“ที่ตลาดเขาลือกันว่า ช่วงนี้คุณหนูลู่เข้าออกสกุลชางเป็นว่าเล่น อีกไม่นาน ท่านแม่ทัพคงจะรับนางมาเป็นฮูหยินรองเจ้าค่ะ” บ่าวสาวทั้งสองเอ่ยเล่าออกมาด้วยสีหน้าเจื่อน ทั้งที่ความสัมพันธ์ของนายทั้งสอง กำลังจะเป็นไปได้ด้วยดีแท้ๆ กลับมีมารปรากฏตัวออกมาเสียอย่างนั้น
“เรื่องนี้เองหรือ…ทุกอย่างกำลังจะดำเนินไป อย่างที่ควรจะเป็นสินะ” ในชาติก่อนหน้า ลู่อันฉีก็ได้แต่งเข้ามาเป็นฮูหยินรองของเหวินหยวน หลังจากที่เนี่ยนเจินแต่งเข้าสกุลมาไม่กี่เดือน ชาตินี้เหตุการณ์เหล่านั้นก็จะวนซ้ำอีกแล้วหรือ
“ฮูหยินเจ้าคะ”
“ช่างเถิด ข้าจะไปดูยาที่เคี่ยวไว้ เจ้าไปเตรียมสำรับเถิด จะได้นำไปให้ท่านแม่” สามสาวสงสารผู้เป็นนายเหลือเกิน แต่พวกนางเป็นเพียงบ่าวไพร่ จึงไม่อาจช่วยเหลือได้มากนัก
หลังจากทำหน้าที่สะใภ้เสร็จ เนี่ยนเจินก็ขออนุญาตเหวินหยวน กลับไปเยี่ยมท่านปู่และน้องชาย ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้เอ่ยห้าม ทั้งยังมาส่งด้วยตนเอง
“
