กำไลหายไปไหน
1194 Words
บทที่9
กำไลหายไปไหน
สิ่งที่คุณลิสาเขียนมันคือสิ่งที่ผมฝัน ผมควรจะบอกเธอดีไหม ผมมองหน้าคุณลิสาซึ่งเป็นจังหวะที่เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมพอดี เราอยู่ใกล้กันมาก ใกล้จนลมหายใจของเรามันผสานกัน
“ฉันเคยเก็บเรื่องราวที่เขียนไปฝันด้วยนะคะ แถมพระเอกของฉัน...”
“หน้าเหมือนผมใช่ไหม”
อลิสาทำตาโตด้วยความตกใจ เธอไม่รู้ว่าสิบทิศจะหาว่าเธอเสียสติหรือหลงหน้าตาที่หล่อเหลาของเขาหรือเปล่า แต่พอสิบทิศปิดหน้าจอไอแพด ก็เล่าต่อถึงตอนอื่นๆ จนกระทั่งมาถึงฉากที่ ทศพลพาผู้ใหญ่มาทาบทามตัวแม่หญิงอุษา
“คุณรู้ได้ยังไงคะคุณสิบทิศ”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ตั้งแต่วันที่รถผมเสียจนวันนี้ผมฝันถึงบ้านหลังนี้และตัวละครในนิยายของคุณตลอด ทั้งๆ ที่ผมไม่เคยอ่านมัน”
“หรือว่าเจ้าของบ้านอยากให้เรารู้อะไรคะ”
“ก็อาจจะเป็นไปได้หรือไม่ก็ใจตรงกัน”
“บ้า” อลิสารีบเดินออกมาจนรถของทีมงานขับเข้ามาจอด เดือนนี้ทั้งเดือนทีมงานจะอยู่ถ่ายทำที่นี่วันนี้จะมีดารามาเปิดรายการเล่าประสบการณ์ อลิสาจึงอยู่ทำงานในห้องเงียบๆ
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเพื่อนสาวที่ก้าวขาเข้ามา เธอมองทีมงานที่มาถ่ายทำด้วยความสงสัยแต่โชคดีที่เจอคุณสิบทิศด้านนอกจึงได้เล่าเรื่องราวให้ฟัง
“ว่างหรือไงถึงได้ถ่อมาหากู”
“ใช่ กูว่างกูลาออกจากงานแล้ว”
“อ้าว! ทำไมมึงได้งานใหม่หรือไง”
“เปล่า...กูแค่เหนื่อย สากูรู้สึกว่าช่วงนี้กูทำงานได้ไม่เต็มที่เลยเหมือนกูดวงไม่ดี กูพึ่งเปลี่ยนรถมาด้วยเมื่ออาทิตย์ก่อนตอนกลับจากบ้านมึง มึงรู้อะไรปะมีคนทักกูตลอดว่ากูมากับใคร แถมแม่กูบอกว่ากูลุกมารำตอนตี3ทุกคืน จนกูไม่มีความสุขกูเหมือนคนบ้า กูหลอนมากเลยฮืออ”
ฉันรีบกอดเพื่อนที่กำลังฟุ้งซ่านจนคุณสิบทิศเข้ามาเห็นเมย์มันเลยรีบเช็ดน้ำตา
“กูขออยู่กับมึงก่อนได้ไหม ช่วงนี้กูไม่อยากอยู่คนเดียวเลยแม่กูก็กลับไปแล้ว”
“ได้มึงมาอยู่กับกูเลยก็ได้เมย์ กูกับมึงเคยทิ้งกันที่ไหนล่ะ”
“ขอบคุณนะมึง แล้วนี่คุณสิบทิศก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอคะ”
“ครับ ผมมาอยู่กับทีมงานแต่ก็คงจะไม่ได้นอนที่นี่ทุกวัน คุณเมย์มาอยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกันผมจะได้หมดห่วง คุณลิสาอยู่คนเดียวมันอันตราย”
เมย์มองหน้าทั้งสองคนสลับกับไปมาก็พอเข้าใจ คงมีการแอบปิ๊งปั๊งกันตอนช่วงที่เธอไม่อยู่ เธอจึงแอบเช็คประวัติของคุณสิบทิศกับเพื่อนที่ทำงานเก่า ด้วยการให้ทีมงานช่วยสืบประวัติและนิสัยของคุณสิบทิศให้เธอโดยด่วน
ตกเย็นวันนั้นเมื่อนักแสดงที่มาเป็นแขกรับเชิญเข้ามาถึงก็ถูกทีมงานพามาด้านในเพื่อแต่งหน้าทำผม เมย์เลยอยู่ดูแลห่างๆ เพื่อที่เพื่อนรักอย่างอลิสาจะได้ทำงานของตัวเอง
“คุณครับพอดีผมอยากได้เก้าอี้ไม้เก่าตรงนั้นจะได้ไหมครับ” พีรภัทรเดินมาถามสาวมั่นอย่างเมย์ที่ยืนกอดอกมองทีมงานอยู่
“ได้ค่ะ ยกเองนะคะ เล็บฉันแพง”
“ครับบบ” พีรภัทรลากเสียงด้วยความหมั่นไส้จากนั้นก็ให้ทีมงานช่วยกันยกเก้าอี้ไม้สักโบราณไปตั้งที่ใต้ต้นไทร
ตอนนี้ภัทรและทีมงานเดินมาจุดธูปเพื่อขอผีบ้านผีเรือนถ่ายรายการ หากสิ่งที่มองไม่เห็นมีจริงอยากถ่ายทอดหรือระบายความรู้สึกออกมาก็ขอให้มาแสดงหรือมาให้ทุกคนได้รับรู้ได้สัมผัส
เมย์มองดูทีมงานรวมถึงคุณสิบทิศที่กำลังไหว้ศาลใต้ต้นไทรก็แปลกใจที่ดาราสาวคนนี้ไม่ยอมไปไหว้ด้วย เธอดูไม่สนใจอะไรเลยเอาแต่เล่นโทรศัพท์
“คุณแพรวไม่ไปไหว้เจ้าที่เหรอคะ” เมย์หันไปถามดาราสาวที่ไม่สนใจเสียงของเธอด้วยซ้ำ
“ไม่ค่ะ” ดาราสาวตอบคำถามโดยที่ไม่มองหน้าเธอเลย เมย์จึงเบะปากใส่แล้วเดินเข้าไปหาเพื่อนในครัวที่กำลังก้มๆ เงยๆ หาของอยู่
“หาอะไรมึง”
“กำไลข้อมืออะ ไม่รู้หายไปไหนมันหลวมเกินไปไม่รู้ไปร่วงตรงไหน ฝากดูต้มหน่อยนะ”
ฉันเดินออกมาหากำไลที่คุณสิบทิศให้จนทั่วก็ไม่เจอเลย แม้แต่ห้องน้ำก็ไม่มี สุดท้ายเสียงเมย์ก็เรียกให้ฉันกลับไปในครัวเพราะต้มกำลังเดือดพล่านจนคนทำอาหารไม่เป็นตกใจ
“มาแล้วๆ” ฉันรีบทำอาหารเย็นจนเสร็จจากนั้นก็แอบออกมายืนข้างคุณสิบทิศดูทีมงานที่ทำงานกันอย่างมืออาชีพ
“หิวหรือยังคะ”
“แค่ได้กลิ่นก็หิวแล้วครับ” ผมเอียงตัวไปกระซิบข้างหูคุณอลิสาจนเธอต้องหันมาตีแขนผม มาขนาดนี้แล้วจีบเลยได้ไหม
ด้านเมย์ที่ยืนมองช่างแต่งหน้ากำลังแต่งหน้าให้คุณแพรวก็รู้สึกแปลกใจเพราะคุณแพรวเธอดูเหม่อลอยแถมยังยิ้มสลับกับหัวเราะ จนช่างแต่งหน้าต้องเรียกชื่ออยู่บ่อยๆ
“แฮะๆๆ”
“คุณแพรวคะ คุณแพรว!”
ดาราสาวลุกขึ้นมายืนเหม่อลอยจนช่างแต่งหน้ารีบวิ่งออกมาเพราะเห็นท่าไม่ดี เมย์จึงเดินเข้าไปดูพร้อมกับพีรภัทรแต่คุณแพรวกับหันขวับมามองทั้งสองคน
“อีไพร่ชั้นต่ำ!!”
“อ้าวอีนี่!!” เมย์ทำท่าจะเข้าไปแต่พีรภัทรรีบดึงแขนเอาไว้ทีมงานจึงรีบวิ่งมาดูต่างคนต่างทำอะไรไม่ถูกมีเพียงตากล้องที่ถ่ายคลิปเอาไว้เท่านั้น
“คุณแพรวตั้งสติหน่อยครับ คุณแพรว!!” ทีมงานที่ยืนอยู่พยายามส่งเสียงเรียกจนสิบทิศและอลิสาต้องรีบวิ่งมาดู
เพียงแค่อลิสาวิ่งเข้ามาร่างของคุณแพรวก็พุ่งเข้าไปบีบคอเธออย่างแรงจนสิบทิศต้องรีบจับเธอโยนออกไป กำไลที่สิบทิศใส่อยู่เหมือนจะพอช่วยให้คุณแพรวได้สติเธอค่อยๆ มองหน้าของสิบทิศพร้อมหลั่งน้ำตาออกมา เสียงสะอื้นพาให้ทุกคนขนหัวลุกจนต้องไปเกาะกลุ่มกันไว้
“เหตุใดถึงต้องเป็นข้าที่ต้องทุกข์ทรมานอยู่เพียงผู้เดียว เหตุใดท่านขุนถึงไม่รักข้าเลยเจ้าคะ ฮือออ”
ปึก!
“คุณแพรว!!” ร่างของคุณแพรวทรุดลงไปกับพื้นจนทีมงานต้องรีบเข้าไปปฐมพยาบาลจนเธอเริ่มได้สติคืนมา
- Writer
