08
1713 Words
“ ดื่มแต่เช้าแบบนี้ ไม่ดีต่อสุขภาพนะครับ ”
เสียงหนึ่งดังขึ้น คนที่อยู่ในภวังค์สะดุ้งเฮือกอย่างตกใจก่อนหันขวับมามองต้นเสียง เมื่อเห็นว่าเป็นคุณหมอธารเมฆา หรือหมอเมฆเพื่อนรักก็ตอกกลับอย่างหงุดหงิด
“ เสือก ! ”
“ ไม่สุภาพ ไม่สุภาพที่สุด ” อีกฝ่ายยังยั่วไม่หยุดพลางทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ชายหาดอีกตัว
“ มาทำเหี้ยไร ”
“ อ้าว กูบอกมึงแล้วลืมหรือไง ว่าจะพาเมียมาเที่ยวที่นี่ มึงเป็นคนบอกว่าให้มาพักที่บ้านพักตากอากาศได้ ”
“ เออ กูลืม งั้นขอเก็บของแป๊บ ” ว่าพลางคว้าขวดเตกีลาร์จะลุกขึ้นยืนแต่เพื่อนคว้าแขนเอาไว้
“ เป็นเหี้ยไร ทำไมมานั่งดื่มแต่เช้า ”
“ เปล่า ”
“ ไม่เปล่าหรอก หน้าเหมือนไม่อึมาเจ็ดวันขนาดนี้ ”
“ ตกลงมึงเป็นหมอหรือเป็นทนาย ซักเก่งฉิบหาย ”
“ คุณหมอก็แค่เป็นห่วง อยากใส่ใจ ”
“ เอาใจไว้ไปใส่เมียมึงเหอะ แล้วนี่หนูนาไปไหน ” รันถามถึงภรรยาของเพื่อน
“ เดินไปซื้อกาแฟที่คาเฟ่ ”
“ กูไปนะ ”
“ อาการแบบนี้ เหม่อ ๆ แบบนี้ อกหักหรือไงวะ ”
คุณรันชะงักเท้า ก่อนแค่นเสียงตอบเพื่อนรัก
“ โดนฟันแล้วทิ้ง ! ”
หนึ่งอาทิตย์หลังจากที่กลับมาจากเสม็ด
รวียาตัดสินใจยื่นใบลาออกจากบริษัทโดยให้เหตุผลว่าจะกลับไปอยู่ดูแลแม่ที่ต่างจังหวัด แท้จริงแล้วเธอไม่อยากทำงานที่เดียวกันกับชัชวาลอีกต่อไป ถึงกระนั้นก็ต้องทนกับการเทียวไล้เทียวขื่อของเขาอีกหนึ่งเดือนอยู่ดีเพราะทางบริษัทมีกฎว่าต้องยื่นใบลาออกก่อนหนึ่งเดือน เขาพยายามตามตื๊อ อ้อนวอนให้เธอคืนดี โชคดีที่มีพี่จันคอยเป็นไม้กันหมาให้เพราะนางกลัวว่ารวียาจะใจอ่อนยอมให้อภัยเขาในที่สุด
แต่รวียารู้ดีว่าตัวเองจะไม่มีวันใจอ่อนอีกเป็นอันขาด
เหตุผลส่วนหนึ่งก็เพราะพอได้ออกไปมองโลกกว้างบ้าง เธอก็เริ่มมองเห็นด้านลบและความเห็นแก่ตัวของเขามากขึ้น
และส่วนหนึ่งมันมาจากเขา ‘ คุณรัน ’ ผู้ชายในคืนนั้น
แม้คืนนั้นเธอจะตัดสินใจ ‘ หนี ’ มาจากเขา แต่สมองกลับจดจำทุกเรื่องราวได้อย่างละเอียดยิบ
โดยเฉพาะประสบการณ์อันตื่นเต้นเร่าร้อนฉบับ Sex on the beach ในคืนนั้นมันตราตรึงเหลือเกิน เธอยังจดจำทุกสัมผัสอ่อนโยนและดุดันได้แม่นยำ กายสาวผ่าวร้อนในทุกคราวที่หวนรำลึก
‘ สาบานได้ว่าคุณจะลบเลือนผู้ชายหน้าโง่คนนั้น แล้วจดจำผมไปจนวันตาย ’
คำประกาศกร้าวของเขานั้นมันจริงทุกประการ
แต่เธอตัดสินใจจากมาเมื่อรู้สึกตัวตื่นตอนตีสามครึ่ง สติสัมปชัญญะกลับคืนมา เธอเห็นเขานอนคว่ำอยู่บนเตียงกว้างที่เขาบอกว่าเป็นบ้านพักตากอากาศ รายล้อมไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ไหนจะรถที่เขาขับ ทุกสิ่งอย่างที่เป็นเขามันบ่งบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นเพลย์บอย
รูปหล่อ บ้านรวย คารมดี ลีลาเป็นเลิศ แถมยาวใหญ่อีกต่างหาก !
เจ้าชายผู้เพอร์เฟกตกหลุมรักผู้หญิงบ้าน ๆ รักเดียวใจเดียวแล้วจบด้วยการแต่งงานด้วยมันมีแต่ในนิยายเท่านั้น สิ่งที่มันเกิดขึ้นคืนนี้ก็เพราะความเมาและความเ****นล้วน ๆ !
และเธอจะไม่ทำตัวพิรี้พิไรเป็นหญิงสาวผู้ไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก ปล่อยใจให้ตัวเองหลงรักผู้ชายคนนี้แล้วต้องมาเจ็บช้ำน้ำใจอีกหรอกนะ ถุงยางอนามัยที่มีอยู่ทุกที่ทั้งบนรถ ในบ้าน กระเป๋าสตางค์ นั่นบอกได้อย่างดีว่าคนอย่างเขาเตรียมพร้อมสำหรับการมีเซ็กส์อยู่เสมอ นั่นแปลว่ามันคงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้บ่อยครั้ง
เหตุการณ์แบบเขาและเธอในคืนนี้
รวียาล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำ ชะงักค้างเมื่อเห็นรอยดูดแดงจ้ำไปทั่วตัว เนินเนื้อร้อนผ่าวและเสียดแปลบยามเคลื่อนไหว เธอเดินออกมาแล้วนั่งแท็กซี่กลับโรงแรม พบว่าพี่จันนอนหลับและกรนเสียงดังไปแล้ว หยิบโทรศัพท์มือถือมาดูก็พบว่าอีกฝ่ายทั้งโทรหาและส่งข้อความมาหลายครั้งอย่างเป็นห่วง แถมยังบ่นว่าไอ้ฝรั่งนั่นจู่ ๆ ก็ทิ้งเธอไว้ลำพังหลังจากที่รวียาออกมากับรัน พี่จันก็เลยกลับมานอนที่ห้องคนเดียวอย่างเซ็ง ๆ
เธอเอนกายลงบนเตียงของตัวเองก่อนหลับตาลงแล้วหลับไปพร้อมรอยยิ้ม
ไม่เสียใจเลยที่เสียตัวให้เขา เพราะมันถึงอกถึงใจเป็นบ้า !
หลังจากกลับมาจากที่นั่น เธอยังคงอยู่กับพี่จันเพราะหล่อนยืนยันว่าอยู่ด้วยกันได้ ไม่ได้อึดอัด ดีเสียอีกจะได้มีเพื่อน แต่รวียาไม่ได้อยู่แบบฟรี ๆ เธอช่วยจ่ายค่าเช่าและน้ำไฟคนละครึ่งแม้ว่าอีกฝ่ายจะยืนยันว่าไม่ต้องการ แต่รวียาไม่ยอมรับ เธอเป็นคนแบบนี้ ไม่เคยฉวยโอกาสเอากับความใจดีของใคร
‘ รับเงินวีไปเถอะค่ะพี่จัน ไม่งั้นวีไม่สบายใจ ’
สุดท้ายพี่จันก็ต้องจำยอม
“ แล้ววีมองหางานใหม่ไว้บ้างไหม หรืออยากพักใจไปก่อน ” พี่จันเริ่มบทสนทนาหลังจากมื้ออาหารเย็น ขณะที่ทั้งคู่นั่งดูรายการโทรทัศน์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น
รวียายังคงนั่งเงียบ ตากลมโตเหม่อมองไปที่โทรทัศน์ แต่สมาธิไม่ได้อยู่กับซีรีส์ที่กำลังดูอยู่แม้แต่น้อย
“ วี วี ไอ้วี ! ” เมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งเหม่อ พี่จันก็หันมาเรียกเสียงดังพร้อมกับตะปบแขนเธอเสียแรงจนรวียาสะดุ้งเฮือก
“ อะไรพี่จัน ตกใจหมดเลย ! ”
“ ฉันเรียกแกตั้งหลายทีแล้วเห็นนั่งเหม่อวิญญาณออกจากร่าง ก็เลยต้องแหกปากน่ะสิยะ ”
“ วีขอโทษค่ะ แค่คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อยเปื่อย ”
“ พี่ถามว่าวีมองหางานใหม่ไว้บ้างหรือเปล่า หรืออยากพักรักษาใจก่อน พี่รู้ว่าสถานการณ์แบบนี้มันยากเหลือเกินที่จะผ่านไป แต่ชีวิตมันต้องดำเนินต่อไป ยิ่งกับไอ้เฮงซวยนั่น วีไม่สมควรเสียเวลากับมันด้วยซ้ำ สวย ๆ เชิด ๆ ปาดน้ำตาแล้วปัดมาสคาร่าค่ะสาว เชื่อพี่นะ เดี๋ยวจะดีขึ้นเอง ”
“ ขอบคุณพี่จันมากนะคะที่คอยกระตุ้น คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ วียืนยันว่าดีขึ้นมากแล้วก็มีแพลนในใจอยู่แล้วด้วย ”
“ ว่าไงไหนเล่า ”
“ วีอยากเรียนบาร์เทนเดอร์ค่ะพี่จัน ”
“ ฮะ ! เราเนี่ยนะจะเป็นบาร์เทนเดอร์ ” พี่จันอุทานพลางทำตาโตด้วยความแปลกใจ
“ ค่ะพี่ วีอยากลองอะไรใหม่ ๆ ดูบ้าง อยากย้ายเวลางานจากกลางวันไปทำกลางคืน หลังจากที่ไปเที่ยวกับพี่จัน วีก็พบว่าโลกแห่งแสงสียามค่ำคืนมันก็ตื่นตาตื่นใจดี อีกอย่างมันก็เป็นอะไรทีเก๋ดีในสายตาของวี เคยแอบมองแต่ไม่คิดว่าจะได้ทำหรอก ดูมันไกลตัว ”
แล้วก็เพราะเครื่องดื่มกับแสงสียามค่ำคืนนี่แหละที่ทำให้เธอได้พบเขา...
แต่รวียาไม่ได้พูดมันออกไป เก็บไว้ในใจคนเดียวก็พอ เดี๋ยวคนอื่นรู้จะหาว่าอาชีพใหม่ที่ฝันใฝ่มีแรงบันดาลใจจากผู้ชาย !
“ ดีมากยัยหนูวีที่กล้าก้าวออกจากกรอบของตัวเอง มันไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้หรอกหากเรามุ่งมั่นตั้งใจ ”
“ แต่วีเองยังไม่รู้เลยว่าจะเริ่มยังไง ” พี่จันนั่งนิ่ง ทำท่าครุ่นคิดอะไรอยู่ชั่วครู่
“ พี่เคยเดทกับผู้ชายในทินเดอร์คนหนึ่งเป็นครูสอนคอร์สบาเทนเดอร์นี่แหละ เดี๋ยวขอเวลาระลึกชาติแป๊บ ไม่รู้ชื่ออะไรแล้วสิ แปลว่าไม่ใหญ่ไม่เด็ดฉันเลยจำไม่ได้ ” พี่จันพึมพำไปตามเรื่องตามราวโดยมีรวียาหัวเราะขำเบา ๆ นึกอิจฉาพี่จันเหมือนกันที่เธอใช้ชีวิตได้คุ้มค่าเหลือเกิน อยากทำอะไรก็ทำ ไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น แค่ไม่ทำให้ตัวเองและคนอื่นเดือดร้อนก็พอ
“ เดี๋ยวพี่ขุดแป๊บนะ ” พี่จันว่าก่อนจะหายไปกับไอแพดอยู่ราวยี่สิบนาทีก่อนกลับมาพร้อมรอยยิ้ม
“ ยิ้มแป้นมาแบบนี้ มีข่าวดีมาให้วีหรือเปล่าคะ ” รวียาเย้ายิ้ม ๆ
“ แน่นอนสิ ระดับมิสจันทิม้า มีหรือจะทำให้ผิดหวัง ” เจ้าหล่อนว่าก่อนจะทรุดนั่งลงที่เดิมข้าง ๆ อีกฝ่าย
“ เขาว่ายังไงบ้างคะพี่จัน ”
“ เขาบอกมีสองแบบ หนึ่งคือหลักสูตรพื้นฐานที่เรียนแค่สี่ถึงห้าชั่วโมง ส่วนหลักสูตรที่สองเป็นแบบสากลมีใบเซอร์ให้ด้วย เรียนประมาณยี่สิบวัน พี่คิดว่าไหน ๆ ก็จะเอาจริงเอาจังแล้วก็ลงเรียนแบบสากลไปเลย หลังเลิกงานวันละสองชั่วโมง แกว่าไง ”
“ ก็ดีนะคะพี่ ตกลงตามนั้นเลยค่ะ ”
“ โอเค งั้นเดี๋ยวพี่จะโทรไปนัดเขาเลยพรุ่งนี้เย็น ”
ว่าพลางอมยิ้มแล้วยักคิ้วให้เธอไปหนึ่งกรุบ
“ ขอบคุณนะคะพี่จัน สำหรับทุกอย่างเลย ”
เธอกล่าวขอบคุณด้วยความซาบซึ้งใจ ในช่วงเวลาที่เจ็บปวดหากไม่มีพี่จันช่วยพยุงเธอไว้ป่านนี้ไม่รู้จะล้มกลิ้งล้มหงายไปทิศทางใดก็ไม่รู้เลย
“ ไม่ต้องขอบคุณย่ะ ถ้าวีเป็นบาร์เทนเดอร์พี่ก็จะไปคลับที่วีทำงานทุกวัน ได้เจอหนุ่มหล่อ ๆ ล่ำ ๆ ฝรั่งลำใหญ่ ๆ ทู้กวัน ที่ทำเนี่ยก็เพื่อสนองนี้ดตัวเองล้วน ๆ ” พูดจบทั้งคู่ก็หัวเราะประสานเสียงลั่นบ้าน
ความเบิกบานและความสุขกลับมาสู่รวียาอีกครั้ง และเธอพร้อมจะโบยบินไปสู่โลกกว้างใบใหม่ที่หวังไว้ว่าจะดีกว่าเดิม
- Writer
