-Beni affedebilecek misin? Ben nasıl inandım bilmiyorum o kiza?
Düşüncelerden sıyrılıp Furkun'a baktım. Tedirgin şekilde cevap bekliyordu. Gülümseyince derin bir nefes aldı.
-Hemen rahatlamak yok. Önce bir uğraş bakalım belki affederim.
-Olsun bu da güzel. Evet şimdi ne yapıyoruz.?
Işte bunu neden sorduğunu anlamaya çalıştım. Yani birlikte bir şey mi yapalim diyor?
-Ne yapmak istersin?
-Ben seni eve birakayim sağ sağlim ,sonra eve geçeyim. Olur mu?
Hayallerimin katili, hayatımın baş rolü olan kişi. Bunu bana neden yapıyor? Yok ben boşuna kürek çekiyorum. Bu çocuk bana karşı hiç bir şey hissetmiyor. Yol yakınken vaz geçsem mi?
Ayağa kalkıp "Sen beni eve bırak"dedim. Bütüm keyfim kaçmıştı. Tamam bende bu konuda çok becerikli değilim ,ama bir şey yapmasını isterdim.
Yan yana sessizc
