@ตึกจิตเวช [16.30 น.]
“น่าจะกลับแล้วหรือเปล่านะ” เรียวแขนเล็กถูกยกขึ้นมองดูนาฬิกาข้อมือที่กำลังบอกเวลาเลิกงาน เธอยืนมองดูประตูห้องทำงานของชายหนุ่มคนนั้นด้วยสายตาเป็นกังวล
เธอยืนชั่งใจอยู่นานว่าจะเข้าไปเลยดีไหม เพราะกลัวว่าเขาจะยังอยู่ในห้อง แต่เธอก็แอบไปถามพยาบาลหน้าห้องเขาตั้งแต่เช้าแล้วว่าวันนี้เขาไม่ได้เข้าเวร
เธอมาทีนี่เพื่อมาเอาอะไรบางอย่างที่เธอได้นำมาให้เขาตั้งแต่เช้า กะว่าจะเอากลับบ้านไปเก็บไว้เอง อุตส่าห์ตื่นแต่เช้าไปซื้อมาให้ไม่น่าเอาทิ้งให้รู้สึกเสียน้ำใจเลย
ก๊อก ก๊อก ~
มือบางยกขึ้นเคาะประตู นานพอสมควรที่ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับก่อนที่เธอจะถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป
แกร็ก~
แอ๊ดด~
“กลับแล้วจริง ๆ ด้วย เอ๊ะ…” ทันทีที่สายตาคู่สวยของเธอกวาดมองไปทั่วห้องทำงานเขาก่อนที่จะไปหยุดอยู่ที่แจกันดอกไม้ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานกลางห้อง
“คงไม่หรอก เขาเอาทิ้งแล้วนิ” เธอเดินเข้ามาหยุดมองดอกกุ
