สองเท้าเปล่าเปลือยเหยียบย่ำไปบนสนามหญ้าที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำที่เทิดคนสวนเพิ่งจะรดเสร็จไปจนมันเปียกชุ่มขึ้นมาจนถึงปลายขาของกางเกง ดวงตากลมโตมีน้ำตาไหลรื้นออกมาเมื่อเหลือบมองข้างหลังแล้วว่าพบว่าปรินทร์กำลังวิ่งตามออกมาจากบ้านเช่นกัน
“บ้าจริง” ใบหน้าหวานเต็มเปี่ยมไปด้วยความสับสนและตื่นตระหนก หญิงสาวกวาดตามองไปรอบกายก่อนจะพบว่ามันมีแต่ป่ากับป่าจะหันไปทางไหนมันก็มีแต่ป่าเหมือนกันไปหมด แล้วแบบนี้เธอจะหนีรอดจากปีศาจร้ายอย่างเขาได้ยังไง
มือเรียวกำสมาร์ตโฟนของตัวเองไว้แน่นเพื่อรอจังหวะที่จะหาสัญญาณเพื่อติดต่อขอความช่วยเหลือจากเหมันต์ ใครจะคิดว่าเจ้านายที่แสนอบอุ่นในตอนแรกจะกลับกลายมาเป็นผีห่าซาตานน่ากลัวถึงขนาดนี้
“จะไปทางไหนต่อล่ะเนี่ย” มินรดากุมขมับ หลังจากที่วิ่งมาพักใหญ่เธอก็พบกับไร่ผลไม้ของชาวบ้านที่อยู่ติดกัน หากจำไม่ผิดตอนมาเธอเห็นลำธารทอดผ่านไปที่สะพาน ถ้าเธอพาตัวเองไปยังจุดนั้นได้แล
