11
มธุรสถึงกับกลอกสายตาขึ้นมองเพดานห้องด้วยความเบื่อหน่ายและเซ็งจับจิต ก่อนพยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจ ด้วยในทรวงเหมือนมีหมู่มวลความกดอากาศต่ำแฝงตัวอยู่ทำให้หายใจหายคอไม่ออก แต่เธอคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง! ชายหาดออกกว้างสุดลูกหูลูกตา เธอคงไม่เดินไปสะดุดปราสาททรายให้หัวตุงคะมำไปชนเข้ากับอีตาหื่นฉวยโอกาสนั่นหรอกน่า
“มีอะไรปิดบังคุณป๋าอยู่หรือเปล่าน้ำผึ้ง”
“ถามอะไรอย่างนี้ล่ะคะ น้ำผึ้งก็แค่อยากให้คุณป๋าได้หยุดพักบ้างเท่านั้น” รีบตอบกลับด้วยร้อนอกร้อนใจ เมินหน้าหลบหนีสายตาที่จ้องจับผิด
กลีบปากอิ่มคลี่ยิ้มเล็กน้อย “คุณป๋าทำงานไปเถอะค่ะ น้ำผึ้งไปเดินเล่นชายหาดคนเดียวก็ได้ แต่ทำงานเสร็จเมื่อไหร่ต้องรีบตามไปทันทีเลยนะคะ” กดจมูกโด่งบนแก้มอวบอูมทั้งสองข้างของภาวัติ ก่อนเดินไม่เหลียวหลังมอง เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายต้องมองตามอย่างสงสัย จนต้องคิดหาหนทางเค้นเอาคำตอบจากปากเธอให้ได้แน่นอน
“ว้าว
