“ประเดี๋ยว เราเคยพบกันมาก่อนหรือไม่” เหวินหยวนพยายามมองบุรุษตรงหน้า ทว่าหมวกตาข่ายที่อีกฝ่ายสวมใส่นั้น ปิดบังหน้าตาเสียมิดชิด
“ข้ามิเคยพบท่านมาก่อน ท่านคงจำผิดคนแล้ว”
“เดี๋ยว!” ยังไม่ทันที่แม่ทัพหนุ่มจะเอ่ยความต่อ ชายผู้นั้นก็รีบสาวเท้าออกจากสกุลจ้าวไปทันที นั่นยิ่งทำให้เหวินหยวนนึกสงสัยเข้าไปใหญ่
“พี่เขย พี่หญิงให้มาตามแล้วขอรับ ท่านทำสิ่งใดอยู่”
“ซีฮัน บุรุษที่พึ่งออกมาจากเรือนไป เป็นผู้ใดหรือ”
“อ่อ อาจารย์ตงขอรับ ท่านเป็นอาจารย์ของข้า เห็นว่าท่านปู่ไปจ้างวานมาราคาสูงมากทีเดียว” ซีฮันเดินนำพี่เขยไปที่ห้องโถง
“แล้วคุ้มค่าหรือไม่”
“คุ้มค่ามากขอรับ ท่านอาจารย์ผู้นี้สอนได้ทุกศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นจารีต ดนตรี อักษร และการคำนวณ ท่านอาจารย์ก็สอนได้ทั้งหมด อ่อ การต่อสู้ก็ใช้อาวุธเป็นทุกอย่างเลยนะขอรับ”
“ขนาดนั้นเชียวหรือ” หากเป็นเช่นนี้ก็ยิ่งน่าสงสัยกว่าเดิม เพราะส่วนมากแล้ว คนมักจะเก่งกาจ
