เวกัสกลับมาถึงบ้านเขาโอบเอวคนตัวเล็กเข้าไปในบ้านด้วยท่าทางออดอ้อน พอดีกับเขาเจอแด๊ดยืนรออยู่ที่ห้องรับแขก มัสใจยกมือเล็กขึ้นไหว้และยิ้มให้เช่นกัน เวกัสปลายตามองเล็กน้อยแต่มือเนียวยังโอบเอวกิ่วแน่น เขาจะพามัสใจเดินผ่านไปที่บันได แต่เท้าเล็กหยุดชะงักไม่ก้าวตามแต่เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาคนตัวโต แววตาของเธอเว้าวอนและขอร้องเขาให้โอกาสและเปิดใจคุยกัน เวกัสถอนหายใจเบาๆขบกรามแน่น พลางปลายตามองแด๊ดอีกครั้่ง
" แด๊ดขอคุยด้วยหน่อยได้ไหมเว?" แด๊ดถามลูกชายออกมาน้ำเสียงเหนื่อยล้า เวกัสปลายตามองมือเล็กบีบเบาๆเพื่อให้เวกัสได้สติ เวกัสหันมาสบตาคนตัวเล็กนิ่ง มัสใจพยักหน้าให้เขา แด๊ดจ้องมองทั้งสองคนแล้วยกยิ้มดีใจที่ลูกชายเจอคนที่ดีและรัก แถมลูกชายท่าทางเกรงใจด้วย เวกัสถอนหายใจออกมา
" ครับ" เขาตอบสั้นๆพร้อมดึงคนตัวเล็กไปนั่งบนโซฟาข้างๆเขา มือเรียวยังจับมือเล็กไม่ปล่อย แด๊ดยกยิ้มดีใจ หันมามองหน้าลูกชายและลูกสะใภ้
