ทุกคนนั่งทานข้าวเย็นกันพร้อมหน้าพร้อมตาที่โต๊ะอาหาร กองฟางหันไปมองเห็นเวกัสที่นั่งนิ่งจ้องมองแกรนิคไม่วางตาเลยจนเธอต้องตัดสินใจถาม
" เฮียเวคะ พี่แกรทำอะไรผิดหรือเปล่าคะถึงจ้องขนาดนั้น ?" กองฟางถามหนูน้อยมาคัสก็หันไปมองเช่นกันเหมือนเข้าใจรวมถึงทุกคนด้วย มาตินอัสและเควินก้มหน้ากินข้าวเฉยไม่สนใจ เวกัสหันกลับมามองหน้ากองฟางและยิ้มให้
" เปล่าครับ น้องฟาง " เวกัสตอบออกมาเสียงอ่อนโยน
" อ๋อ ค่ะ " กองฟางตอบรับพร้อมก้มหน้ากินข้าวต่อ แกรนิคแทบกลืนอะไรไม่ลง เขาระแวงไปหมดเพราะกลัวโดนยาของเวกัส เวกัสจ้องมองแกรนิคพลางยิ้มเหี้ยมๆ
" หึหึ" เวกัสหัวเราะในลำคอด้วยความสะใจ
" ผมอิ่มแล้วขอตัวครับ" แกรนิคบอกกับทุกคนบนโต๊ะอาหารพร้อมลุกขึ้นยืน และหมุนตัวเดินออกไปที่พักของตัวเอง เขาเดินตรงมาสวนหลังบ้านที่มีบ้านสองหลัง หลังหนึ่งตากับยาของกองฟาง ส่วนหลังข้างๆคือของเขา แกรนิคไขกุญแจพร้อมเปิดประตูเข้าไปในบ้าน แต
