Değişiklik olsun diye Furkan beni kafeye getirdi. Doruk'ların kafesinden başka yer değildi tabi. Her dakika moralimi iyi tutmaya çalışıyordu. Aslında ikiside fotoğraf olayını bilmiyor.
Babam o gün ne konuştular anlatmadı. Sadece bir şey yapma deyip durdu. Çocuklar da hafta sonu hep mesaj çekti. Biliyorum yanımda olmak istiyorlar, ama sanki çekiniyorum. Içimde isim vermediğim bir şey var. Sanki bana baktıklarında yargılacaklar gibi geliyor.
-Canım bir şey yemedin.
Furkan önüme bir sürü şey koydu yememi bekliyor. Aslında kahvaltı yaptım, ama yinede dinlemedi.
-Canım ben kahvaltı yaptım dedim. Bu kadar şeyi nasıl yiyeyim?
-Benim için..
Yine o tatlı hali ile bana bakıyordu. Kandırıyor mu beni ,kesinlikle. Istediği gibi yapip yemeğe başladım. Doruk heyecanla masaya geldi.
-Gençlik nasıls
