สามพี่น้องตระกูลดอว์

ตอนที่ 9

รองเท้าส้นสูงเป็นสีเดียวกับเสื้อที่เธอสวมใส่ ทรงผมสีม่วงครามที่เซตเอาไว้ด้วยสเปรย์จนรัศมีของมันแผ่สยายเป็นรูปครึ่งวงกลม สะดุดตาเหมือนมีนกยูงมารำแพนอยู่เหนือศีรษะสวยได้รูป

“กอดแต่เมียพ่อ…ฮึ ไม่เห็นมีใครกอดพ่อบ้างเลย”

แจ็คแกล้งนิ่วหน้าน้อยใจ เบะปากทำเป็นงอน ลูกๆ ทั้งสามจึงย้ายวงแขนมาที่พุงพลุ้ยๆ ของพ่อ ช่างเป็นภาพที่น่ารักเหลือเกินในสายตาของโรสที่ทอดมองอย่างเป็นสุข เมื่อเห็นลูกๆ แย่งกันกอดพ่อ ประจบประแจงเหมือนรู้ว่าจะได้คะแนนความรักและความเอ็นดู เหมือนอย่างที่เคยทำด้วยความเคยชินเหมือนตอนเด็กๆ

          ครู่ต่อมา หลังจากกอดจูบทักทายกันจนหนำใจ โรสยื่นใบหน้าเข้าไปในห้องของบรรดาลูกๆ ทั้งสาม ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะมาจับผิดแต่อย่างใด หากก็อดไม่ได้จริงๆ จึงต้องกวาดสายตาสำรวจ เดินดูตรงนั้นตรงนี้ ครั้นแล้วก็ต้องแอบส่ายหน้าให้กับความซกมกตามประสาหนุ่มๆ หากเธอก็ชินเสียแล้ว สำหรับเรื่องความไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยของสามโทน เธอพอจะเข้าใจได้ว่าเป็นเรื่องปกติของลูกๆ ซึ่งเป็นผู้ชาย เพราะว่าตัวพ่อของความไม่เป็นระเบียบก็คือแจ็คผู้เป็นสามีนั่นเอง

“คุณพระช่วย…!!!”

โรสอุทานเบาๆ เธอกวักมือเรียกแจ๊คผู้เป็นสามี เมื่อเจอบราเซียร์หลากสีสันที่บรรดาสาวๆ ทิ้งเอาไว้ให้ลูกชายดูต่างหน้า เจอมากที่สุดในห้องของตุลย์

เมื่อเข้ามาในห้องของกันย์ โรสก็แทบลมจับขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเห็นกล่องถุงยางอนามัย วางอยู่ตรงหัวเตียง ในสภาพที่เปิดใช้แล้ว เมื่อเข้าไปหยิบดูใกล้ๆ จึงรู้ว่าพร่องไปเกือบครึ่งกล่อง แล้วไหนจะแผ่นซีดีหนังโป๊นานาชาติที่กองเกลื่อนอยู่ในห้องของสิงห์

          โรสส่ายหน้าเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน แจ็คยื่นยาดมให้ภรรยาสุดที่รัก โรสรีบคว้ามาสูดพรืดๆ แล้วเดินออกมาจากห้องของสิงห์ซึ่งเป็นลูกชายคนเล็ก หลังจากทำตัวเหมือนคุณครูใหญ่ เดินสำรวจตรวจตราความเป็นอยู่ของนักเรียนประจำยังไงยังงั้น

          “คุณเห็นเหมือนที่ฉันเห็นไหมคะดาลิ้ง...”

โรสหันไปกระซิบถามสามีที่เดินตามหลังมาต้อยๆ

          “อะไรรึที่รัก?” แจ็คขมวดคิ้ว

          “เสื้อใน กางเกงในผู้หญิงในห้องของตุลย์ หรือว่าลูกชายเราเป็นโรคจิต?” โรสตั้งข้อสันนิษฐาน  

          “ผมว่าคุณคิดมากไป มันแค่เรื่องธรรมดาของผู้ชาย…” แจ็คกลับมีความเห็นว่าเรื่องที่ภรรยาของตนกำลังเป็นกังวลอยู่นั้น ไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่อย่างใด

          “หนังแผ่นของผู้ใหญ่เต็มห้องของสิงห์เลยนะคุณ” โรสฟ้องด้วยสีหน้าละเหี่ยใจ  

          “ก็ไม่แปลก...ที่บ้านเราก็มี” แจ็คเอามือป้องปากขณะตอบ

          “แล้วไหนจะถุงยางในห้องของสิงห์…กล่องใหญ่ซะขนาดนั้นยังเกือบจะหมดกล่อง” โรสส่ายหน้า แววตากลัดกลุ้มเสียเต็มประดา    

“โถๆ…ไม่เห็นจะเป็นไรนี่จ๊ะที่รักจ๋า ดีเสียอีกที่ลูกๆ เรารู้จักป้องกัน อย่าลืมว่าถุงยางทั้งกล่องอาจจะดูเยอะก็จริง แต่ถ้าหารสาม…อิอิ หมดเร็วก็ไม่น่าแปลกนะจ๊ะที่รัก”

คนตัวโตที่ยืนอยู่ข้างกายรีบปลอบอย่างเห็นเป็นเรื่องธรรมดา นอกจากจะไม่เครียดตามภรรยา แจ็คยังตอบอย่างอารมณ์ดี โรสส่งสายตาค้อนน้อยๆ เมื่อเห็นว่าสามีเข้าข้างผู้ชายด้วนกันอย่างออกหน้า   

“เฮ้อ…!!!”

โรสถึงกับคว้ายาดมขึ้นมาสูดดมอีกครั้ง ลอบถอนใจเบาๆ กับความรู้สึกไม่ได้ดั่งใจหลายๆ อย่าง แล้วยังจะความเห็นพิลึกพิลั่นของสามีอีก แทนที่จะช่วยกันตำหนิลูกๆ กลับเอ่ยชมเสียนี่

ไม่ได้การ!  โรสรำพึงเบาๆ บอกตัวเองอยู่ในความคิด ขืนปล่อยไว้แบบนี้ นับวันจะยิ่งทำให้ชีวิตของหนุ่มๆ พวกนี้

ไร้หลักเลื่อนลอยไปจากความหวังที่อยากจะเห็นลูกๆ ทั้งสามของเธอได้ลงหลักปักฐานเสียที หากเธอปล่อยปละละเลย ไม่ปรามกันเสียบ้าง มีหวังว่าสามหนุ่มดอว์สั้นคงใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีเช่นนี้ไปอีกนาน

ด้วยความที่ผู้เป็นมารดาไม่อยากเห็นลูกชายใช้ชีวิตโสดกันอย่างสำเริงสำราญจนเกินเหตุ เพราะว่าอายุอานามของแต่ละคน ก็น่าจะหมดเวลาทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัยลอยไปลอยมาวันๆ คงจะดีกว่านี้…ถ้าสามหนุ่มมีคนรักเป็นตัวเป็นตนกันเสียที เพราะโรสตระหนักดีว่าลูกของเธอจะไม่มีวันได้พบพานผู้หญิงดีๆ อย่างแน่นอน ถ้าขืนยังติดนิสัยรักสนุก แบบที่ชอบหิ้วมาหลับนอนชั่วครั้งชั่วคราวเหมือนที่เป็นอยู่

          ครู่ต่อมา การประชุมเล็กๆ ภายใต้สภาครอบครัวที่โรสตั้งตัวเป็นประธานสภาก็เกิดขึ้น สามโทนถูกเรียกตัวให้มารวมอยู่ในห้องเดียวกัน แผนการณ์บางอย่างผุดพรายขึ้นในหัวของโรสอย่างกะทันหัน นึกในใจว่า ถึงเวลาแล้ว…โอกาสนี้เหมาะที่สุด หลังจากที่พยายามเอ่ยปากกับลูกชายมาบ้างแล้ว แต่ก็ได้รับการบ่ายเบี่ยงมาหลายครั้ง  

“แม่ขอเวลาสิบนาที…เรื่องนี้สำคัญมาก”

เสียงเข้มของผู้เป็นมารดา ทำให้ลูกชายต้องหันมามองหน้ากันเลิ่กลั่ก

“อะไรนะครับหม่ามี้” ตุลย์ทำหน้างง พอๆ กับน้องชายอีกสองคนที่นั่งทำหน้ามึนอยู่ข้างๆ

“แม่ขอประชุม” โรสย้ำเสียงหนัก

“หา…!!!”

สามหนุ่มอุทานเกือบจะพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย สีหน้าเหรอหราหันมามองตากัน เกิดคำถามเดียวกันอยู่ในใจว่า ผู้เป็นมารดากำลังคิดอะไรอยู่? เพราะทุกครั้งที่หม่ามี้ขอประชุม แน่ละ!...ไม่แคล้วจะถูกบ่น ถูกว่าปากเปียกปากแฉะ และมักจะจบลงด้วยเรื่องหนักใจที่แด็ดดี้และหม่ามี้ตำหนิติติงเอาไว้ให้พวกตนต้องแก้ไขปรับปรุงทุกที

“แม่ซีเรียส”

ผู้เป็นมารดากดน้ำเสียงหนักอีกครั้ง กวาดสายตาไปที่ลูกๆ ทุกคน เวลาที่โรสไม่ยิ้ม ก็ทำให้ทั้งห้องเงียบกริบได้ไม่ยาก

อันที่จริงโรสอยากจะบ่นเรื่องผู้หญิงที่เพิ่งลงลิฟท์ไปเมื่อครู่ อยากจะบ่นเรื่องถุงยางอนามันในกล่อง ทว่าเมื่อนึกถึงคำพูดของสามีที่มองว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาของผู้ชาย โรสจึงนิ่งไว้ แล้วหาทางออกด้วยการเปิดประชุมด้วยสุ้มเสียงและสีหน้าเคร่งเครียด

เธอจูงมือสามีไปนั่งตรงโชฟาหนังตัวใหญ่ สีดำมะเมื่อม ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องซึ่งปูเอาไว้ด้วยพรมเปอร์เซียเนื้อดี  ท่าทางไม่แตกต่างกับนางพญานั่งบัลลังก์ แววตาจริงจังยิ่งทำให้โรสดูน่าเกรงอกเกรงใจในสายตาของลูกๆ ยืนยันด้วยอาการสำรวมลงของทะโมนทั้งสามอย่างเห็นได้ชัด   

“ทุกคนฟัง…!!!”