Furkan...
Öğle arası zili çalmış herkes sınıfı boşalıyordu. Bu gün Damla arkadaşları ile bir şey yapmak istediği için yanlız bıraktım. Her şey yolunda gidiyordu. Belki bir kac gün oldu, ama sanki her geçen dakika birbimizi daha iyi tanıyoruz.
-Furkan!!
Doruk yanıma oturunca dikkatimi ona verdim. "Çıkmıyor musun?"
-Birazdan çıkacağım.
-Damla ile buluşmuyorsunuz sanırım. Yoksa çoktan çıkardın.
Doruk gülünce ben de güldüm. Evet her tenefüs hızla Damla'nın yanına gidiyorum. Bağımlılık gibi bir şey ve sanki özlüyorum. Çok acayip ,ama geçirdiğim dakikalar yetmiyor gibi.
-Kızlarla geçirmek istedi öğle arasını. Bende tamam dedim.
-O zaman sende benimle gel. Bir şeyler alıp bahçeye çıkalım.
-Tamam olur.
Sınıftan çıkıp kantine indik. Aslında gözüm etrafta Damla'yi arıyor. Büyük ihtimal kan
