“ชิลล์อยู่…”
“ไม่อยู่” ไทม์ตอบกลับทันควัน แค่นี้ชายผู้มาใหม่ก็รู้เรื่องแล้ว ตอบกลับทันควันจนลืมไปเลยว่ามีพิรุธ ตอบเหมือนกับรู้จักคนชื่อชิลล์
“หึ”
“_”
“บอกเธอ…”
“บอกว่าไม่…”
“ให้กูพูดบ้างเถอะ” ชายผู้มาใหม่ถึงกับอดไม่ได้ที่จะพูดแทรกขึ้น ไม่เข้าใจว่าไอ้นี่มันจะพูดแทรกเขาตลอดเลยหรือไง
“_”
“บอกเธอว่าพี่ชายเธอมารับแล้ว”
“_” ไทม์ถึงกับชะงักคำพูดในทันทีที่ได้ยินว่าชายตรงหน้าเป็นใคร ก่อนที่เขาจะหมุนตัวเข้าไปในห้อง พร้อมกับปิดประตูไปด้วยความเขินอายเล็กน้อย
ดูเหมือนเขาจะแสดงอาการหึง หวง ออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว ไทม์เดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะยืนนิ่งมองร่างบางที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
“ชิลล์”
“_”
“ชิลล์” หากเราจะเอ่ยเรียกใครให้ตื่นจากการนอนหลับใหล ไม่จำเป็นจะต้องตะโกนเรียก หลักจิตวิทยาบอกให้เขาแค่เรียกชื่อของเธอก็พอ เธอก็
“อื้มม ค่ะ” ตื่นขึ้นมา หญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เธอมองใ
