เรือนแค้นรัก

ความฝันประหลาด

บทที่3

ความฝันประหลาด

อลิสาและสิบทิศนั่งคุยกันอย่างถูกคอแต่มันกลับมีเงาสีดำยืนมองทั้งสองคนตลอดเวลา จนกระทั่งบรรยากาศที่ลมพัดเย็นสบายพาให้สิบทิศเริ่มหาว จึงได้นั่งเอนหลังบนโซฟาไม้ ด้านอลิสาที่เห็นชายหนุ่มหลับใหลเธอจึงแยกออกมานั่งทำงานของเธอต่อ

สิบทิศนอนหลับลึกถึงขนาดเก็บไปฝัน ภาพในความฝันตนเดินเข้ามาในบ้านหลังนี้แต่บรรยากาศกลับไม่น่ากลัว เพราะมีคนงานที่แต่งกายเหมือนบ่าวไพร่ต่างทำหน้าที่ของตนเอง

“พ่อทศพลไม่เจอกันนานเลยนะลูก”

“ครับ” แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องตอบผู้หญิงชราคนนั้น แต่เหมือนกับคุ้นเคยกับเธอเหลือเกิน ผมเดินขึ้นมานั่งบริเวณชั้นสองก็เจอสาวสวยในชุดไทยโบราณที่แตกต่างจากคนอื่น รอยยิ้มที่ดูเขินอายทำให้ผมต้องยิ้มให้เธออย่างห้ามไม่ได้

ตึก! ตึก! ตึก! เสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามาจนแขกชั้นผู้ใหญ่ต้องหันไปมอง เธอมีใบหน้าเหมือนกับสาวสวยที่นั่งอยู่เลย ต่างกันแค่เพียงกิริยามารยาทเท่านั้น

“อุษา!” เสียงดุดังมาจากด้านหลังทุกคนต่างยกมือไหว้รวมถึงผมด้วย

“คุณลุงบดินทร์หลานไหว้ขอรับ” ผมยกมือไหว้ผู้ชายคนนั้นแล้วผมไปรู้จักเขาได้ยังไง เดี๋ยวตื่นดิวะไอ้สิบทิศมึงฝันอะไรเนี่ย!!

“พ่อทศพล” รอยยิ้มที่ดูอบอุ่นพร้อมกับมองสลับไปที่พี่น้องฝาแฝด แฝดน้องรีบคลานมานั่งข้างมารดาของเธอส่วนแฝดพี่ก็รีบก้มหน้าพับดอกบัว เหมือนว่านี่จะเป็นการดูตัวคู่หมายของลูกสาวทั้งสอง

ปริ๊น!!

เสียงแตรรถของเมย์ทำให้สิบทิศสะดุ้งตื่นรวมทั้งอลิสาที่เดินออกมาจากห้องทำงานด้วย เธอยิ้มหวานให้สิบทิศจากนั้นก็ออกไปคุยกับเพื่อนสาวที่ขนอาหารเข้ามาให้เธอ

“มึงรถใครจอดอยู่หน้าบ้านน่าเอาฝาเบียร์ขูดฉิบหายเลย”

เดี๋ยวๆ ๆ ผมถึงกับหูผึ่งรีบจัดแจงตัวเองก่อนเลยมาหลับบ้านคนอื่นได้ไงอับอายขายขี้หน้า ผมเดินออกมาก็ต้องตกใจเพราะผู้หญิงที่ยืนปากแจ๋วอุ้มพระมาด้วย ใหญ่ขนาดนี้เอาพระประธานมาเลยก็ได้มั้ง

“คุณสิบทิศ!!!”

“ครับ คุณรู้จักผมด้วยเหรอ?”

“ฉันเมย์ไงคะ คุณเคยมาติดต่อสำนักพิมพ์เพื่อทำหนังสือประวัติชีวิตการทำงานของคุณไง”

“อ๋อ นานมากแล้วนะ”

“ว่าแต่คุณมาซั่มกับเพื่อนฉันเหรอคะ?”

เป็นคำถามที่ทั้งสองคนรีบปฏิเสธทันที อลิสาเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง แต่จู่ ๆ โทรศัพท์ของสิบทิศก็ดังขึ้นรวมถึงเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของลลิสาด้วย

“มีสัญญาณแล้ว!!” ทั้งสิบทิศและอลิสาอุทานออกมาพร้อมกันจากนั้นสิบทิศก็รีบรับสายเพื่อนและลองไปสตาร์ทรถอีกครั้ง แต่ครั้งนี้รถแลมโบกีนี่กลับติดอย่างง่ายดาย

“คุณอลิสาครับขอบคุณมากเลยนะครับ แต่งงมากรถผมไม่เคยเป็นแบบนี้เลย สงสัยต้องเอาเข้าศูนย์แล้ว”

“ค่ะ แถวนี้น่าจะอับสัญญาณด้วยสัญญาณเลยขาดๆ หายๆ พาให้คุณสิบทิศเสียเวลาไปเยอะเลย”

“ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” เพียงแค่สิบทิศก้าวขาออกจากบ้านสายลมก็พัดไหวราวกับจะมีพายุทั้ง ๆ ที่ท้องฟ้าโปร่งใส สิบทิศรีบขับรถออกไปด้วยความเร็วเพราะเพื่อนกำลังรอตนมานานมากแล้ว

“มึงงงง เอาพระขึ้นไปตั้งข้างบนนะ เมื่อวานที่บริษัททำบุญกูเลยเอาพระมาให้มึง” เมย์รีบเดินเข้ามาในบ้านแถมยังเอาพระขึ้นไปไว้บนหิ้งของชั้นสอง แม้จะรู้สึกขนลุกตลอดเวลาก็ตาม

สองสาวพูดคุยกันถึงเรื่องของคุณสิบทิศที่หาตัวยากมาก นักข่าวไม่เคยตามรอยเขาได้เลยแต่ทำไมจู่ ๆ ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ อลิสาเล่าว่าคุณสิบทิศนั้นหลงมาเพราะGPS แถมรถยังมาดับสตาร์ทไม่ติดอีก

“อาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้นะมึง เหมือนในหนังไงพบรักกันที่บ้านผีสิงฮ่าๆๆ”

เพล้ง!!! กระจกที่พิงผนังห้องถูกลมพัดใส่จนหล่นลงมาแตกกระจาย อลิสาจึงรีบเก็บกวาดแต่เมย์กับรู้สึกแปลกๆ กับบ้านหลังนี้ เพราะก่อนหน้านี้ตนโทรหาเพื่อนอย่างอลิสาแล้วแต่ไม่มีคนรับสาย แต่อลิสาบอกว่ามันไม่มีสัญญาณทั้ง ๆ ที่เสาสัญญาณอยู่ถัดไปไม่ถึง2กิโล

หลังจากที่ทั้งสองปิดบ้านเสร็จก็รีบกลับมาหอพักเพื่อเตรียมปิดเล่มนิยายของอลิสาต่อ เมื่อตะวันตกดินเสียงดนตรีไทยก็ดังกึกก้องไปทั่วบริเวณบ้านราวกับมีการร่ายรำอยู่ด้านใน เสียงเอื้อนเอ่ยไพเราะแต่กับน่าขนลุกสำหรับคนที่ผ่านไปผ่านมา

บริษัทTCEกรุ๊ป

ตั้งแต่ผมกลับมาจากบ้านทรงไทยหลังนั้นตอนนี้ก็อาทิตย์นึงเต็มๆ แล้ว ผมฝันถึงบ้านหลังนั้นทุกคืนที่สำคัญฝาแฝดในฝันหน้าเหมือนคุณอลิสามากๆ หรือความน่ารักของเธอจะทำให้ผมเก็บเอาไปฝัน ผมลองค้นหาตามนามปากกาของเธอเพื่ออ่านนิยายออนไลน์ที่เธอเขียน จนไปเจอเฟซบุ๊กส่วนตัวของเธอที่ลงผลงานไว้

“เด็กใหม่เหรอวะ?” พีรภัทรเพื่อนสนิทที่เป็นผู้ช่วยของสิบทิศชะโงกหน้ามาดูภาพสาวสวยบนหน้าจอสมาร์ตโฟนของเพื่อนก็อดแซวไม่ได้

“ไม่ใช่ นี่คุณอลิสาเป็นนักเขียนนิยาย เมื่ออาทิตย์ที่แล้วรถกูไปเสียอยู่หน้าบ้านเธอแถมกูยังไปนั่งหลับที่บ้านเธอด้วย อายขายขี้หน้าฉิบหาย”

“ฮั่นแน่ มึงยิ้มแบบนี้หมายความว่าไง มึงจะจีบเขาหรือไงไอ้สิบทิศ มึงมันเสือซ่อนเล็บจริงๆ”

“เสือพ่องมึงสิ กูเป็นแมว!”

“แหมมมม มึงแอดไปสิถ้าเขารับแสดงว่าเขาไม่ได้ปิดกั้น แต่ถ้าเขาไม่รับแสดงว่าเขาไม่อยากรู้จักหรือสานต่อกับมึง” พีรภัทรแนะนำเพื่อนที่เฉาตายมาหลายปีไม่ยอมมีแฟนเสียที จนเพื่อนๆ ในกลุ่มแต่งงานมีลูกกันไปหมดแล้ว

“แล้วมึงจะมายุ่งอะไรกับกู ทำงานของมึงไปเลยไป!”