Tunahan üzgün bir şekilde bana döndü. "Ben ne diyeceğimi bilmiyorum. Kardeşim adına özür dilerim."
-Saçmalama ,sen neden özür diliyorsun?
-Yani böyle bir şeyi yapacağını hiç düşünmezdim.
Tunahan suçlu olmadığına göre konuyu uzutmaya gerek yok."Neyse eve geçelim mi?"
Ben yürümeye başladım. Tunahan gelmeyince arkama baktım. Olduğu yerde bana bakıyordu.
-Ne oldu?
-Bu kadar sakin karşılaman acayip geldi? Yani hakkında duyduklarımdan sonra.
-Benim hakkımda ne duydun ki?
Gülümseyerek "Iyi şeyler olmadığı kesin."dedi. Istemsizce bende güldüm. Evet aslında böyle sakin karşılaşmazdım, ama zaten kafa yorgunluğum var birde bunlarla uğraşamayacağım. Benim için önce babam ile olan konu geliyor. Tabi sonra bu konuyu çözeceğim.
-Gidelim mi?
Birlikte eve vardığımızda ailesi hazır bekliyordu. Bu
