปริบๆ เพื่อรอคำตอบ
แต่ฉันไม่ตอบ เกลียดขี้หน้าของหมอนั่นจนไม่อยากเอ่ยชื่อของมันออกมา
"เงียบแบบนี้ หมายความว่าใช่พี่นิกกี้จริงๆ ใช่ไหม เฮ้ยแก เขาแบบว่า หล่อมาก เวลาเขายิ้มมานะ มันละลายเว้ย แล้วสายตาของเขา มันทำให้ผู้หญิงเนี่ยแทบละลายทุกครั้งที่เขามองมา ทำไมแกไม่ยอมให้มันจบๆ ไปวะ คนอย่างเขาน่ะ ไม่เคยตามใครแบบนี้เลยนะเว้ย" ไอติมยกมือขึ้นมากุมอก เหมือนกับว่า รู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาเมื่อเอ่ยถึงผู้ชายคนนั้น แต่ก็เอาเถอะ ต่อให้ใครต่อใครจะชอบหมอนั่น แต่คนคนนั้นมันไม่ใช่ฉัน
อีกด้าน
"มึงพยายามโทรหาใครวะ" ไอ้แม็กซ์ถาม ในขณะที่ผมเพียงแต่ปรายตามองมัน จากนั้นก็จิ้มรัวๆ ที่หน้าจอโทรศัพท์ เพื่อโทรหาคนบางคน
"ที่รัก เฮ้ย มึงเมมเบอร์ใคร แล้วใช้ชื่อว่าที่รักด้วยเหรอวะ" ไอ้แม็กซ์มองหน้าผมอย่างไม่เชื่อสายตา ก่อนที่มันจะเปล่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
"นี่กูกำลังจะเห็นเสือสิ้นลายเหรอวะ?"
ผมตวัดสายตามองเพื่อนสนิทอย่างหงุดหงิด เสืออย่างผมนะเหรอ จะสิ้นลาย ทำไมมันต้องเป็นแบบนั้นด้วยล่ะ
"กูแค่ไม่ชอบเวลาที่โทรหาใคร แล้วคนคนนั้นไม่ยอมรับสาย" ผมตอบออกไปแบบปัดๆ จากนั้นก็กดโทรออกอีกครั้ง ทั้งที่ก่อนหน้านั้น มันโดนตัดสายทิ้งอย่างไม่ใยดี
"แต่ไอ้ท่าทีที่มึงกำลังทำ เขาเรียกว่าตื้อเลยนะ"
"ก็แค่เจอคนถูกใจ แล้วยังไม่เบื่อนี่หว่า"
ผมบอกออกมา แล้วเผลอคิดถึงใบหน้า สวยๆ ของอีกคน ดวงตาคมสวย หน้าหมวย สวยแบบอินเตอร์ ผิวเธอขาวมาก หุ่นอย่างดี อกเป็นอก สะโพกเป็นสะโพก ทุกอย่างมันแม่งโคตรลงตัว ไม่บ่อยเลย ที่ผมจะรู้สึกถูกใจใคร เหมือนอย่างที่ถูกใจยัยนั่น
"มึงเรียกเขาว่าเมียขนาดนั้น ยอมรับกับกูตรงๆ ก็ได้ ว่ามึงตกหลุมรัก เพื่อนสนิทของเมียกู"
หมอนี่มันชื่อแม็กซ์เวลล์ เมียของมันชื่อเวกัส ส่วนเพื่อนของเมียมัน ชื่อมินตรา หรือว่าน้องมิ้นท์ ผู้หญิงของผม
"มึงก็รู้ว่าคนอย่างกูไม่จำเป็นต้องจีบใคร แค่ทำดีด้วยนิดหน่อย ผู้หญิงที่อยู่ใกล้กู ก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้ว"
"หล่อเว้ย มั่นใจมาก แต่ตอนที่กูเห็น เหมือนกับว่าจะมีแค่มึง ที่วิ่งตามเขาต้อยๆ"
"กูก็แค่เป็นคนหวงของ ของที่กูยังไม่เบื่อ ของที่กูยังไม่อยากให้ใคร กูก็เลยตามตื๊อนิดๆ หน่อยๆ เพื่อไม่ให้ใครมายุ่งกับของของกูเท่านั้นเอง"
"เอาน่า ไม่ต้องกลัวเสียฟอร์มหรอกน่า กูแนะนำนะ ถ้าน้องเขาไม่เล่นด้วย ถ้าน้องเขาไม่ได้ชอบมึง กูว่ามึงปล่อยน้องเขาไปดีกว่า"
ผมแสยะยิ้มออกมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น ไม่ชอบเหรอ ไม่สนเหรอ แล้วไง ในเมื่อผมสนใจ ในเมื่อผมอยากได้ ผมก็จะเอาเธอมาเป็นของผมให้ได้
- Writer
